تکیه‌گاه نیرومند

تقدیر، نامه پیشین انسان است و معمولاً به آن تقدیر یا شانس می‌گویند، اما تمام زندگی تقدیر و شانس نیست. زندگی صرفاً انتخاب بین سفید یا سیاه بودن نیست، دانش ما در مقابل هستی بسیار اندک و ناچیز است؛ به‌ طوری‌که پیامبران بزرگ الهی که هر کدام پیروان میلیونی دارند، چنین می‌فرمایند: ما فقط پیام‌آور هستیم؛ یعنی اطلاعاتی را که به شما می‌دهیم از جای دیگری است و ما پیام‌رسان می‌باشیم. اگر بخواهیم بگوییم خدا هست یا نیست، باید ابتدا بدانیم خدا چیست. هستی برای ما ۳ حالت دارد: جامد، مایع و گاز. جامد و مایع قابل لمس‌ هستند، اما گاز چون قابل لمس نیست، آیا باید بگوییم وجود ندارد؟ در رأس همه‌ چیز خداوند است.

صراط مستقیم یکی است و راه درمان اعتیاد نیز یکی؛ هنگامی‌ که ناقل‌های عصبی، نوروترانسمیترها و شبه‌افیونی‌های بدن از تعادل خارج می‌شوند، اعتیاد به وجود می‌آید و وقتی به تعادل برسند، شخص درمان می‌شود. ما ۵ حس ظاهری داریم و ۵ حس باطنی، اما معمولاً فقط ۵ حس ظاهری را در نظر می‌گیریم، وقتی به دنیا می‌آییم، بسیاری مطالب را با خود داریم و زندگی ما از روز ازل آغاز شده است، اما این‌ها را نادیده می‌گیرم، باید بپذیریم که دانش ما اندک است و بسیاری چیزها از ما قدرتمندتر هستند.

زندگی بر مبنای ۲ چیز است: یکی خواسته‌های خودمان و دیگری خواسته‌های خداوند. هر چیزی را که در گذشته کاشته باشیم، همان را برداشت می‌کنیم. همه‌ ما در مشکلات، یک تکیه‌گاه نیرومند داریم به نام خداوند که باید به او توکل کنیم. ساختن زندگی خودمان یک چیز است و کمک به دیگران چیز دیگری. گاهی در شرایط مختلف، انسان جرقه‌ای ایجاد می‌کند که می‌تواند به انرژی تبدیل شود یا شعله‌ای از آتش که منطقه‌ای را می‌سوزاند.

در بیدار کردن انسان‌ها باید هوشیار باشیم، انسان‌های مفید و مخرب باید از هم جدا شوند. کنگره۶۰ مانند یک سنگ آسیاب بزرگ است که همه در آن آسیاب می‌شوند. همیشه لحظه‌هایی است که تعادل برقرار می‌شود و در جستجوی حقیقت باید به تمامی رنگ‌ها توجه کنیم؛ از تاریکی تا روشنایی کامل، زیرا انسان باید هر دو را تجربه کند؛ اگر کسی فقط در روشنایی باشد، هرگز نمی‌تواند تاریکی را حس کند یا درک درستی از آن داشته باشد، باید به اهمیت تاریکی در تمام حیات پی ببریم.

زمین اگر بی‌آب باشد یا مساعد کشاورزی نباشد، خشک می‌شود، این جمله به انسان تشبیه می‌شود که اگر از ارزش‌های انسانی بی‌خبر باشد، چه کاری می‌توان برای او انجام داد؟ محبت، دوست داشتن و خواستن یعنی وقتی چیزی را می‌خواهیم، به‌خاطر خود موضوع باشد نه به خاطر خودمان؛ اما وقتی دوستش داریم، از آن لذت و شعف می‌بریم. خداوند در مخلوقات خود متبلور است و اگر می‌خواهیم خداوند را دوست بداریم، باید مخلوقات او را نیز دوست بداریم. محبت‌های راستین ماندگار هستند، اما کسی که محبت ندارد، هم‌چون ظرفی پر از تهی است.

منبع: سی‌دی توهم دانش
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون دهم)
رابط خبری : همسفر سمیرا رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون دهم)
ویرایش: همسفر سمانه رهجوی راهنما همسفر هدی (لژیون پانزدهم) دبیر دوم
ویراستار و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر بهاره (لژیون دوازدهم)
همسفران نمایندگی ایمان