اعتیاد یک مسئله کاملاً جهانی است و فقط مربوط به یک فرد، گروه یا کشور خاص نیست؛ بلکه تعداد زیادی از افراد جامعه، از باسواد و بی‌سواد، مرفه و فقیر، محصل و کهن‌سال، جوان و نوجوان، درگیر این موضوع هستند.
تا پیش از این، راه‌حل‌های زیادی برای حل این مشکل بزرگ توسط متخصصان، پزشکان و اساتید مجرب ارائه شده بود. آن‌ها با یک آزمایش خون و ادرار از فرد مصرف‌کننده تصور می‌کردند ترک انجام شده؛ اما واقعیت چیز دیگری بود. افراد درگیر اعتیاد بعد از مدتی دوباره به سمت مواد برمی‌گشتند و یا حتی اگر قصد برگشت هم نداشتند، جامعه به قول معروف آن‌ها را وسوسه می‌کرد و تمام فکر، خیال، اندیشه و حتی خواب شب آن‌ها درگیر مصرف دوباره مواد بود.
اما چرا افراد با وجود تحمل سختی‌های زیاد، دوباره به سمت اعتیاد می‌رفتند؟ آیا دلیل آن بی‌ارادگی یا خوش‌گذرانی بود، آیا این افراد درمان نمی‌خواستند، آیا هدفی جز مصرف مواد نداشتند؟ وقتی صورت مسئله را درست متوجه نشده‌ایم، نمی‌توانیم پاسخ درستی بدهیم. بسیاری از درمان‌های ناقص و اشتباه فقط به این دلیل نتیجه نمی‌دادند که صورت مسئله را درست نفهمیده بودند. در نهایت به این نتیجه می‌رسیدند که اعتیاد درمان ندارد.
پاسخ این سوالات را مردی دانشمند به نام مهندس دژاکام در سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۶ روشن کرد. ایشان معتقد بودند که اولین مسئله در این بیماری، جسمی بودن آن است. فرد وسوسه‌ای ندارد؛ بلکه بدنش نیازمند این مواد است و همین نیاز باعث گرایش دوباره به مواد می‌شود.
ایشان صورت مسئله را این‌گونه مطرح کردند: «برای درمان اعتیاد، نیاز به داروی مناسب (OT) در زمان مناسب (۱۰ تا ۱۱ ماه) و در پله‌های ۲۱ روزه است. وقتی این روش اجرا شد، افراد در کنگره۶۰ توانستند در محیطی بدون استرس و با آموزش‌های جهان‌بینی، بدون نیاز به مواد، به زندگی روزمره خود ادامه دهند.
اما این همه ماجرا نبود. حل شدن این مسئله، راه‌حل بسیاری از مشکلات دیگر مثل اضافه وزن، کاهش وزن، سیگار و حتی درمان بسیاری از بیماری‌های لاعلاج را روشن کرد. همه این‌ها با روش DST امکان‌پذیر شد.
مهم‌تر از همه، در کنگره توانستیم صورت بسیاری از مشکلات زندگی را ابتدا بشناسیم و سپس حل کنیم.
در کنگره یاد گرفتیم که در برابر مسائل، مثل نخل استوار باشیم، در زمان بروز مشکلات آرامش داشته باشیم و همه جوانب را در نظر بگیریم تا راه‌حل منطقی پیدا شود.
در عصر تکنولوژی که هیچ موضوعی بدون سند و مدرک مورد پذیرش جامعه نیست، کنگره۶۰ توانسته است به صورت کاملاً علمی و با ارائه مقالات متعدد، توجه کشورهای پیشرفته‌ای چون آمریکا را جلب کند. این مجموعه ثابت کرده که اعتیاد نه بیماری لاعلاج و مرموز؛ بلکه یک بیماری کاملاً جسمی است که تا کنون راه درمان آن شناخته نشده بود؛ زیرا بسیاری از مواد شبه‌افیونی بدن به‌واسطه مصرف مواد مخدر از بین رفته و سیستم ایکس انسان دچار اختلال شده است.
نویسنده: راهنما همسفر عطیه (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون پنجم)
ویرایش و ارسال: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر زهرا (ح) (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو
- تعداد بازدید از این مطلب :
211