سفر دوم؛ حرکت از نفرت به عشق، از تاریکی به نور

دوازدهمین جلسه از دوره چهارم جلسات لژیون سردار کنگره ۶۰ نمایندگی اردبیل، به استادی دیده‌بان محترم آقای علیرضا زرکش و نگهبانی راهنمای محترم مسافر یعقوب و دبیری مرزبان محترم مسافر یاشار با دستور جلسه " وادی هفتم و تاثیر آن روی من " پنجشنبه 20 شهریورماه  ۱۴۰4 ساعت 15 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

فکر می‌کنم امروز شما به مرحله‌ای رسیده‌اید که همسفران در کنار مسافران، نقشی برابر در سه ضلع اصلی کنگره ــ علمی، مالی و نیروی انسانی ــ ایفا می‌کنند. در بسیاری از شعب، همسفران ستون نگهدارنده شعبه‌اند و این جای تبریک دارد.

ما در کنگره گرد هم می‌آییم تا با مفاهیم آشنا شویم؛ زیرا اگر ندانیم برای چه تلاش می‌کنیم و به کجا می‌خواهیم برسیم، در میانه راه خسته و سردرگم می‌شویم. سفر اول برای رسیدن به تعادل جسم است؛ مسافر با فرمان‌برداری از راهنما و اجرای درست متد درمان، به تعادل نسبی جسم دست می‌یابد. اما این تازه آغاز است. سفر دوم، سفری درونی است: از کفر به ایمان، از نفرت به عشق، از ناامیدی به امید، و از نادانی به دانایی.

در سفر دوم ما باید بیاموزیم خدمت کنیم و ببخشیم؛ از زمان، از مکان، از مال و از کلام خود. رهایی صرفاً آزادی از اعتیاد نیست، بلکه رهایی از خواسته‌های نامعقول است. جایگاه‌های خدمتی در کنگره فرصتی‌اند تا ما به تعادل اندیشه و تفکر برسیم.

بزرگ‌ترین اصل در این مسیر «بخشش» است. هر کس که خدمت مالی یا معنوی می‌کند، در حقیقت به خود کمک می‌کند تا از ترس، منیت و فقر درونی عبور کند. کنگره به هیچ‌کس نیاز ندارد؛ این ما هستیم که برای رشد و تعالی به کنگره نیازمندیم.

سفر دوم سفر شناخت خویشتن است. در این مسیر باید نفرت را به عشق، ترس را به شجاعت، و تاریکی درون را به نور تبدیل کنیم. حقیقت، چیزی پنهان و ژرف است که تنها با حرکت در مسیر درست و ایمان یافتنی می‌شود. ما در کنگره می‌آموزیم که چگونه خردمند شویم، چگونه با تفکر درست مسیر را برگزینیم و چگونه بار از دوش دردمندان برداریم.

لژیون سردار برای همین تشکیل شد؛ تا ما بیاموزیم از ترس‌ها عبور کنیم، بخشنده باشیم و بدانیم که خدمت کردن، نه برای نیاز کنگره، بلکه برای نیاز روح و جان خود ماست.

تهیه و ارسال گزارش: مسافر یاشار (مرزبان خبری)