سایت همسفران دکتر علیرضا گفت‌وگویی را با همسفر ندا رهجوی راهنما همسفر مژگان از لژیون هشتم ترتیب داده و از صحبت‌هایشان بسیار آموزش گرفتیم. در ادامه، نگاه زیبای شما را به خواندن آن دعوت می‌کنیم؛ امیدواریم که مورد توجه قرار گیرد.
همسفر ندا و مسافرشان با آنتی‌ایکس مصرفی گل، حشیش و متادون وارد کنگره شدند. یازده ماه و یازده روز سفر کردند به روش DST همراه با داروی OT، با راهنمایی مسافر فرشاد و همسفر مژگان. در حال حاضر چهل و یک روز است که با دستان پر مهر و محبت جناب مهندس آزاد و رها هستند. رشته ورزشی همسفر بدمینتون و رشته ورزشی مسافر والیبال است.
عنوان وادی هفتم بیان می‌کند رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌نماییم. به نظر شما منظور از آنچه برداشت می‌نماییم چیست؟
به نظر من باید راه را پیدا کرد و برای این کار ابتدا باید خودمان را کشف و پیدا کنیم تا بتوانیم راه را بیابیم. خیلی از انسان‌ها هستند که راه را اشتباه می‌روند و در ادامه وقتی می‌فهمند دوباره برمی‌گردنند و به خودشان می‌آیند و با پیدا کردن خود به راه ادامه می‌دهند.
منظور آقای مهندس از این‌که می‌فرمایند: کل اگر طبیب بودی، سر خود دوا نمودی چیست؟
منظور آقای مهندس این است که انسان باید خود توانایی حل مسائل و مشکلات را داشته باشد تا بتواند در مسیر زندگی به دیگران کمک کند؛ وگرنه اگر ناتوان باشد و خودش مشکلات زیادی داشته باشد چگونه می‌تواند مسائل و مشکلات دیگران را برطرف کند؟!
همان‌گونه که فرد خردمند می‌داند بهترین و ماندگارترین گنج، گنج درون خویش است و باید آن را کشف نماید، به نظر خودتان آیا جزو این گروه هستید؟ یک همسفر چگونه می‌تواند گنج درون خود را پیدا کند؟
من سعی می‌کنم جزو این گروه باشم؛ چراکه تنها با شناخت خودمان و دستیابی به گنج درونمان است که بسیاری از گره‌های کور زندگی برایمان باز می‌شود. گنج درون انسان هر چیزی می‌تواند باشد؛ مثل سلامتی، توانایی‌ها و حتی یک دوست خوب که باید آن را رشد داد تا به ثمر بنشیند.
گاهی عکس‌العمل نشان ندادن هم خود عکس‌العمل است! این جمله چه تأثیری بر نقش شما به عنوان یک همسفر در درمان مسافرتان داشته است؟
ما در برابر مسائل زندگی عکس‌العمل‌های مختلفی نشان می‌دهیم و می‌دانیم که دو نوع عکس‌العمل وجود دارد؛ افراطی و تفریطی یعنی یا زیاد است و یا کم که در هر صورت رفتار ما از تعادل خارج می‌باشد و ما انسانی هستیم که از لحاظ جسمانی، روحی و احساسی از تعادل خارج است. پس باید حد وسط را انتخاب کنیم؛ یعنی نه زیاد عکس‌العمل نشان بدهیم که مسافرمان خسته شود و نه این‌که بی‌توجه باشیم و این‌جا می‌گوییم بایستی تعادل را رعایت کرد. گاهی هم لازم است که هیچ عکس‌العملی نشان ندهیم.
برای این‌که یک همسفر قدرت رها کردن مسافرش را پیدا کند چه توصیه‌ای می‌کنید؟
باید دوربینش را از روی مسافر خود بردارد؛ بار اضافی را از دوش خود بردارد و با شناخت تمرکز بر روی رفتار، شناخت و نقاط ضعف خود به مسافر در طول سفر کمک بسیاری کند. ما نباید خودمان را وابسته مسافرمان کنیم؛ چون اگر حال مسافر بد شود ناخودآگاه حال ما هم بد می‌شود.
آیا با دعا و نیایش مطلق و تمسک بر مردگان می‌توانیم به اهداف خود برسیم؟
با شناخت جهانی دیگر می‌توانیم به خودمان برای ادامه زندگی کمک بسیاری کنیم و قدر لحظات را بدانیم. دعا برای کسی است که در مسیر تلاش باشد و سعی خود را برای رسیدن به اهداف در زندگی انجام بدهد. ما دعا می‌کنیم و از خداوند طلب کمک داریم؛ ولی دعا زمانی مستجاب می‌شود که ما برای آن خواسته تلاش و حرکت کنیم و فقط دعا کردن و نذر و نیاز نتیجه‌بخش نیست.
کلام آخر؛
برای رسیدن به اهداف و خواسته‌های خود ابتدا باید بسیاری از رمز و رازهای زندگی‌مان را بیابیم و با شناخت خود به حقیقت دست پیدا کنیم؛ زیرا غیر از این نمی‌توانیم نه تنها به خودمان، بلکه به دیگران هم کمک نماییم. با دستیابی به گنج درونمان بسیاری از کلیدهای درب‌های بسته که رازهای پنهانی در پشت آن‌ها است را کشف می‌کنیم. در پایان از آقای مهندس و خانواده محترمشان بابت ایجاد بستری چون کنگره و آموزش‌های آن کمال تشکر را دارم.
مصاحبه کننده: همسفر فرناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوازدهم)
عکاس: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون یازدهم)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر امیره (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر علیرضا
- تعداد بازدید از این مطلب :
189