خدمت سعادت و رحمت است

در روز پنج‌شنبه ۲۰ شهریور‌ماه ۱۴۰۴ در خدمت دیده‌بان محترم مسافر احمد حکیمی در نمایندگی قیدار هستیم. ایشان در حال حاضر به عنوان دیده‌بان ورزش در کنگره۶۰ خدمت می‌کنند. ایشان با مصرف شیره و تریاک وارد کنگره۶۰ شده و به مدت ۱۰ ماه سفر اول داشتند و با راهنمایی جناب آقای مهندس دژاکام به مدت ۲۴ سال از بند اعتیاد آزاد و رها هستند و هم‌اکنون در رشته ورزشی تیر اندازی با کمان فعالیت می‌کنند و به جز دبیری روزهای چهارشنبه تمام جایگاه‌های خدمتی در کنگره۶۰، را تجربه کرده‌اند. در ادامه گفتگوی صمیمانه‌ای با ایشان داریم که توجه شما را به آن جلب می‌کنیم.

با توجه به این‌که شما دیده‌بان ورزش هستید، نقش ورزش را در جهان‌بینی و درمان اعتیاد چگونه می‌بینید؟
در ابتدا به شما عزیزان سلام و درود می‌فرستم. ما؛ یعنی انسان با یک مسئله‌ای به نام جسم رو به رو هستیم و این جسم مثل یک ماشین است‌، فردی که ماشین دارد، قطعا به آن ماشین رسیدگی می‌کند و ما یک جسمی داریم که آن جسم، رسیدگی می‌خواهد و برای این‌که این جسم را به سلامتی نگه‌ داریم تا همیشه آماده و بدون نقص باشد؛ بایستی ورزش کنیم؛ چراکه انسان به آموزش، اکسیژن، غذا و لباس و سر پنهان نیاز دارد، به ورزش نیاز دارد و باید حتما ورزش کنیم برای سلامتی تا انشاالله در دوره  کهن‌سالی بدنی سالم و خوبی داشته باشیم.

شما به عنوان یک خدمت‌گزار که سال‌ها در کنگره خدمت‌گزار هستید چگونه توانستید در طی این سال‌ها با نیروهای بازدارنده و گره‌های درونی و بیرونی مبارزه کنید و به راهی که انتخاب کردید شک نکنید؟

در ابتدا هر فردی که در کنگره به رهایی می‌رسد، مطلبی که در جلسه هم گفتم، من این قیاس را انجام می‌دهم و می‌بینم که این روش واقعا متفاوت بوده و اثری که داشته است خیلی شگفت‌انگیز بوده و به همین جهت تصمیم گرفتم که در کنگره، ماندگار باشم و بتوانم گوشه‌ای از کار را انجام دهم و به عنوان یک خدمت‌گزار وظیفه خود را انجام دهم و این مسیر مثل یک جاده، هم سر بالایی، هم سر به زیری، هم مسیر مستقیم و هم مسیر پر پیچ و خم دارد. در مسیر آموزش‌ها، همه این مسائل هست؛ وقتی انسان در کنگره آموزش می‌بیند، باعث می‌شود بیشتر خودش را بشناسد. من در پی این بودم که بتوانم با آموزش بیشتر، بیشتر خودم را بشناسم و هنوز هم در کنگره به دنبال علم و آموزش هستم.
شما چه توصیه‌ای برای افرادی که با ورود به سفر دوم و تجربه جایگاه‌های مختلف ممکن است دچار منیت و خود بزرگ‌بینی شوند، دارید؟
خب؛ اگر انسان با آموزش‌ها رو‌به‌رو شود و این آموزش‌ها را کاربردی نکند و نیروهای منفی نیز به سراغ او بیاید؛ چرا‌که نیروهای منفی مشغول این هستند که بتوانند انسان را از مسیر خود خارج کنند، به هر نحوی و به هر دلیلی می‌شود. بنابرین؛ اگر  انسان آموزش درستی گرفته باشد، که قطعا گرفته است؛ اما اگر آن نقطه درست را به انجام نرساند امکان دارد که دچار مسائل عاطفی و مشکلات شود و طبیعت انسان هم همین‌طور است که انسان یک موقع از آموزگار می‌آموزد و یک موقع هم باید از روزگار بیاموزد و این‌گونه افراد باید از روزگار بیاموزنند.
علت این‌که پس از چند ماه سفر خواسته و هدف فرد کم‌رنگ می‌شود چیست؟

انسان وقتی یک خواسته‌ای دارد و وارد کنگره می‌شود دائما باید این خواسته را برای خودش تکرار کند؛ چون وقتی به یک پیک‌نیک می‌روید؛ وقتی با چوب آتش روشن می‌کنید؛ اگر به این آتش چوب اضافه نکنید کم‌کم خاموش و خاموش‌تر و  به خاکستر تبدیل می‌شود و دیگر گرمایی ندارد یک فردی که وارد کنگره می‌شود؛ اگر مسیر، هدف، و مقصدش را مدام برای خود تکرار، یاد آوری و باز‌بینی نکند، آتش خاموش می‌شود و از خودش می‌پرسد اصلا من چرا باید کنگره بروم؟ و یادش می‌رود که هدف او درمان بوده است و به همین راحتی از کنگره خارج می‌شود و این پیام《نبرد درون》کتاب۶۰، درجه است؛ اگر عزیزان این پیام را خوب بخوانند؛ می‌دانند که باید چه کاری را انجام دهند و؛ اگر آن کار را انجام ندهند دچار مسائل می‌شوند که در آن پیام برایشان عنوان شده است.
لطفا بفرمایید نقش نماز در تزکیه و پالایش به چه میزان است؟
نماز خیلی‌ خیلی در صور پنهان و صور آشکار انسانی که نماز می‌خواند نقش دارد. صور پنهان باعث پالایش انسان می‌شود، چون شما در درون خودتان با یک نیرویی که نمی‌دانید چه نیرویی است؛ ولی حسش می‌کنید روبه‌رو هستید، وقتی رو به روی آن نیرو قرار می‌گیرید؛ دارید از او حمد و ستایش می‌کنید و بعد از او می‌خواهید که شما را به راه راست حمایت کند. بعد می‌گوید که من شما را به راه راست هدایت کردم، تو چرا قدم بر نمی‌داری؟ و این نماز دائما ما را رو به روی خودمان قرار می‌دهد که آیا به آن چیزی که می‌گویی واقعا خودت اعتقاد داری؟ یا این را به عنوان یک فریضه و یک عمل به او نگاه می‌کنید. به نظر من؛ اگر به عنوان یک عمل و تکلیف نگاه کنیم، هیچ اثری در صور آشکار و چه در صور پنهان ندارد؛ ولی اگر برعکس نگاه کنیم، بی‌شمار منفعت‌ است.
چنانچه بعد از شروع سفر دوم احساس رکود نمودیم برای رفع آن حالت چه باید کرد؟
اگر نعمت خداوند و رحمت الهی را انسان همواره به یاد داشته باشد، دچار این مسئله نمی‌شود، وقتی انسان رها می‌شود و قدر این رهایی را بداند، یادش نمی‌رود که قبلا کجا بوده و الان در کجا قرار دارد؛ اگر بداند که چقدر انسان‌ها برایش زحمت کشیده‌اند؛ نمی‌تواند کنگره را رها کند و این از یاد نرفتن و حقه فراموشی نفس را نخوردن به انسان کمک می‌کند که فرد در کنگره ماندگار شود.

جایگاه آداب و معاشرت را در جهان‌بینی توضیح دهید؟
همه جهان‌بینی که ما آموزش می‌بینیم وقتی می‌خواهیم به عمل تبدیل کنیم، همه آن‌ها یک آدابی دارد که اگر؛ آداب این کار را رعايت نکنیم امکان دارد به مشکل بربخوریم.
و سوال آخر به عنوان کلام آخر، نمایندگی قیدار را چگونه می‌بنید؟ اگر پیشنهاد و نظری دارید در مورد این‌که نمایندگی قیدار بتواند در پیشبرد هر چه بهتر اهداف کنگره۶۰، که کمک به افراد دردمند می‌باشد، موفق باشد لطفا بفرمایید؟
در بخش همسفران همان موضوعی که اعلام کردم احترام به هم‌دیگر، کمک کردن به هم‌دیگر، ده بالا، ده پایین یا این راهنما این کار‌ را کرد، آن راهنما آن کار را کرد نداریم. از همه این‌ها؛ باید شخص عبور کند. این‌ها در کنگره مطرح نیست؛ اگر مطرح باشد شما نیرو و انرژی خود را  به باتلاق می‌ریزید و افرادی و درخت‌هایی که نیاز به آبیاری شما دارند، شما دیگر چیزی ندارید که در اختیار آن‌ها قرار دهید؛ ولی اگر احترام و ارزش قائل باشید برای انسان‌ها، می‌توانید شعاع اضافه کنید و در قسمت مسافران همان‌طور که در جلسه عرض کردم یک سفر با درمان سیگار خیلی می‌تواند به ما کمک کند.

عکاس: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر سپیده (لژیون هشتم)
طراح سوال: مرزبان خبری همسفر معصومه و همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر پروین (لژیون هفتم)
مصاحبه کننده: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر پروین (لژیون هفتم)
ويرايش: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر عاطفه ( لژیون چهارم) دبیر سایت
ارسال: همسفر مهری رهجوی راهنما همسفر پروین (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی قیدار