خود کرده را تدبیر هست

نمی‌دانم دقیقاً از چه زمانی و از کجا شروع شد، فقط یادم هست ذهنم آن‌قدر شلوغ بود و حس‌های منفی تمام وجودم را گرفته بودند که هیچ لذتی از زندگی نمی‌بردم. همیشه در جنگ با خودم بودم و علت همه‌ گرفتاری‌هایم را دیگران می‌دانستم.

تا اینکه با ورودم به کنگره فهمیدم ریشه‌ همه چیز در حس و احساسات خودم است. وقتی با حس خوب یا بد حتی به اشیاء نگاه می‌کنم، روی آن‌ها اثر می‌گذارم و آن شیء را جذب یا دفع می‌کنم. 
وقتی به این باور رسیدم، تصمیم گرفتم از ضدارزش‌ها فاصله بگیرم و در مسیر صراط مستقیم تلاش کنم. آن‌وقت بود که راه برایم هموار شد و کمترین آسیب را به خودم زدم.

چون در نظام هستی، هر کاری که می‌کنم، در نهایت به خودم بازمی‌گردد، چه نیک باشد، چه بد. اگر قوانین الهی را نادیده بگیرم، مثل کسی هستم که مسیر را اشتباه رفته و وارد اتوبان شده؛ باید تا آخر برود و تاوان آن بی‌توجهی را بدهد.

اما با آموزش‌های ناب کنگره فهمیدم که خود کرده را تدبیر هست. 
در آغاز زندگی، به‌خاطر جهل و ناآگاهی اشتباهاتی مرتکب شدم. حالا که در مسیر آموزش قرار گرفته‌ام، تکرار آن اشتباهات واقعاً حماقت است؛ پس تلاش می‌کنم تا رذایل را ترک کنم و عادت‌های خوب را سرمشق زندگی‌ام قرار دهم. 
هنر زندگی را بیاموزم و آن را به‌کار بگیرم تا اشتباهات گذشته را جبران کنم و خدای بزرگ که می‌بیند بنده‌اش با اختیار خود، ارزش‌ها را انتخاب می‌کند، فرمان می‌دهد تا نیروهای الهی هم‌مسیر او شوند و کمکش کنند تا خطاها جبران شود. 

خداوند رحمان است و می‌بخشد، به شرط آن‌که توبه کنم و توبه یعنی بازگشت و تکرار نکردن اشتباهات. «إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّى» 
«انسان چیزی نیست جز آن‌چه برایش تلاش می‌کند».

تایپ: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر پروین (لژیون ششم)
رابط خبری: همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر پروین (لژیون ششم)
ویرایش و ارسال: همسفر منصوره رهجوی راهنما همسفر زهرا (ح) (لژیون هشتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی خواجو