رمز و راز کشف حقیقت ، تنها یافتن راه نیست

جلسه دهم از دوره بیست و پنجم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی شیروان به  استادی   راهنمای محترم مسافر محمد ، نگهبانی مسافر فرشید  و دبیری مسافر مصیب با دستور جلسه "وادی هفتم و تاثیر آن روی من " پنج‌شنبه  20   شهریورماه  ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان، محمد هستم، یک مسافر.  خداوند را شاکر و سپاسگزارم که در این جایگاه حضور دارم. ان‌شاءالله جلسه‌ی خوبی داشته باشیم و همه در فرمان باشیم.هفته‌ی آینده، هفته‌ی ایجنت و مرزبانی است؛ هفته‌ی قدردانی از عزیزانی که طبق فرمایش جناب مهندس، همچون کشاورزانی پرتلاش، بذر عشق و نظم را در زمین خدمت می‌کارند تا ما مسافران بتوانیم از این فضای معنوی بهره‌مند شویم.
تبریک ویژه دارم به آقای رحمان عزیز؛ خدا قوت می‌گویم به ایشان که سال‌هاست در جایگاه‌های مختلف کنگره ۶۰ خدمت می‌کنند و حدود یک ماه است که خیروبرکت حضورشان نصیب شعبه‌ی شیروان شده. هنوز هم در حال انتخاب مسیرهای جدید خدمت هستند و این بسیار ارزشمند است. به مرزبانان عزیز نیز تبریک و خدا قوت عرض می‌کنم. ان‌شاءالله هفته‌ای سرشار از انرژی و همدلی در کنار هم داشته باشیم.
در مورد دستور جلسه‌ی این هفته، نکته‌ای به ذهنم رسید: احساس می‌کنم وادی‌های کنگره ۶۰ قدم‌به‌قدم در دل یکدیگر جای دارند. وقتی درباره‌ی وادی هفتم صحبت می‌کنیم، بازهم ردپای وادی اول و سایر وادی‌ها را در آن می‌بینیم.
در وادی اول، ما به تفکر دعوت می‌شویم و در وادی هفتم، صحبت از حرکت و راه است؛ اما قبل از حرکت، باید فکر کنیم، بررسی کنیم و انتخاب کنیم که این راه ما را به کجا خواهد برد. گاهی احساس می‌کنم سال‌هاست فکر می‌کنم و بررسی می‌کنم، اما به نتیجه‌ی مطلوب نمی‌رسم. گاهی انسان نه به نتیجه‌ی خوب می‌رسد و نه به نتیجه‌ی بد؛ فقط در مسیر مانده است.
یادم هست در سن ۱۵ سالگی می‌خواستم اعتیاد را ترک کنم. فرمان بیرونی صادرشده بود، اما در انتخاب راه مانده بودم. راه را بلد نبودم. یافتن راه خودش تفکر، تجربه و تحلیل می‌خواهد؛ و این همان کاری‌ست که بزرگان کنگره برای ما انجام داده‌اند؛ آن‌ها فکر کرده‌اند، مسیر درست را نمایان کرده‌اند و ما فقط باید بخش دوم را اجرا کنیم. برای ما، وادی هفتم تا حدی آسان‌تر شده است. چون راهنماها و ایجنت‌ها فکر کرده‌اند، برنامه‌ریزی کرده‌اند و مسیر را روشن کرده‌اند.
همین روش DST که در هیچ جای دنیا وجود ندارد، در شعبه‌ی شیروان با بهترین دارو، بهترین راهنما و بهترین افراد در حال اجراست. در بیرون از کنگره، بسیاری هنوز سردرگم‌اند و نتیجه‌ی معکوس می‌گیرند؛ اما اینجا، با روش DST، پله‌پله میزان مصرف کاهش می‌یابد و حالمان روزبه‌روز بهتر می‌شود.
کاری که سه گرم شیره نمی‌کرد، حالا با ۰.۴ سی‌سی شربت OT انجام می‌شود. این یعنی راه وجود دارد. وادی هفتم می‌گوید: رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه ، دیگری آنچه برداشت می نماییم .

اگر من فقط روی صندلی بنشینم و خواب باشم، طبیعتاً برداشت درستی نخواهم داشت. راه درست هست، اما اگر نبینم و درک نکنم، نتیجه‌ای نخواهم گرفت. سال‌هاست به این فکر می‌کنم که آیا قدر داشته‌هایم را می‌دانم یا باید از من گرفته شود تا بفهمم؟
مدتی از کنگره دور بودم و حالا بهتر می‌فهمم اینجا چه خبر است. خدمتگزارانی که با عشق و بدون هیچ چشم‌داشتی خدمت می‌کنند، در بیرون از این مکان چنین چیزی رایگان انجام نمی‌شود. از ایجنت گرفته تا مرزبان و راهنما، همه دغدغه‌ی ارتقاء کیفیت شعبه رادارند. این نیازمند نوعی دیگر دیدن و تفکر است.
در سیستم کنگره، شوق خاصی جریان دارد؛ چون آدم‌ها تلاش و زحمات یکدیگر را می‌بینند. وقتی دلسوزی‌های راهنمایم را می‌بینم، دیگر دلم نمی‌آید حتی یک سی‌سی بیشتر مصرف کنم. وقتی می‌بینم مرزبان‌ها از اول وقت برای درمان ما در شعبه حضور دارند، این بسیار ارزشمند است.
به همین دلیل، در کنگره ۶۰ چهار هفته‌ی قدردانی داریم تا بگوییم: ما این زحمات و تلاش‌ها را می‌بینیم. این انرژی به جریان می‌افتد، لذت گردش پیدا می‌کند و اتفاقات زیبایی در درون ما رقم می‌خورد.
نکته‌ی مهم این است که امروز من هم وارد این جریان بشوم. اگر توان مالی دارم، در جشن گلریزان شرکت کنم. اگر دانشی دارم، آن را در اختیار دیگران بگذارم. و خودم را در مسیر خدمت قرار دهم.
ان‌شاءالله هفته‌ی خوبی داشته باشیم. بار دیگر، به ایجنت محترم و همه‌ی مرزبانان عزیز تبریک عرض می‌کنم. امیدوارم جشن باشکوهی برگزار شود و اتفاقات زیبایی در درونمان رقم بخورد.

مرزبان خبری: مسافر صادق
تایپ: مسافر میلاد لژیون یکم
عکاس: مسافر محسن لژیون یکم
ویراستاری: مسافربهرام لژیون پنجم
ارسال: مسافر محمدرضا