دومین جلسه از دوره چهارم کارگاههای آموزشی عمومی کنگره ۶۰؛ نمایندگی گلمکان؛ با استادی راهنما مسافر عباس، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر شهرام با دستور جلسه « وادی هفتم و تاثیر آن روی من» در تاریخ 20 شهریور ماه 1404 ساعت 17 آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان، عباس هستم، یک مسافر.
خداوند را شاکرم که بار دیگر اجازه داد در این جایگاه بنشینم و در کنار شما آموزش بگیرم. لازم میدانم از آقای مهندس، خانواده محترمشان و دیدهبانها تشکر کنم که چنین بستری را فراهم کردند تا بتوانیم کنار هم باشیم و از یکدیگر بیاموزیم.
پیشاپیش هفته ایجنت و مرزبانها را به همه ایجنتهای سراسر کنگره ۶۰، بهویژه ایجنت محترم آقای درودگر و همچنین مرزبانهای گروه خانواده و مسافران تبریک میگویم. امیدوارم هیچیک از ما در زندگی، شرمنده خانواده خود نشویم؛ زیرا شرمندگی در برابر همسر، فرزند یا اطرافیان بسیار سنگین است. خدمت در کنگره کمک میکند هیچوقت شرمنده خانواده نباشیم.
موضوع دستور جلسه، وادی هفتم است: «کشف رمز و راز حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت مینماییم». حقیقت با واقعیت تفاوت بسیاری دارد. واقعیت چیزی است که در حال حاضر وجود دارد، مانند لیوانی که ساخته شده و شاید فردا شکسته شود. اما حقیقت همواره بوده، هست و خواهد بود. بارزترین حقیقت، خداوند است که ازلی و ابدی است. به باور من، تنها حقیقت در وجود انسان، نفس اوست؛ نفس بوده، هست و خواهد بود.
در وادی ششم گفته میشود « حکم عقل را در قالب فرمانده، کاملاً اجرا نمائیم». اما در کنار عقل، نفس نیز وجود دارد که حکم میدهد و اختیار با ماست که کدام مسیر را انتخاب کنیم. در وادی هفتم خواندم که «قفلسازان بسیارند، اما کلیدسازان اندک». بسیار فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که قفلسازان همان انسانهایی هستند که مسیر را گم میکنند و راه را ادامه میدهند بدون اینکه بدانند درست است یا نه. چنین مسیری انسان را به بنبست میرساند. اما کلید، همان آگاهی و دانشی است که راه درست را نشان میدهد.
ما مسافران بارها تجربه کردهایم که به دلیل ناآگاهی، راههای غلط را امتحان کردهایم؛ از ترکهای غیراصولی تا مصرف داروهای مختلف. اما هیچکدام به نتیجه نرسید تا اینکه به کنگره رسیدیم. روش DST همان کلید است. این روش نهتنها برای درمان اعتیاد بلکه برای بسیاری از بیماریها نیز کاربرد دارد و نتایج شگفتانگیزی داشته است.

در تقسیمبندی وادی هفتم، انسانها یا خردمند هستند یا کمخرد. اگر بخواهم در گروه خردمندان باشم، باید شکرگزاری را یاد بگیرم. بهترین مثال همین مرزبانها هستند. زمانی که ما در آسایش مشغول استراحتیم، آنها دغدغه تعمیر لوله آب یا مراقبت از بخاری را دارند. بدون چشمداشت خدمت میکنند و وظیفهشان را انجام میدهند. وظیفه ما هم این است که قدردان زحماتشان باشیم.
بارها در مشارکتهایم گفتهام که حاضرم هر چیزی را از دست بدهم، حتی متادون، اما نبود مرزبانها را هرگز نمیتوانم تحمل کنم. چون وجود آنهاست که نظم و آرامش کنگره را برقرار میکند. ما هر چقدر هم تلاش کنیم، زحماتشان جبرانپذیر نیست.
در پایان باید بگویم حکم عقل چیزی جز این نیست که پیش از هر کاری به عاقبت آن بیندیشیم. اگر نتیجه آن آرامش و آسایش بود، بدانیم مطابق عقل عمل کردهایم. هدف ما نیز رسیدن به همین آرامش و آسایش است.
از اینکه با سکوتتان به صحبتهای من گوش دادید، سپاسگزارم.

گروه سایت گلمکان
مرزبان خبری : مسافر یامین
تایپ: مسافر وحید لژیون یکم
ویراستار: مسافر وحید لژیون یکم
عکاس: مسافر وحید لژیون یکم
تنظیم برای سایت: مسافر وحید لژیون یکم
- تعداد بازدید از این مطلب :
121