دوازدهمین جلسه از دوره شصت و سوم از سری کارگاههای آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی خلیج فارس بوشهر با استادی مسافر علیرضا ، نگهبانی همسفر علیرضا و دبیری مسافر رضا با دستور جلسه «وادی هفتم و تاثیر آن روی من» روز سهشنبه 18 شهریورماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان علیرضا هستم یک مسافر.
خداوند را شاکر و سپاسگزارم که امروز هم اجازه داد در جمع شما باشم و در این جایگاه آموزش بگیرم. از جناب مهندس و همچنین راهنمای درمان اعتیادم آقای علیرضا بسیار سپاسگزارم و یک خداقوت به لژیون مرزبانی و ایجنت نمایندگی میگویم.
دستور جلسه وادی هفتم و تأثیر آن روی من است. همیشه وقتی یک دستور جلسه یا یک سیدی مینویسم، قطعاً برای خودم این کار را انجام می دهم، یعنی شرایط حال حاضر خودم را نسبت به قبل از درمان در کنگره شصت را بررسی میکنم و میبینم در حدود پنج دهه که از زندگیام گذشته، دوران طلایی و زیبای عمرم بعد از ورود به کنگره و درمان اعتیاد میباشد.
در واقع وادی هفتم دو موضوع را مطرح میکند، یکی یافتن مسیر صحیح و دیگری اینکه در این مسیر چه دریافت یا برداشتی داریم. من قبل از اینکه وارد کنگره بشوم، اصلاً هدف مشخصی نداشتم، پس از وارد شدن به کنگره، راهنمایم میگفت: فقط بیا و حضور به موقع داشته باش و هر مسیری که من رفتم پشت سر من بیا من هم همین را انجام دادم و به درمان رسیدم.
پس از درمان و ورود به سفر دوم، متوجه شدم که چه کار بزرگی انجام دادهام، یعنی همان حضور و انجام فرامین که راهنمایم میخواست.
در بخش دوم یعنی برداشت از مسیر، راهنما میگفت سیدی بنویس، نوشتم و برداشت های من از سیدیها و آموزش پذیری باعث شد ذره ذره تغییر بهوجود بیاید و به درمان برسم.

در یکی از این سیدیها استاد امین میفرمایند که احترام، متقابل است. قبلاً فکر میکردم خانواده من وظیفه دارند کارهای من را انجام بدهد، ولی پس از آموزش صحیح یاد گرفتم و فهمیدم دانستههای من مردود بودهاند و اگر کسی کمکی به من میکند در واقع دارد به من لطف میکند.
نکته ای که در اینجا مطرح است اینکه آنچه یاد میگیریم را بتوانیم به مرحله عمل برسانیم و گرنه دانستن به تنهایی معجزه نخواهد کرد.
در سفر دوم دریافتها قدری متفاوت میشود، چرا که دیگر دارویی نیست و باید از لژیون فاصله گرفت، میتوان گفت همه چیز در سفر دوم به خدمت منتهی میشود. عزیزانی که در قسمتهای مختلف در حال خدمت هستند قطعا دریافتهای بسیاری دارند از جمله پرداختن به خود و حل کردن نقصهای درونی میباشد.
اگر امروز یک مکانی داریم که دوستان میآيند و به درمان میرسند حاصل تلاش و زحمت انسانهای بسیاری بوده است پس من هم به عنوان یک سفر دومی که اینجا درمان شدهام، وظیفه دارم بایستم و تا جایی که در توانم هست به آیندگان خدمت کنم خواه جانی، مالی و یا حتی زبانی.
از اینکه توجه کردید از همه شما سپاسگذارم.

نگارش: مسافر رضا (لژیون پنجم)
ویرایش: مسافر صادق (لژیون هفتم)
ارسال: مسافر اسماعیل (نگهبان سایت)
- تعداد بازدید از این مطلب :
144