سیدی «هیچی» از مهندس حسین دژاکام است. در تاریخ ۲۱/۴/۱۴۰۴ مهندس دژاکام در این سیدی درباره جهان اشراق صحبت میکنند و میفرمایند: «که جهان اشراق، جهانی پیشرفته است و برای ورود به آن کانالهایی از نور وجود دارد که باید شناخت و برای این شناخت نیاز به حسی فراتر از جسم میباشد. هر چیز دارای دو چهره است؛ یکی صور پنهان و دیگری صور آشکار است.
درمعتادان گمنام گفته میشود که ما با معنویات و کارکرد قدمها میخواهیم اعتیاد را درمان کنیم، این مانند آن است که بخواهیم خانهای را تعمیر کنیم در حالی که هیچ مصالحی در اختیار نداریم و بدون مصالح قصد تعمیر آن را داشته باشیم که این امر امکانپذیر نیست. در صورتی که اعتیاد به طور علمی مشخص شده است که ناشی از تغییر در بیان ژنها میباشد و برای بازگرداندن این ژنها به حالت اولیه، به ابزار و مصالح نیازمندیم.
ایشان گفتند که جهان اشراق جایی دوردست یا آن سوی آسمانها نیست؛ بلکه همین دنیا میباشد. فاصله ما با جهان اشراق، مادیات و خودمان هستیم و باید از این موانع عبور کنیم تا به آن دست یابیم. ما بر اساس فرامین الهی به راه خود ادامه میدهیم تا آنچه میکاریم، بهترین و مطلوبترین نتیجه را برایمان به بار آورد.
هرچه حاصل میشود بستگی به آن دارد که چه چیزی کاشتهایم و همه اینها بر پایه خواست، تقدیر و فرمان خداوند متعال است. اگر فرامین را درست به کار ببریم، بهترین نتایج نصیب ما خواهد شد. هر کس کاری را بر پایه حق انجام دهد، همواره رستگار، جاودانه و در آرامش خواهد بود. اما آنچه ناحق باشد، به عملکردهای شیطانی ختم میشود و در نهایت انسان را از مسیر درست دور خواهد کرد. انفاق، نشانه صبر، بردباری و بزرگی انسان است، بنابراین باید از امکانات و نعمتهایی که در اختیار داریم به بهترین شکل استفاده کنیم و درک نماییم که همه چیز امانت است و تنها برای چند روز در دست ما قرار گرفته است. تمثیل حوض آب، انسانها مانند حوضهای آب هستند. حوض پر از لجن، نماد افکار منفی، اضطراب، دروغ، غیبت، بدخواهی و خودخواهی است. حوض آب زلال، نماد افکار مثبت، آرامش، خیرخواهی و زندگی در زمان حال است.
برای ورود به جهان اشراق، "حوض افکار" ما باید پاک و زلال شود. (از ماست که بر ماست) این مفهوم با مثال عقابی که با پرهای خودش به دام افتاد، توضیح داده می شود. اعمال ما، مانند گران فروشی، احتکار، بی توجهی به کمبودها، به خودمان بازمیگردد و خوشبختی نمیآورد. صراط مستقیم، راه مستقیم پیشرو ندارد، زیرا پیشرو آن "الله" است و همه ما تحت فرمان او هستیم. کسانی که در صراط مستقیم حرکت می کنند، جاودانه، رستگار و در آرامش خواهند بود؛ اما کسانی که از آن منحرف شوند، به اعمال شیطانی رسیده و راه را گم میکنند.
عواقب راه نادرست، کسانی که از راههای نادرست (دروغ، زیر پا گذاشتن دیگران) به مقامی میرسند به سختی میتوانند دست از این اعمال بردارند و هیچ گاه آسایش و آرامش نخواهند داشت. هیچی مال ما نیست که ما مالک هیچ چیز(خانه، زمین، پول، طلا) نیستیم؛ همه چیز امانت و برای مدت کوتاهی در اختیار ماست. مرگ، سفر است زندگی با مرگ پایان نمی پذیرد؛ بلکه سفری به درجه دیگر است. مرگ عزیزان به ما هشدار میدهد که نوبت ما نیز فرا خواهد رسید.
نتیجه گیری: غم بزرگ میتواند انسان را به بالاترین یا پایینترین مقام الهی سوق دهد. غم میتواند سبب شکوفایی و رشد انسان شود و او را به مقامات بالاتر برساند. مهم نیست علت این غم چه باشد، چرا که بسیاری از علتها به اراده و توانایی قدرت مطلق برمیگردد.
منبع: سیدی هیچی (مهندس حسین دژاکام)
نویسنده: همسفر فرزانه رهجوی راهنما همسفر نرگس(لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهارم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زاگرس
- تعداد بازدید از این مطلب :
29