در دنیایی که پر از رمز و راز است، انسان همواره در جستجوی حقیقتی است که درپس پرده‌های ذهن وخیال نهفته است. وادی هفتم به ما یادآوری می‌کند که کشف حقیقت دو جنبه‌ی مهم دارد: یکی یافتن راه، و دیگری برداشت‌هایی که ازاین راه می‌کنیم. «یافتن راه نخستین گام درسفربه درون خود و کشف دنیای بیرون است».
این راه به ما امکان می‌دهد تا به شناخت عمیق‌تری از خود و زندگی خود برسیم، هرقدمی که در این مسیر برمی‌داریم، مملو از تجربیات جدید و درسهایی است که ما را به حقیقت نزدیک می‌کند، این راه ممکن است ناهموار و پرچالش باشد، اما همین چالش‌ها هستند که به ما یاد می‌دهند چگونه با زندگی روبه‌رو شویم و از هر تلاشی برای رشد خود الهام بگیریم. هرتجربه، هرخوشی، هرغمی که در این مسیر با آن مواجه می‌شویم باید به عنوان یک درس ارزشمند مورد توجه قرار بگیرد.
زمانی که مسافر من در دنیای اعتیاد غرق بود، هر روز برای من و او چالشی تازه بود، ناامیدی و سردرگمی دردل من ریشه دوانیده بود، وقتی به چشمان او نگاه می‌کردم گویی آن مردی که دوستش داشتم درسایه‌ای از غم و تاریکی گم شده بود، شب‌ها در سکوت خانه، قلبم فشرده می‌شد و هزاران سؤال بی‌جواب در ذهنم مرور می‌شد که ، آیا او به روزهای خوب برمی‌گردد؟ وقتی مسافرم در بطن تجربه‌های تاریک خود بود، نمی‌توانستم او را نجات دهم، احساس درماندگی و ناامیدی به من دست می‌داد که عشق گاهی نمی‌تواند کافی باشد.
گاهی اوقات تصمیم به جدایی می‌گرفتم ، تصمیم می‌گرفتم بچه‌هایم را بگذارم و بروم، زندگی برایم سخت شده بود جهنم شده بود. اما با همه‌ی این سختی‌ها می‌گفتم بچه‌های طفل معصوم چه گناهی کردند که باید قربانی شوند. چندین سال گذشت و من ادامه دادم تحمل کردم، تا اینکه به خواست خداوند مسیر کنگره برای ما باز شد و به لطف خداوند اذن ورود به کنگره برای ما هم صادرشد، خداوند را هزاران هزار بار شکر می‌کنم بخاطر وجود آقای مهندس.
امروز با گذشت زمان تغییراتی را در او و رابطه‌مان می‌بینم، مسافر من درحال مبارزه است و من هم به او در این مسیر کمک می‌کنم. هر روز که می‌گذرد امید بیشتری در دل من جوانه می‌زند، درمانی که مسافرم شروع کرده به ما این فرصت را داده تا دوباره یکدیگر را بشناسیم . عشق و حمایت در دلهای ما جوشیده و به ما انگیزه می‌دهد که به جلو حرکت کنیم، برای من هر لحظه که او درحال بهبودی است یادآور قدرت و اراده و امید است. البته هنوز هم چالش‌هایی وجود دارد، اما حالا می‌دانم که باهم می‌توانیم براین مشکلات غلبه کنیم. ماالان در مسیری هستیم که نه تنها مسافرم بلکه من را به بهترین نسخه‌های خود نزدیک‌تر می‌کند .
این وادی به ما آموزش می‌دهد یاری جستن از ناشناخته‌ها، انتظار بی‌جا از دیگران و بدون تفکر کاری انجام دادن، کار انسانهای کم خرد است؛ چرا که انسان خردمند می‌داند که بالاترین گنج، گنج درون خودش است که بایستی آن را کشف کند و برای یافتن هر راهی تفکر و بررسی کند، برای پی بردن به هر موضوعی باید حقیقت آن را بدانیم باید بدانیم حقیقت هرگز تغییر نمی‌کند، مثل خداوند که بوده، هست و خواهد بود. مثل قوانین هستی که بوده ، هست، و خواهدبود.
وقتی وارد کنگره شدم تصمیم گرفتم به جای ناامیدی به سمت روشنایی بروم، اینجا بود که یاد گرفتم چطور از هر تجربه به عنوان یک درس بزرگ استفاده کنم، به من یادآوری شد که مشکل آنچه پشت سر گذاشتیم نیست، بلکه آنچه در مواجهه با آن یاد می‌گیریم اهمیت دارد. درست مانند:«دوبال که پرنده رادرآسمان بلندمی‌کند». اینجا هر گامی که برمی‌داریم ما را بیشتر از قبل به خود و به دنیای بزرگتر ارتباط می‌دهد. و باز هم بخاطر وجود آقای مهندس خداوندرو سپاسگزارم.
نویسنده: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
رابط خبری: همسفر اعظم رهجوی همسفر فاطمه (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر فهیمه رهجوی راهنما همسفر مهتاب (لژیون دوم) نگهبان سایت
- تعداد بازدید از این مطلب :
54