پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است

برداشت همسفر فهیمه:

آقای‌مهندس در سی‌دی «تغییر» می‌فرمایند که هیچ‌چیز در جهان در سکون نیست و همه چیز پیوسته در حال حرکت و تغییر است؛ مثل زمانی که سیبی به هوا پرتاب می‌شود تا به زمین برسد هزاران بار می‌چرخد، انسان نیز در مسیر زندگی خود دائماً در حال دگرگونی است. ایشان این حرکت را به یک الک یا سرند تشبیه می‌کنند که با حرکت آن، نرمه‌ها جدا شده و پایین می‌روند و درشتی‌ها بالا باقی می‌مانند. در واقع، همه چیز در بستر حرکت ساخته می‌شود و در سکون، هیچ ساختاری شکل نمی‌گیرد. آنچه ساخته شده است نیز برای تکامل، ناگزیر به تغییر و تبدیل است. بدون تغییر، هیچ تبدیلی رخ نخواهد داد؛ همان‌گونه که برای رهایی از اعتیاد یا بهبودی از یک بیماری، تغییر در فرد ضروری است و گندم نیز برای تبدیل شدن به خوشه، باید تغییر کند.

نتیجه آن‌که همه چیز در جهان در حال تغییر است و وظیفه ما این است که با تمام وجود تلاش و کوشش کنیم؛ همین تلاش است که به زندگی شیرینی و معنا می‌بخشد و باعث ادامه حیات می‌شود؛ همان‌طور که گفته‌اند: «شاه گدا می‌شود و گدا شاه می‌شود.» این رسم روزگار است. «پایان هر نقطه، سرآغاز خط دیگری است». هرگاه داستانی به پایان می‌رسد، داستان دیگری آغاز می‌شود. زندگی هرگز متوقف نمی‌شود؛ پس ما نیز باید همواره با نهایت سعی و تلاش به حرکت خود ادامه دهیم.

برداشت همسفر نجمه:

حیات در جوهر خود، چیزی جز تغییر نیست و زندگی بدون آن معنایی ندارد. سراسر هستی در حرکتی دائمی و دگرگونی پیوسته است، تغییری که می‌تواند ما را به سوی تعالی و صعود رهنمون نماید یا به ورطه‌ سقوط بکشاند. انسان به رودخانه‌ای جاری می‌ماند که اگر از حرکت باز ایستد به مردابی ساکن و بی‌حاصل بدل خواهد شد. هرچند تغییر گاهی با سختی و درد همراه است؛ اما همین چالش‌ها هستند که بستر رشد و تکامل ما را فراهم می‌آورند.

برای ایجاد یک تحول بنیادین، باید از خواسته‌های نامعقول و کاذب فاصله گرفت و مسیر خود را به سمت نیازهای حقیقی و اصیل هدایت کرد. تغییر حقیقی، رویدادی درونی است. از این رو مهم‌ترین دگرگونی، تحول در اندیشه، نگرش و جهان‌بینی ماست. آن‌گاه که نگاه ما به زندگی تغییر کند، خود زندگی نیز دگرگون خواهد شد. اعتیاد، حاصل سکون و مقاومت در برابر تغییر است و در مقابل، درمان ثمره‌ پذیرش و حرکت در مسیر آن است. در این راه، قوانین و آموزش‌های کنگره‌۶۰ همچون چراغی مسیر درست تغییر را برای ما روشن می‌سازند.

این دگرگونی باید آرام و تدریجی، همچون جریان یک رود به وقوع بپیوندد. صبر، تلاش و استمرار، ارکان اصلی یک تغییر پایدار و سازنده هستند. هرگونه توقف در این مسیر به منزله‌ بازگشت به تاریکی‌هاست؛ بنابراین، تغییر همان حرکت از ظلمت به سوی روشنایی است؛ سفری که سرانجام ما را به مقصد ارزشمند آرامش و تعادل خواهد رساند.

برداشت همسفر مریم:

هر چیزی با تفکر آغاز می‌شود و مسیر ما را روشن می‌سازد. چنان‌که رسول خدا (ص) فرمودند: «یک ساعت تفکر از یک سال عبادت برتر است.» خداوند نیز در قرآن می‌فرماید که در سراسر هستی، نشانه‌هایی از خلقت اوست و تنها اندیشمندان می‌توانند با تفکر، ذره‌ذره به عمق این نشانه‌ها پی ببرند. جهان‌ها و هرآنچه در آن‌هاست، طبق حکم و فرمانی از پیش تعیین‌شده در حال حرکت و تغییرند؛ زیرا هیچ‌چیز در سکون مطلق نیست. انسان نیز در این مسیر پویاست و سرانجام از این مرحله ترخیص می‌شود. با سکون و یک‌جا نشستن، هیچ تغییری حاصل نمی‌گردد.

نظام هستی بر پایه اضداد بنا شده است؛ مثل خوبی و بدی یا شکست و پیروزی که جزو اضداد هستند و وجود این اضداد برای ایجاد حرکت و انگیزه ضروری است. زندگی بدون فراز و نشیب معنایی ندارد؛ اگر همه چیز برایمان مهیا بود و هیچ کمبودی احساس نمی‌کردیم، انگیزه‌ای برای ادامه دادن نداشتیم و چه‌ بسا به پوچی می‌رسیدیم. شب و روز، جنگ و صلح، همگی مظاهر فرمان الهی هستند و ما در پرتو این فرمان حرکت می‌کنیم. همه اجزای هستی در یک ارتباط تنگاتنگ و منسجم، تحت این فرمان به حرکت خود ادامه می‌دهند.

هستی سرشار از معجزه است. آفرینش یک درخت را بنگرید؛ نیروهای نامرئی برگ را به شاخه متصل نگه می‌دارند و عواملی فراتر از آب و خاک، همچون نور خورشید به رشد و تعالی آن کمک می‌کنند. این خود یک معجزه است. به هر مخلوقی، حکم و مأموریت ویژه‌ای داده شده و همه طبق آن فرمان در حرکتند. ما تنها با نگاه ظاهری و اندیشه سطحی نمی‌توانیم به عمق وجودی پدیده‌ها پی ببریم؛ اما نظم شگفت‌انگیز حاکم بر آن‌ها، نشان از همان فرمانی دارد که ما نیز در جستجوی آن هستیم. ما چیستی یا کیستی خداوند را نمی‌دانیم؛ اما به وجود قدرتی مطلق باور داریم که همه چیز را با نظم و تدبیری بی‌نقص کنترل و هدایت می‌کند. با تکیه بر حس و شهود خود می‌توانیم این راه را جستجو کنیم و آنچه در این مسیر می‌یابیم، جهانی را به روی ما می‌گشاید که زبان از توصیف آن قاصر است.

گاه تصور می‌کنیم با مرگ همه‌چیز تمام می‌شود؛ اما پس از پشت سر گذاشتن سختی‌هاست که می‌توان به مقصدی جدید رسید. مرگ، پایان راه نیست؛ بلکه آغاز یک زندگی نوین است؛ مسیری پیوسته و ادامه‌دار است. چه زیباست که بگوییم: پایان هر نقطه، سرآغاز خط دیگری است؛ پس بیاییم با تمام قدرت و توانی که در اختیار داریم، برای رسیدن به آنچه موجب ارتقاء و تعالی ما می‌شود، تلاش کنیم.

منبع: سی‌دی تغییر
نویسندگان: همسفر فهیمه، همسفر نجمه، همسفر مریم رهجویان راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر نجمه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بندرعباس