گنج درون؛ بزرگ‌ترین سرمایهٔ انسان

پنجمین جلسه از دور بیست‌ویکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی ویژهٔ مسافران نمایندگی یحیی زارع میبد، با استادی مسافر محسن، نگهبانی مسافر محمد و دبیری مسافر حسین، با دستور جلسه «وادی هفتم (رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌نماییم) و تأثیر آن روی من»، در روز سه‌شنبه مورخ هجدهم مردادماه ۱۴۰۴، رأس ساعت ۱۷ آغاز شد.

خلاصه سخنان استاد:

عنوان دستور جلسه این هفته، وادی هفتم است که می‌گوید: «رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی پیدا کردن راه و دیگری آنچه از آن برداشت می‌کنیم.» قانون یا وادی هفتم، همچون معادلات ریاضی است که تغییرناپذیر می‌ماند. اگر این وادی به‌طور کامل برای من یا هر کس دیگری تفهیم شود، می‌توانیم هم بزرگ‌ترین و سخت‌ترین مسائل فلسفی و هم کوچک‌ترین و پیش‌پاافتاده‌ترین مسائل زندگی را حل کنیم.

در ابتدای این وادی، جناب مهندس به یادآوری چهار وادی اول می‌پردازند که مربوط به تفکر کردن است. در وادی پنجم می‌فرمایند که زمان عمل کردن به اندیشه و افکار فرارسیده و باید آنها را از بالقوه به بالفعل درآوریم. در وادی ششم به ما آموزش داده می‌شود که باید فرماندهی عقل را بشناسیم و در اولویت قرار دهیم. در این وادی، عقل با تمام نیروهایش به یاری ما می‌آید و می‌آموزد که چگونه می‌توانیم مجهولات سخت را حل کنیم و به آسایش و آرامش برسیم.

بسیاری از افراد، به دلیل نیافتن راه درست یا رفتن به بیراهه، هم خودشان و هم اطرافیانشان را به نیستی و نابودی و قهقرا کشانده‌اند. شاید گفته شود که این افراد اراده یا پشتکار نداشتند و خودشان نخواستند مشکلاتشان را حل کنند؛ اما چنین نیست. خواستهٔ بسیاری از آنها بسیار قوی بوده است، اما چون راه درست را پیدا نکردند، جسم و روانشان از تعادل خارج شد و مشکلات بسیاری برایشان ایجاد گردید، تا جایی که بعضی به خودکشی نیز دست زدند. بنابراین، انتخاب راه درست در زندگی بسیار مهم است؛ راهی که باید عاری از ضد ارزش‌ها و بدی‌ها باشد.

در هر کاری اگر ما بتوانیم راه درست را انتخاب کنیم، مانند انتخاب دوست خوب، همسر خوب، کار خوب و غیره، در پایان برداشت خوبی خواهیم داشت؛ در غیر این صورت به نابودی و ضد ارزش‌ها کشیده می‌شویم. این وادی به من می‌آموزد که باارزش‌ترین و بزرگ‌ترین گنج انسان، همان گنجی است که در درون او قرار دارد. گاهی به دلیل جهل و نادانی، اسیر خرافات می‌شویم و دست به کارهایی می‌زنیم که در نهایت هیچ بهره‌ای برایمان ندارد.

گاهی برای پیدا کردن راه درست می‌توانیم از تجربیات خوب دیگران استفاده کنیم و اگر تشخیص دادیم آن راه درست نیست، از آن پرهیز کنیم. نمونه‌هایی مانند استفاده از پروتز پا، ساکشن و گرفتن چربی‌های اضافهٔ بدن یا بسیاری از راه‌های دیگر که اگر با دقت نگاه کنیم، نادرست و نامعقول‌اند. انسان می‌تواند با نگریستن به نتیجهٔ دیگران، از تکرار آن‌ها پرهیز کند. پس پیدا کردن راه درست در زندگی بسیار مهم است.

در ابتدای وادی آمده است: «رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است.» رمز یعنی مطلبی که از آن درک می‌شود؛ راز یعنی پوشیده و پنهان؛ کشف یعنی پیدا کردن؛ و حقیقت یعنی رسیدن به درستی. در اینجا صحبت از قفل و کلید است. جناب مهندس می‌فرمایند قفل‌سازان بسیارند، یعنی کسانی که راه و بیراه مشکلات زیادی برای خود و دیگران ایجاد می‌کنند؛ اما کلیدسازان، یعنی کسانی که مشکلات را حل می‌کنند، اندکند.

ایشان انسان‌ها را به‌طور فرضی به دو دسته تقسیم می‌کنند: انسان‌های خردمند و انسان‌های کم‌خرد. انسان‌های خردمند کسانی هستند که پیش از انجام هر کار یا سخنی، ابتدا می‌اندیشند و از عقل خود فرمان می‌گیرند که آیا این کار درست است یا نه. آنان کار درست را انجام می‌دهند و حتی اگر نتیجهٔ کار درست از آب درنیاید، چون در صراط مستقیم بوده‌اند، فنای آن نیز بقا است و سراسر آموزش به همراه دارد. اما انسان‌های بی‌خرد، کسانی هستند که پیش از اندیشه، کاری را انجام می‌دهند و پس از گرفتار شدن در بن‌بست و مشکل، زمین و زمان را مقصر می‌دانند، خود و دیگران را سرزنش می‌کنند و همیشه در حال گلایه‌اند.

تمام این‌ها به دلیل بی‌خردی است. ریشهٔ اصلی این مشکلات آن است که ما هنوز به گنج درون خود پی نبرده‌ایم و نیاموخته‌ایم که چگونه از آن به‌درستی استفاده کنیم. انسان با تفکر درست و رفتن در مسیر صراط مستقیم می‌تواند به بالاترین درجهٔ انسانیت، یعنی اشرف مخلوقات برسد. نقطهٔ مقابل آن نیز ممکن است اتفاق بیفتد و انسان با استفادهٔ نادرست از گنج درون خود، به پایین‌ترین درجهٔ انسانیت سقوط کند.

پس هر انسانی برای رسیدن به این گنج درون باید سختی و رنج را تحمل کند؛ چراکه «نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود، مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.»

مرزبان کشیک (مسافر مسلم)
تایپ مسافر علی (لژیون هشتم)
ویراستار مسافر جمال (لژیون ششم)
عکس و ارسال خبر‌ مسافر سعید (لژیون دوم)