پیشرفتی پایدار

جلسه ششم از دوره پنجم سری کارگاه‌های هماهنگی راهنمایان و خدمت‌گزاران ویژه همسفران آقا کنگره۶۰ شعبه شیخ‌بهایی، با استادی همسفر محمد حسین، نگهبانی همسفر رحمان و دبیری همسفر جواد شنبه ۱۵ شهریور ماه ۱۴۰۴، ساعت ۱۵:۴۵ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
زمانی‌که به کلمات وادی سوم دقت کردم، متوجه شدم چقدر دقیق و حساب شده هستند؛ حتی تغییر یک کلمه، معنای کل جمله را تغییر می‌دهد. متوجه شدم که باید بیشتر به خود فکر کنم و توقعاتم از دیگران را کم کنم، زیرا هیچ موجودی به اندازه خودم به فکر من نیست. در چهار وادی اول یاد گرفتم که اساس تفکر و اثر آن بر پندار و کردار درست بسیار مهم است. اگر تفکر درست را اجرا نکنم، مسیر زندگی و تصمیماتم به هم می‌ریزد.
در کنگره وقتی می‌بینم کسی کار خوبی یا بدی انجام می‌دهد، یاد می‌گیرم که آن شخص می‌تواند گذشته یا آینده من باشد و اگر جای او بودم، ممکن بود همان کار را انجام دهم.
برای این جلسه، دو سی‌دی بررسی کردم که مکمل هم بودند. متوجه شدم که برای دریافت بیشترین آموزش، باید اصول را دقیق رعایت کنم و فرمانبرداری خوبی داشته باشم. یاد گرفتم که انسان‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند:
1. کسانی که فقط دریافت می‌کنند و انرژی‌شان را مصرف نمی‌کنند که این افراد دچار توهم دانایی می‌شوند.
2. کسانی که مطالب را یاد می‌گیرند اما در عمل استفاده نمی‌کنند و باعث اختلال در مسیر خود و دیگران می‌شوند.
3. کسانی که تعادل دارند؛ دریافت می‌کنند و به همان اندازه انرژی و دانش خود را به کار می‌بندند.
متوجه شدم که اگر تعادل و نظم نداشته باشم، انرژی و منابعم بیهوده هدر می‌رود و پیشرفت پایدار نخواهم داشت. بنابراین، باید در مرکز دایره قرار بگیرم و کارهایم را متعادل انجام دهم، همان‌طور که قرآن می‌گوید: «خیر لامور اوسطها»، یعنی میانه‌روی بهترین راه است.
نیروهای منفی و ناامیدی در سکون رشد می‌کنند و برای مقابله با آن‌ها باید خودم را به چالش بکشم و فعال باشم. فلسفه تنبیه نیز برای ایجاد چالش و بازگرداندن من به مسیر درست است. تجربه شخصی نشان داده که وقتی خودم را درگیر کار و مسئولیت می‌کنم، از توهم دانایی و ناامیدی فاصله می‌گیرم و بهتر رشد می‌کنم.
درس دیگری که گرفتم، اهمیت کنترل احساسات منفی و خودبزرگ‌بینی است. وقتی حس می‌کنم توهم دانایی دارم یا فکر می‌کنم از دیگران بالاتر هستم، باید مراقب باشم که آرامش خود و دیگران را برهم نزنم و تمرکزم را روی پیشرفت خودم بگذارم.
در نهایت، فهمیدم که برای هدایت خود و دیگران، باید ثابت‌قدم باشم و تمرکز کنم، نه اینکه گرفتار حس کینه، ناامیدی یا توهم برتری شوم.