وادی هفتم پلی است میان دانستن و برداشت کردن

جلسه چهارم از دوره چهارم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره‌۶۰ نمایندگی محمدی پور قم به استادی راهنما همسفر آمنه، نگهبانی همسفر لیلا و دبیری همسفر غزل با دستور جلسه «وادی هفتم( رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری؛ آنچه برداشت می‌نمائیم.) و تأثیر آن روی من» روز دوشنبه ۱۷شهریورماه  ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خد را شکر می‌کنم که امروز در بین شما عزیزان هستم. دستور جلسه امروز: «وادی هفتم ( رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری؛ آنچه برداشت  می‌نمائیم.) و تأثیر آن روی من» است. این وادی به ما می‌گوید که حقیقت چیست و در زندگی چگونه می‌توانیم به آرامش برسیم؟

وادی هفتم مانند پلی است میان دانستن و برداشت کردن. اول بایستی قبول کنم راهی را که آمده‌ام اشتباه بوده است و در زندگی اگر می‌خواهم راه درست را پیدا کنم، ابتدا باید دوربینم را سمت خودم بچرخانم.

چیزی که من همیشه در لژیون می‌گویم این است که خودم و اطرافیانم را مسئول خواسته‌های اشتباهم ندانم؛ زیرا هیچ چیزی درست نمی‌شود. پس در ابتدا نیازمند یک نقشه برای یافتن راه درست هستم، که آن نقشه در دست راهنما است؛ زیرا راهنما مسیر را رفته است و می‌داند که مرا چگونه راهنمایی کند. راهنما تفکر، تجربه و آموزش را دارد و می‌تواند آن را در اختیار من همسفر قرار دهد. پس من باید از آموزشی که می‌گیرم، برداشت درستی از آن داشته باشم.

سوالی که پیش می‌آید این است که من چگونه می‌توانم آن تفکرات اشتباهی را که داشتم، اصلاح کنم؟

پاسخ این است: نیازمند یک آموزش صحیح هستم. باید در مسیر، گوش به فرمان راهنما باشم و بتوانم در درون خود نظاره‌گر باشم و بدانم که چه اشتباهاتی دارم. اگر اشتباهات خود را قبول نکنم، نمی‌توانم در مسیر درست حرکت کنم.

وادی هفتم می‌گوید: تفکراتی که تا امروز در ذهن داشته‌ای، حالا باید به حرکت دربیایند و به مرحله‌ عمل برسند. یعنی زمان آن رسیده که از فکر و اندیشه، به برداشت و تجربه برسی. اما من، به‌عنوان یک همسفر، باید صبور باشم و به خودم و مسافرم حداقل ۱۰ ماه زمان بدهم، چون تغییر واقعی نیاز به زمان، تلاش و صبر دارد. هیچ تحولی یک‌شبه اتفاق نمی‌افتد.

چیزی که در این چند سال برای من پیش آمده، این است که همیشه مشکلات بوده است. تجربه‌ای که می‌توانم در اختیار شما بگذارم، این است که انسان زمانی که آموزش می‌گیرد، کارش بسیار سخت می‌شود. در این مسیر خیلی امتحان می‌شود و باید آن آموزش‌هایی را که گرفته است، کاربردی کند.

در این مدت اخیر، مشکلاتی برای من پیش آمد که فهمیدم دانایی به تنهایی کافی نیست؛ باید به آن عمل کرد و عمل کردن بسیار سخت است. ان‌شاالله که در این مکان، زمانی که آزمایش می‌شویم، بتوانیم آموزش‌ها را کاربردی کنیم و برداشت‌های خوبی داشته باشیم.

همان‌طور که ایجنت همسفر عطیه فرمودند: برای روحمان خوراک داشته باشیم و این آموزش‌ها همان خوراک است؛ می‌توانم آن را به روحم بدهم و صبر داشته باشم. با خود نگویم که «من نمی‌توانم، این مشکل بسیار بزرگ است و من از پس آن برنمی‌آیم». هر زمان که برایم مشکلی پیش آمده، با خود می‌گویم: «حتماً خداوند در من چیزی دیده است که این مشکلات را جلوی راه من قرار داده تا من بتوانم آن‌ها را حل کنم».

در وادی یازدهم اشاره شده است که انسان هر مقدار که آموزش می‌گیرد، باید آن پتانسیل در درونش به وجود بیاید. یعنی زمانی که بتوانی از پس یک مشکل بسیار بزرگ بر بیایی، آن جهش برای تو اتفاق می‌افتد.

وقتی یک سفر اولی وارد جمعیت احیای انسانی کنگره۶۰ می‌شود، صبر می‌کند تا مسافرش به حال خوب برسد و در کنارش مشکلات خود را نیز حل می‌کند، به این معنی است که به دانایی رسیده است.

مرزبانان کشیک: همسفر مریم و مسافر علیرضا
تایپیست: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون چهارم)
عکاس: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون اول)
ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی محمدی پور قم