وادی‌ها قوانینی هستند برای خروج از تاریکی‌ها

همسفر  ناهید:

وادی هفتم می‌گوید: رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز نهفته است؛ یکی یافتن راه و دیگری آن‌چه از مسیر برداشت می‌کنیم. این وادی به ما می‌آموزد که باید از فرمان عقل، به‌عنوان نیرویی برای کشف مجهولات، پیروی کنیم. پیدا کردن راه مهم است، اما مهم‌تر از آن، حرکت در مسیرِ یافته‌ شده است تا به نتیجه‌ای مطلوب و ارزشمند برسیم. بسیاری از افراد به دلیل پیدا نکردن راه، از هدف اصلی دور مانده‌اند و مسیر را گم کرده‌اند؛ بنابراین ضروری است که ابتدا تفکر کنیم و مسیر درست و صراط مستقیم را انتخاب نماییم؛ مسیری که ما را با شرایط مناسب به مقصد می‌رساند. انسان‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند: 
۱_ کم‌خردها: کسانی که ابتدا سخن می‌گویند و سپس فکر می‌کنند؛ این افراد اغلب باعث ایجاد مشکل می‌شوند و مدام مجبور به عذرخواهی‌ هستند.
۲_ خردمندان: کسانی که ابتدا می‌اندیشند و سپس سخن می‌گویند. فرد خردمند می‌داند که بهترین و ماندگارترین گنج، گنج درون خود او است و باید آن را کشف کند، اگر ما در گروه خردمندان باشیم، به‌تدریج درخواهیم یافت که جهان و جهان‌ها سرشار از انواع انرژی‌ها هستند؛ اما این انرژی‌ها رایگان در اختیار ما قرار نمی‌گیرند. پس فرد خردمند برای یافتن هر راهی، ابتدا تفکر و بررسی می‌کند تا صراط مستقیم را بیابد؛ راهی که انسان را به مقصد راستین می‌رساند. در این وادی، سه مجهول داریم: راز، رمز و کشف حقیقت. برای یافتن مسیر درست، باید این سه را بشناسیم. برای آشکار شدن حقیقت، باید رمز و راز آن موضوع را کشف کنیم تا کلید آن را بیابیم و با آن کلید، قفل را بگشاییم. باید قوانین زندگی را بیاموزیم و آن‌ها را در عمل به‌کار ببندیم. در این‌جا، رمز؛ یعنی یافتن راه و مسیر اصلی و راز؛ یعنی طی کردن آن مسیر تا رسیدن به حقیقت. وقتی رمز و راه را پیدا کردیم (ورود به کنگره) باید ادامه مسیر را طبق دستورات و قوانین کنگره و راهنمایان عزیز طی کنیم. در مورد حقیقت باید بدانیم: حقیقت چیزی است که در گذشته بوده، اکنون نیز هست و در آینده نیز خواهد بود. ما بسیاری از چیزها را با حقیقت اشتباه می‌گیریم. در این دنیا، هرچه بکاریم، همان را برداشت خواهیم کرد. برای رسیدن به حال خوش و آرامش (رهایی) باید صبور باشیم، در مسیر بمانیم، از دستورات و قوانین کنگره پیروی کنیم، و هر آن‌چه فرمان است، به اجرا بگذاریم.

همسفر عصمت:

در وادی هفتم آمده است: «رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری آن‌چه برداشت می‌نماییم» برای روشن‌تر شدن این مفهوم، می‌خواهم مثالی بزنم از مسئله اعتیاد؛ مشکلی که سال‌ها زندگی انسان‌ها را تلخ کرده بود. بسیاری از کسانی که در دام اعتیاد گرفتار بودند، راه‌های اشتباهی را برای ترک مواد امتحان کردند و نتیجه‌ای نگرفتند. تازه آن هم فقط ترک مواد بود، نه درمان قطعی. چه خانواده‌هایی که از هم پاشیده شدند. قطعاً همه‌ ما یا با چشم خود دیده‌ایم یا از دیگران شنیده‌ایم، اما زمانی که  آقای مهندس حسین دژاکام روش DST را کشف کردند، در واقع رمز و راز درمان اعتیاد را یافتند؛ یعنی راه را پیدا کردند و کشف حقیقت نیز همان درمان قطعی اعتیاد بود که با این روش محقق شد. این‌جا ما یاد می‌گیریم که برای رسیدن به هر هدفی در زندگی، ابتدا باید رمز و راز آن هدف را بشناسیم. سپس با تلاش و پشتکار در مسیر حرکت کنیم تا به نتیجه برسیم. کشف حقیقت همان دستیابی به آن هدف نهایی‌ است که در پایان مسیر به آن می‌رسیم.

همسفر مریم:

وادی‌ها قوانینی هستند که به واسطه فراگرفتن آن‌ها برای انسان شرایطی فراهم می‌شود که بتواند از عمق ظلمات خارج شود. هر کدام از این قوانین را که انسان یاد نگیرد خارج شدن و تغییر پیدا کردن و تبدیل شدن به یک موجود دیگر عملاً غیرممکن می‌شود و خیلی وقت‌ها انسان را با مشکلات زیادی همراه می‌کند، اگر انسان بخواهد تغییر پیدا کند باید یاد بگیرد! باید علم یاد بگیرد! بایستی حقیقت یک موضوع را بتواند درک کند! در غیر این‌صورت کار بسیار دشوار می‌شود. انسان‌هایی که با راستی و صداقت زندگی می‌کنند قوی‌ترین انسان‌ها هستند و یا اینکه می‌توانیم بگوییم انسان زمانی می‌تواند در قوی‌ترین حالت خودش باشد که به راستی و درستی عمل کند.
برخی انسان‌ها قبل از این که راه را بدانند حرکت می‌کنند و مسلماً به نتیجه هم نخواهند رسید که در واقع این‌ها انسان‌های بی‌خرد می‌باشند، ولی انسان‌های خرمند می‌دانند که باید قبل از حرکت، مسیر خود را مشخص کنند و تفکر و بررسی لازم را داشته باشند. انسان‌هایی که بی‌خردند به دنبال گنج در بیرون می‌گردند و نمی‌دانند که گنج واقعی در درون خودشان نهفته شده است؛ یعنی همان نیروی درون، باید دانست که هر چیزی در هستی بهایی دارد و برای رسیدن به آن باید بهایش را بپردازیم؛ پس نباید تصور کرد که رهایی و خارج شدن از تاریکی اعتیاد بهایی ندارند و می‌توان آن‌ها را به راحتی و زود به دست آورد. برای درمان اعتیاد باید حداقل ۱۰ ماه زمان طی شود و در کنارش فرمانبردار راهنما باشیم تا به رهایی و حال خوش برسیم.

همسفر حدیث:

از همان ابتدا که خداوند انسان را خلق کرد او را بر سر دو راهی قرار داد و برای هر مسئله و کاری و یا رسیدن به هر هدفی و یا دست‌یابی به هر موضوعی، دو راه را سر راه انسان قرار داد که یک راه او به مرغزار و یک راه به مسلخ می‌رساند. پس انتخاب گروه، انتخاب دوست و انتخاب راه، مسئله بسیار مهم و سرنوشت‌سازی است. حال این انتخاب می‌خواهد انتخاب رشته تحصیلی یا شهر، انتخاب شغل یا انتخاب همسر و یا انتخاب محل زندگی و ... باشد. پس مسئله انتخاب راه در زندگی انسان خیلی خیلی مهم است و حائز اهمیت می‌باشد. بعضی انسان‌ها برای کسب انرژی‌های کیهانی متوسل به یادگیری و شرکت در کلاس‌های انرژی‌درمانی شده‌اند و یا بعضی‌ها می‌خواستند که صوفی شوند، اما به دلیل عدم آگاهی دچار آسیب‌های جدی شدند. افرادی به دلیل پیدا نکردن راه، قربانی شدند؛ چون مسیر را اشتباه رفتند و این انتخاب غلط مسیر فقط مختص به یک گروه و یا قشر خاصی نیست، بلکه همه انسان‌هایی که در پی یافتن راه هستند را شامل می‌شود. خیلی از کسانی که راه را اشتباه رفتند انسان‌های پر تلاش و با اراده و مصممی بودند، ولی این تلاش و کوشش چون در مسیر اشتباه بود صرفاً اسباب و وسیله نابودی خود و اطرافیان را فراهم نمود. گاهی اوقات با انتخاب مسیر اشتباه باعث نابودی تعداد زیادی از اطرافیان خود می‌شوند؛ مثلاً فرد مصرف‌کننده‌ای که همراه خانواده به مسافرت می‌رود و در اثر مصرف مواد، شب را نخوابیده در اثر خستگی و خواب‌آلودگی خودرو را در دره‌ای سرازیر می‌کند که موجب مرگ افراد همراهش می‌شود. قبل از پیدا کردن راه بایستی تفکر کرد که کدام یک از راه‌ها ما را به نتیجه مطلوب می‌رساند و در انتخاب راه بایستی به انتها و نتیجه آن فکر کرد و آن را مورد بررسی قرار داد. شاید بعضی راه‌ها در ابتدا خوب و منطقی به نظر برسند و در اوایل هم نتایج کوچک و یا دستاوردی هم داشته باشند؛ مثل مصرف مواد مخدر که در ابتدای مصرف، توانایی و تفکر انسان را بالا می‌برد و فرد مصرف‌کننده به موفقیت‌های کوچکی دست پیدا می‌کند. آیا می‌شود گفت چون این راه موفقیت‌آمیز است پس راه درستی است؟ اگر به انتها و آخر این مسیر خوب اندیشه کنیم، حاصلی جز بدبختی، فقر، ناتوانی، نابودی جسم، روان و اندیشه انسان حاصل دیگری ندارد. خاصیت راه‌های غلط، فریبندگی آن‌ها است که در ابتدا خود را با ظاهری فریبنده نشان می‌دهند، ولی در انتها انسان را به نابودی می‌کشانند. پس برای انتخاب راه نباید به مسیری که سرسبز و فریبنده است توجه کرد؛ زیرا انتها، نتیجه و پایان راه مهم است که به مرغزار منتهی گردد یا به مسلخ.

رابطین خبری: راهنما همسفر فاطمه(لژیون چهارم)، همسفر فرحناز رهجو راهنما همسفر روح‌انگیز( لژیون تغذیه سالم)
ویرایش: همسفر مریم دبیر سایت
ارسال: همسفر زهرا نگهبان سایت
همسفران نمایندگی اسبیکو خرم‌آباد