وادی‌ها کلیدهای راه انسان هستند. وادی هفتم درباره پاک ماندن فیزیکی نیست؛ بلکه آزادی واقعی و روح انسان را مورد بحث قرار می‌دهد. این وادی به همه مسافران می‌آموزد که آن‌ها فقط برده مواد‌مخدر نیستند؛ بلکه برده باورها و تصورات غلط خود بوده‌اند. با تغییر این باورها و هماهنگ کردن آن‌ها با قوانین مثبت هستی، می‌توانند نه‌تنها از اعتیاد رها شوند؛ بلکه زندگی جدیدی سرشار از امید، مسئولیت‌پذیری و معنویت را برای خود خلق کنند. به بیان ساده، وادی هفتم کلید راه است. هر آن‌چه انسان تصور کند، باور داشته باشد و انتظار وقوع آن را بکشد، در جهان هستی همانند آن را پیدا کرده و به سراغ او می‌آید؛ مشروط بر این‌که در راستای خواست و اراده الهی باشد. این جمله که ممکن است در نگاه اول ساده به نظر برسد، حاوی لایه‌های پیچیده‌ای از مفاهیم روانشناسی، فلسفه و معنویت است.
وادی هفتم بر سه محور اصلی استوار است: تصور و باور، قوه تخیّل و اعتقاد که تأکید می‌کند ذهن انسان بسیار قدرتمند است و جهان بیرون ما تا حد زیادی بازتابی از جهان درون ماست. فرد مصرف‌کننده سال‌ها با باورهای غلط زندگی کرده است که برخی از آن‌ها عبارتند از، من نمی‌توانم بدون مواد زندگی کنم، من آدم ضعیفی هستم، زندگی بدون مواد لذت و آرامشی ندارد، این یک شکست قطعی است. این باورهای محدودکننده، مانند یک زندان نامرئی، فرد را در چرخه اعتیاد محبوس نگه می‌دارند. وادی هفتم به مسافر می‌آموزد که برای رهایی واقعی، باید ابتدا این باورهای کهنه و مخرب را از بین ببرد و باورهای جدید و سازنده را جایگزین کند.
مورد بعدی انتظار یا قانون جذب است، انسان به‌سمتی حرکت می‌کند که انتظار آن را دارد. اگر مسافری با ترس از شکست در درمان قدم بردارد، ناخودآگاه رفتارها و تصمیم‌هایی می‌گیرد که او را به‌سمت شکست سوق می‌دهد، برعکس اگر با امید، رهایی و موفقیت پیش برود، انرژی و اعمال خود را بر‌پایه آن برنامه‌ریزی می‌کند و احتمال موفقیت او به‌شدت افزایش می‌یابد. این بخش، نقش امید را به‌عنوان یک موتور محرکه در فرآیند درمان پررنگ می‌کند. مورد سوم، حرکت کردن در راستای خواست و اراده الهی و هماهنگی با جهان هستی، این شرط وادی هفتم را از یک تکنیک مثبت‌اندیشی ساده متمایز می‌کند. کنگره۶۰ تأکید می‌کند که خواست و اراده فردی به‌تنهایی کافی نیست. این خواست باید در مسیر قوانین جهانی و اخلاقی حاکم بر هستی باشد. به‌عبارت دیگر، فرد نمی‌تواند باورهای مخرب داشته باشد؛ ولی در انتظار نتایج مثبت باشد. به‌طور مثال، به دیگران آسیب بزند و انتظار حمایت جهان هستی را داشته باشد. این بخش، مفهوم تسلیم در برابر یک قدرت برتر چه خداوند، چه قوانین طبیعت یا هستی را آموزش می‌دهد. به این معنا که من به‌عنوان یک انسان، نهایت تلاش خود را می‌کنم باور و انتظار مثبت دارم؛ امّا نتیجه نهایی را به اراده الهی واگذار می‌کنم. این نگرش، از اعتماد‌به‌نفس کاذب و در نتیجه ناامیدی پس از شکست‌های کوچک جلوگیری می‌کند.
چند مورد از کاربرد وادی هفتم در فرآیند درمان به شرح زیر است، ۱. بازنویسی فیلمنامه ذهن، مسافر یاد می‌گیرد که به‌جای تکرار جملات منفی، جملات تأکیدی مثبت را با خود تکرار کند. مانند من می‌توانم سالم بمانم، من شایسته زندگی بهتر هستم، آرامش حق من است.
۲. خداحافظی با قربانی‌پنداری، بسیاری از مصرف‌کنندگان خود را قربانی شرایط می‌پندارند. وادی هفتم به آن‌ها مسئولیت‌پذیری می‌آموزد و نشان می‌دهد که آن‌ها با باورهای خود در ایجاد یا تداوم شرایط نقش داشته‌اند. ۳. تقویت نیروی امید در لحظات سخت، هنگامی که وسوسه به سراغ فرد می‌آید، او باید بر این وادی تکیه کند و قدرت باور را به‌یاد آورد، می‌تواند مانند یک نور راهنما عمل کند و به فرد انرژی دوباره‌ای ببخشد.
منابع: کتاب عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود
نویسنده و ویرایش: رابط خبری همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیون سوم)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول) دبیر سایت
همسفران نمایندگی بیرجند
- تعداد بازدید از این مطلب :
86