گروه خانواده-وقتی راه پیدا شد، تازه بخش مهم‌تر آغاز می‌شود.

رمز و راز کشف حقیقت در دو چیز است یکی یافتن راه دیگری آنچه برداشت می کنیم.وادی هفتم برای من یکی از مهم‌ترین و سرنوشت‌سازترین وادی‌ها بوده است، چون به من یادآوری می‌کند که در مسیر زندگی، تنها خواستن کافی نیست؛ بلکه باید راه درست را پیدا کنم و سپس در آن مسیر حرکت کنم. خیلی وقت‌ها من خواسته‌های زیادی داشتم؛ می‌خواستم آرامش داشته باشم، می‌خواستم از مشکلاتم رها شوم، می‌خواستم زندگی خوبی برای خودم و فرزندانم بسازم، اما چون راه درست را نمی‌شناختم، بیشتر گرفتار می‌شدم.

این وادی به من فهماند که اگر انسان در راه نادرست حرکت کند، هرچقدر هم زحمت بکشد، نتیجه‌ای جز خستگی و شکست نخواهد داشت. برای مثال در گذشته بارها برای ترک یک ضد ارزش یا حل یک مشکل تلاش می‌کردم، اما چون ابزار و روش درست را نمی‌دانستم، دوباره به نقطه اول برمی‌گشتم و احساس یأس می‌کردم.امروز یاد گرفته‌ام که اول باید راه درست را بشناسم، سپس وارد آن شوم. پیدا کردن راه درست هم آسان نیست و نیازمند جستجو، مشورت با دانایان و استفاده از تجربه دیگران است. وقتی راه پیدا شد، تازه بخش مهم‌تر آغاز می‌شود؛ یعنی حرکت و تلاش در آن راه.

اما قسمت اصلی این وادی برای من «برداشت» است. برداشت یعنی همان چیزی که من از مسیر و از اتفاقات به دست می‌آورم. ممکن است من و دیگری هر دو در یک راه باشیم، ولی برداشت‌مان کاملاً متفاوت باشد. یکی فقط سختی‌ها را ببیند و ناامید شود، دیگری همان سختی‌ها را به‌عنوان درس و تجربه برداشت کند. مثلاً در زندگی من، اول اعتیاد راه من را به کنگره باز کرد. شاید در ظاهر اعتیاد یک تاریکی و شکست بزرگ بود، اما امروز برداشت درستی از آن دارم. اگر آن سختی نبود، شاید هیچ‌وقت با کنگره و آموزش‌هایش آشنا نمی‌شدم. امروز می‌دانم که حتی از یک مشکل بزرگ هم می‌شود برداشت مثبت داشت، به شرطی که نگاه من درست باشد. برداشت برای من مثل میوه‌ای است که از درخت راه می‌چینم.

اگر صبر کنم و درست مراقبت کنم، میوه‌ام شیرین خواهد بود. ولی اگر عجول باشم یا درست عمل نکنم، میوه‌ام کال و تلخ می‌شود. در زندگی خودم بارها این را تجربه کرده‌ام. وقتی در مسیر مشکلات قرار گرفتم و فقط ناله کردم، چیزی جز خستگی و افسردگی نصیبم نشد. اما همان مشکلات وقتی با صبر و امید به آن نگاه کردم، تبدیل به یک سرمایه و درس بزرگ شدند.این وادی به من مسئولیت‌پذیری را هم یاد داد. یعنی دیگر نمی‌توانم تقصیر مشکلاتم را گردن دیگران یا شرایط بیندازم. اگر برداشت من خوب نیست، باید در راهی که رفته‌ام و در نحوه حرکتم بازنگری کنم.

تأثیر این وادی بر زندگی‌ام این بوده که دیگر برای رسیدن به اهدافم عجله نمی‌کنم. می‌دانم راه طولانی است، اما اگر درست انتخاب شده باشد، هر قدم من ارزشمند است. همچنین یاد گرفتم که در این مسیر باید نگاه و برداشت درستی داشته باشم. برای مثال، اگر سختی می‌بینم، به جای ناامیدی، آن را تمرین و درس می‌دانم. وادی هفتم به من امید داده است که اگر راه درست را بیابم و با تلاش و توکل ادامه دهم، حتماً به حقیقت می‌رسم. حقیقتی که می‌تواند آرامش درونی، محبت واقعی و رهایی از ترس‌ها و تاریکی‌ها باشد.

ویرایش و ارسال : همسفر معصومه دبیر اول سایت همسفران نمایندگی لواسان