لژیون سردار راهی برای مهار امیال نفسانی

لژیون سردار راهی‌ است برای مهار امیال نفسانی و پرورش عشق و مهربانی. لژیون سردار سرشار از آرامش و حس‌های عجیب و ناب است. من همیشه اهل بخشش و گذشت بوده‌ام و هر چه در توانم بوده، سعی کرده‌ام به نیازمندان کمک کنم؛ اما بخشش در لژیون سردار حس دیگری دارد، بخشش در جایی درست و معنوی. از دومین سال ورودم به کنگره، عضو لژیون سردار شدم و به نظرم فقط کافی است که تصمیم بگیری عضو لژیون سردار شوی؛ آنگاه مبلغ موردنیاز به موقع فراهم می‌شود.

وقتی وارد لژیون سردار می‌شویم، گویی خود را بیمه کرده‌ایم. من برکات لژیون سردار را با تمام وجودم لمس کرده‌ام. این هفته دستور جلسه ما «از فرمانبرداری تا فرماندهی» است. وقتی این عنوان را می‌شنوم، ناخودآگاه به لژیون سردار فکر می‌کنم؛ چرا که یکی از بهترین مکان‌ها برای تجربه این مسیر است. ما در ابتدای ورود به لژیون سردار، چیزی نمی‌دانیم و شاید با ترس و تردید وارد آن شویم. با این فکر که: «آیا اگر ببخشم چیزی از من کم می‌شود؟ آیا توانایی دارم که سهمی در این راه داشته باشم؟»

در اینجاست که باید فرمانبردار باشیم؛ فرمانبرداری از آموزه‌های کنگره، فرمانبرداری از کسانی که این مسیر را پیموده و به نتیجه رسیده‌اند. در این مرحله، ما مانند بذری هستیم که تازه در دل خاک کاشته شده؛ نیار داریم اعتماد کنیم، تسلیم شویم و فرمان‌ها را اجرا کنیم، وقتی بخشیدن را تجربه می‌کنیم، وقتی می‌بینیم که با هر ریالی که می‌دهیم، دل ما بزرگ‌تر و ترس ما کمتر می‌شود، آنگاه تغییر آغاز می‌گردد.

به مرور درمی‌یابیم که فرمانبرداری یعنی پایه‌گذاری، یعنی ریشه گرفتن و این ریشه‌ها کم‌کم به تنه و شاخه تبدیل می‌شوند و روزی می‌رسد که خود ما تبدیل به یک درخت تنومند می‌شویم، آن زمان دیگر فقط فرمانبردار نیستیم؛ بلکه به فرماندهی می‌رسیم. فرماندهی در این مسیر یعنی الگو شدن؛ یعنی بدون اینکه بخواهیم، رهجوها و دوستان به ما نگاه کنند و بگویند: «چطور توانست از ترس و کمبود عبور کند؟ چطور توانست ببخشد و سبک شود؟»

اینجاست که ما داریم به دیگران فرمان می‌دهیم؛ نه با کلام، بلکه با عمل و با حضورمان. پس لژیون سردار جایی است که انسان از فرمانبرداری آغاز می‌کند، با ایمان و عشق ادامه می‌دهد و در نهایت به فرماندهی می‌رسد؛ فرماندهی‌ای که به معنای زور گفتن یا دستور دادن نیست؛ بلکه معنای حقیقی این است که دیگران با نگاه به تو، مسیر عشق و خدمت را پیدا کنند.

زیبایی این دستور جلسه نیز در همین نکته نهفته است که به ما یادآوری می‌کند که هیچ فرماندهی بدون فرمانبرداری شکل نمی‌گیرد و هیچ فرمانبرداری بی‌ثمر نمی‌ماند. این قانون در سراسر زندگی جاری است؛ اما در لژیون سردار خیلی جلوه واضح‌تر و روشن‌تری دارد. در پایان می‌خواهم بگویم که فرمانبرداری در بخشیدن، آغاز راه است و فرماندهی در خدمت، مقصدی شیرین و الهی.

نویسنده: همسفر فرشته رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر یلدا رابط خبری (لژیون پنجم)
ارسال: همسفر فرنوش رهجوی راهنما همسفر مهین (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی حکیم هیدجی