اطاعت و شاگردی( مسیر تکامل انسان)

راهنمای لژیون دوم مسافر اسماعیل در مورد دستور جلسه هفتگی " از فرمانبرداری تا فرماندهی " چنین نوشت:

از فرمانبرداری تا فرماندهی

در وادی ششم کنگره ۶۰ آمده است: «حکم عقل را در قالب فرمانروای بزرگ  کاملا به اجرا درآوریم»
این جمله، مسیر روشن و تکاملی انسان را نشان می‌دهد؛ مسیری که از فرمانبرداری آغاز می‌شود و به فرماندهی ختم خواهد شد.

مرحله اول: فرمانبرداری

هیچ‌کس از همان ابتدا فرمانده نمی‌شود. فرماندهی نیازمند آموزش، تفکر و تجربه  است. در آغاز، انسان باید بیاموزد که چگونه از قوانین و اصول تبعیت کند(آموزش). این ، مقدمه‌ی
فرمانبرداری است. یعنی پذیرفتن آموزش‌ها، عمل کردن(تجربه) به دستورات درست، و اعتماد به راهنمایی که تجربه‌ی بیشتری دارد.
همانند رهجویی که در کنگره از راهنمای خود تبعیت می‌کند تا مسیر درمان و رهایی را بیاموزد.
مرحله دوم: فهم و آگاهی
با استمرار فرمانبرداری، کم‌کم چرایی قوانین و دستورات آشکار می‌شود. انسان درمی‌یابد که اطاعت از اصول، محدودیت نیست، بلکه راهی برای رسیدن به آزادی و آرامش است. در این مرحله، فرمانبرداری از حالت اجبار خارج شده و تبدیل به انتخاب آگاهانه می‌گردد.
مرحله سوم: فرماندهی
پس از یادگیری و تجربه، نوبت به مرحله‌ی فرماندهی می‌رسد. فرماندهی یعنی توانایی تصمیم‌گیری درست، مدیریت خویش و حتی هدایت دیگران. کسی که فرمانده می‌شود، ابتدا فرمانبرداری کرده و آموخته است؛ بنابراین می‌تواند به‌جای تبعیت، اکنون خود الگویی برای دیگران باشد.
حکم عقل زمانی فرماندهی می‌کند که انسان مراحل فرمانبرداری و یادگیری را گذرانده باشد. فرماندهی بدون فرمانبرداری ممکن نیست. درست مانند شاگردی که اگر سال‌ها درس نخوانده و از استاد پیروی نکرده باشد، هیچ‌گاه نمی‌تواند خود معلم شود.
مسیر تکامل انسان، از اطاعت و شاگردی آغاز می‌شود، از فهم و درک می‌گذرد و در نهایت به فرماندهی و رهبری ختم می‌شود. آن‌گاه است که عقل می‌تواند به‌عنوان فرمانروای بزرگ در وجود ما به اجرا درآید و زندگی‌مان را به سمت صلح، آرامش و رهایی هدایت کند.
نگارنده متن: راهنمای لژیون دوم مسافر اسماعیل
تهیه و ارسال: مسافر حسن لژیون هفتم
نمایندگی گرگان
12 شهریور 1404