شرط اصلی رسیدن به فرماندهی، فرمانبرداری است

هفتمین جلسه از دوره یازدهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی راهنمای محترم مسافر بهروز، نگهبانی مسافر حمید و دبیری مسافر مهدی، با دستور جلسه «از فرمانبرداری تا فرماندهی» در ۱۱ شهریور ماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان بهروز هستم یک مسافر؛

خداوند را شاکر وسپاسگزارم که امروز در این جایگاه حضور دارم. دستور جلسه «از فرمانبرداری تا فرماندهی» می‌باشد. بحث فرمانده و فرمانبردار که می‌شود، ناخود آگاه ممکن است هر کسی به فرماندهی در نظام و ارتش فکر کند اما در دستور جلسه ما منظور از فرماندهی؛ به دست گرفتن فرماندهیِ جسم و جان و صور پنهان و آشکار انسان توسط خودِ اوست.

چرا از فرمانبرداری تا فرماندهی جز دستور جلسات هفتگی است؟ ما قبل از شروع به مصرف مواد مخدر کارهای روزمره زندگی خود را به خوبی انجام می‌دادیم ولی با شروع مصرف مواد مخدر دیگر به شرط مصرف مواد مخدر قادر به انجام آن کارها بودیم و گویی فرماندهی جسم و جان ما در دست مواد مصرفی‌مان بود و فرمان انجام هر کاری را مواد مخدر برای ما صادر می‌کرد و تا زمانی که مواد مصرف نمی‌کردیم قادر به انجام کارهای ساده روزمره خود نبودیم.

حال با ورود به کنگره ۶۰ و دریافت آموزش‌ها و عملی کردن آن‌ها، آموختیم ما دوباره می‌توانیم فرماندهی جسم و جان خود را در دست بگیریم. طبق آموزش‌های کنگره ۶۰ شرط اصلی رسیدن به فرماندهی، فرمانبرداری است، شخص باید گوش به فرمان تمام عیار باشد تا به آرامی از فرمانبرداری به سمت فرماندهی حرکت کند.

از نظر بنده اولین اصل فرمانبرداری نظم و انظباط است، نظم در خوردن دارو، خواب شب، پوشش، حضور در جلسات و... مثلاً رهجو باید در میزان و زمان مصرف دارو منظم باشد و دقیقاً طبق فرمان راهنما عمل کند‌، داروی خود را به موقع و به اندازه استفاده کند. و این حرکت کامل و فرمانبرادری های کامل است که شخص را به فرمانده قوی و کامل تبدیل می‌کند. اگر شخصی می‌خواهد فرمانده خوبی باشد، باید و باید فرمانبردار خوبی باشد.

هفته پیش دستور جلسه دانایی و دانایی مؤثر بود؛ یکی از اضلاع مثلث دانایی تجربه است، یعنی رهجو می‌تواند در مسیر درمان از تجربیات راهنما استفاده کند و استفاده از این تجربیات بستگی به ایمان و فرمانبرداری رهجو دارد. گویی هر چقدر رهجو فرمانبردارتر باشد، بیشتر از تجربیات راهنمای خود استفاده می‌کند. اگر رهجو می‌خواهد به رهایی برسد باید بهای آن را پرداخت کند و بهای آن فرمانبرداری و دوری از خواسته های نامعقول و گاهاً حتی خواسته معقول و حرکت در مسیر ارزش‌ها است. سر ساعت در جلسات حضور داشته باشد، از کارهایی که او را از مسیر کنگره خارج می‌کنند، دوری کند. افرادی در کنگره حال خوب را تجربه می‌کنند که فرمانبردار باشند، روی برنامه عمل می‌کنند و از اصول و خط مشی کنگره پیروی می‌کنند.

استاد امین می‌فرمایند: شرط ورود به تاریکی نقض فرمان و شرط خروج از آن فرمانبرداری است. آقای مهندس می‌فرمایند: کسانی که در کنگره به درمان می‌رسند، روش مقابله و حل مشکلات را فرا گرفته‌اند چون تفکر، صبر، ایمان و... را ذره ذره در زندگیشان عملی کرده اند.

و در آخر بگویم که منیت باعث جلوگیری از گرفتن آموزش میشود و در کنگره تجربه مهم است و نه سن و سال و نه حتی میزان سواد، باید از راهنما با هر سن و میزان سواد فرمانبردار بود.

از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.

نگارنده: مسافر سعید لژیون ۶

تنظیم: مسافر مهدی لژیون ۶

ارسال: مرزبان خبری مسافر وحید

نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران