ازفرمانبرداری تا فرماندهی در کنگره ۶۰: روایتی از تحول درونی
ورود به مسیر کنگره ۶۰، سرآغاز درکی عمیق از اهمیت «اطاعتپذیری» بود؛ اصلی که نه تنها ساده، بلکه ستونی مستحکم برای دگرگونی و خودسازی محسوب میشود. در این نهاد، اطاعتپذیری به معنای پذیرش بیقید و شرط دانش و اصولی است که توسط پیشکسوتان و صاحبنظران این راه تدوین شدهاند. این تمکین، نه از سر اجبار، بلکه برخاسته از ژرفای وجود، کلید دستیابی به آرامش و تعادل درونی بود. چرا که این حقیقت آشکار گردید که هیچ فرماندهی، بدون گذر از مرحله اطاعتپذیری میسر نخواهد بود؛ اطاعتپذیری به مثابه پلی است که انسان را از اسارت نیروهای منفی و تاریکی رها ساخته و به سوی فرماندهی بر قدرت درونی خویش رهنمون میسازد.
«فرماندهی» در کنگره، مفهومی بس فراتر از جایگاه ظاهری یا مقام صوری است. فرماندهی به معنای تسلط بر قوای درونی و بیرونی، توانایی اعمال ارادهای خردمندانه و قدرت رهبری خویشتن و در نهایت، دیگران در مسیری روشن است. با تمرین و بهکارگیری عملی اصل اطاعتپذیری در رعایت نظم، حرمتها و قوانین کنگره، گویی قطعات وجودی من به هم پیوستند و به تدریج، به مقام فرماندهی بر نفس خویش دست یافتم. فرماندهی، نقطه اوجی است که فرد، خود را از بند نیروهای مخرب رهانیده، زمام زندگیاش را به دست گرفته و با قدرتی مطلق همراه و هممسیر میگردد.
این سیر از اطاعتپذیری تا فرماندهی، سفری است به اعماق هستی و نمادی از تحول انسان به بهترین و کاملترین نسخه خویشتن. داستان من در کنگره ۶۰، حکایت گام نهادن بر پل دانایی است؛ جایی که هر قدم، با اطاعتپذیری و ایمانی راسخ همراه است تا در نهایت، فرماندهی از آنِ من شود. این راه، آموزهای عمیق را در بر داشت: اگر سودای بزرگی و تعالی در سر داریم، ابتدا باید در جایگاه کنونی خود، اطاعتپذیری شایسته باشیم و سپس، به فرماندهی تبدیل شویم که از دلِ همین اطاعتورزی برخاسته است.
به پاس احترام به این مسیر، به احترام دانایی و به احترام روشنایی جاری در کنگره، امروز با اطمینان میدانم که اطاعتپذیری، آغاز حرکت به سوی فرماندهی است؛ حرکتی که رمز رهایی از تاریکیها و رسیدن به نور درون است. در کنگره ۶۰، این سفر بیبدیلترین قصه زندگی من خواهد بود.
نگارش: مسافر هاشم (لژیون پنجم)
تهیه: مسافر متین (لژیون دوم)
تنظیم و ارسال: مسافر سینا (لژیون یکم)
مسافران نمایندگی محمدی پور قم
- تعداد بازدید از این مطلب :
162