هنر در تشخیص به موقع است

ما در کنگره برای رهایی از دست نیرومندترین دشمن خودمان، یعنی جهل و نادانی، از چهارده ثانیه سکوت استفاده می‌کنیم و به خداوند پناه می‌بریم. ما می‌دانیم هر مشکل و سختی‌ای که سر راهمان قرار می‌گیرد، دانه‌ای است که خودمان با نادانی خود کاشته‌ایم. در کنگره یاد گرفتیم که دانایی به معنای سواد نیست؛ بلکه داناییِ انسان به تفکر و اندیشه‌ی او بستگی دارد. بسیاری از انسان‌ها با اینکه از تحصیلات بالایی برخوردارند، اما وقتی با خود می‌اندیشند که دانا هستند، دچار منیت و تکبر می‌شوند و توقع دارند همه به آن‌ها احترام بگذارند. این‌جاست که رفتار آن‌ها نشان می‌دهد تنها سطح تحصیلاتشان افزایش یافته، اما دانایی واقعی در آن‌ها رشد نکرده است.

انسانی که از آگاهی و دانایی برخوردار باشد، هرچه دانایی‌اش بیشتر شود، فروتن‌تر و متواضع‌تر می‌شود. چنین انسانی هیچ‌گاه دچار منیت و تکبر نمی‌شود، بلکه به قوه‌ی عقل نزدیک می‌شود و دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل می‌کند. دانایی یعنی قدرت تشخیص ماهیت خواسته‌ها در هر شکل و رنگ و لباسی. استاد امین در جهان‌بینی از مثلث دانایی سخن می‌گوید که شامل: تفکر، تجربه و آموزش است. در دانایی، این سه ضلع با یکدیگر برابر نیستند؛ اما در دانایی مؤثر، هر سه ضلع به اندازه‌ی برابر رشد می‌کنند. اگر یکی از ضلع‌ها بیش از حد رشد کند، برای ما مشکل ایجاد می‌کند و نتیجه‌ی مطلوبی نخواهیم گرفت.

بنابراین، هنر ما در این است که با تشخیص به‌موقع و بهره‌گیری از تفکر، تجربه و آموزش، دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کنیم. نیروهای بازدارنده در تلاش‌اند مانع این تبدیل شوند. آن‌ها سعی می‌کنند در هر سه ضلع دانایی تأثیر بگذارند تا این دانایی به دانایی مؤثر تبدیل نشود. در مقابل مثلث دانایی، مثلث جهالت قرار دارد که شامل سه ضلع ترس، منیت و ناامیدی است. هر کدام از این اضلاع می‌تواند بر دانایی ما تأثیر منفی بگذارد و ما را از هدف نهایی‌مان دور کند.

ما در کنگره با آموزش گرفتن، حضور به‌موقع در جلسات و گوش دادن به سی‌دی‌ها، دانایی خود را افزایش می‌دهیم. اما زمانی این دانایی به دانایی مؤثر تبدیل می‌شود که بتوانیم آن را در زندگی خود، به‌درستی و به‌موقع، پیاده و کاربردی کنیم. ما باید در مسیر ارزش‌ها حرکت کنیم، صور پنهان خود را به‌خوبی بشناسیم، درون و برون‌مان را یکی کنیم و دانایی خود را از طریق رفتارها و انتخاب‌هایمان نشان دهیم. همیشه باید بذر محبت و دوست داشتن را در دل خود پرورش دهیم و از کینه، دشمنی و حسادت دوری کنیم. ان‌شاءالله با این مسیر به نتیجه‌ی نهایی، یعنی آرامش و رسیدن به تعادل، دست خواهیم یافت.

نویسنده: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوازدهم)
رابط خبری: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوازدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر آتوسا رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی ابوریحان تهران