دانایی و تعادل درونی

اگر از آموزگار نیاموزی، روزگار به تو خواهد آموخت. میزان دانایی به سواد نیست و انسان بودن به لباس پوشیدن نیست؛ باید انسانی اندیشید. انسان‌ها با رفتار، عمل، سخن و انتخاب‌هایشان میزان دانایی خود را نشان می‌دهند و در معرض آزمایش الهی قرار می‌گیرند. دانایی سه ضلع دارد: تفکر، تجربه و آموزش. تفکر به فرد کمک می‌کند تا مسائل را تجزیه‌وتحلیل کرده و راه‌حل مناسب را پیدا کند. تجربه از طریق تعامل با دیگران و انجام کار به دست می‌آید و آموزش، اطلاعات لازم برای درک مسائل را در اختیار فرد قرار می‌دهد. رسیدن به دانایی مستلزم تلاش، پشتکار، دوری از ضدارزش‌ها و توجه به این سه ضلع است. هرچه دانایی انسان رشد کند، به تعادل درونی نزدیک‌تر می‌شود، قدرت تشخیص و تصمیم‌گیری پیدا می‌کند و البته باید با موانع رشد دانایی یعنی منیت، ترس و ناامیدی مقابله کرد. این مقابله تنها با تواضع و فروتنی ممکن است تا اضلاع مثلث دانایی به طور متوازن رشد کرده و دانایی ما به دانایی مؤثر تبدیل شود.

می‌گویند: درخت هرچه پربارتر باشد، سرش پایین‌تر است. بنابراین افرادی که تحصیلات و آگاهی بالاتری دارند، اگر دانا باشند، فروتن‌تر می‌شوند و هیچ‌گاه دچار غرور و تکبر نمی‌شوند. تفاوت اصلی دانایی و دانایی مؤثر در کاربردی‌کردن علم و تجربه‌های به‌دست‌آمده است. دانایی مؤثر زندگی را تغییر و بهبود می‌دهد؛ یعنی دانشی است که به عمل منجر می‌شود و فرد می‌تواند از آن برای حل مسائل، تصمیم‌گیری درست و حرکت در مسیر مثبت استفاده کند. سواد به‌تنهایی کافی نیست. چه‌بسا افراد زیادی با تحصیلات و حتی درآمد بالا وجود دارند که آرامش و تعادل ندارند. مانند استادی که سال‌ها درس توکل می‌دهد، اما وقتی پسرش در اتاق عمل است، از نگرانی سکته می‌کند و خود هیچ توکلی به خدا ندارد. چنین دانایی تفاوتی با نادانی ندارد. تعادل در رشد متقارن نیروها حاصل می‌شود. انسان‌ها معمولاً برعکس عمل می‌کنند؛ در دانایی نیز ضلع ضعیف را پنهان می‌کنیم، به همین دلیل رشد دشوار می‌شود، چون تقویت قسمت آسیب‌دیده سختی دارد.

اما هنگامی‌که با مقاومت مقابله کنیم، نتیجه درخشان خواهد بود؛ بنابراین، رشد دانایی در هر انسانی به تعادل، قدرت تشخیص و تکامل عقل منجر می‌شود. لازمهٔ این رشد، فرمان‌برداری، تواضع، دوری از منیت و عبور از درد و رنج‌هاست. در کنگره نیز نوشتن سی‌دی‌ها و عمل به آن‌ها بر همین اصل استوار است. همان‌طور که در کتاب ۶۰ درجه آمده: به تک‌تک انسان‌ها می‌گوییم، در پایان یک نقطه و آغاز نقطه‌ای دیگر، آنچه با خود همراه می‌برند با تفکر و اندیشه باشد؛ بدون هیچ ترس و خوف می‌توانند به بلندترین سلسله جبل‌ها راه یابند. در نتیجه باید از تجربه‌های خود و دیگران استفاده کنیم و با کمک چیزهایی که راهنما و آموزگار به ما آموزش داده و قدرت مطلق از ما خواسته، با تفکر مثبت و دور از هر حس و فکر منفی پیش برویم تا به تکامل، آرامش و فرمان عقل برسیم. باید مطمئن باشیم که تلاش و کوشش، نتیجه‌بخش است و می‌توانیم به بلندترین و دشوارترین قله‌ها صعود کنیم‌؛ اما هرگز نباید به این فکر کنیم که همه چیز را می‌دانیم، زیرا آن زمان صعود برابر با سقوط است.

منابع: کتاب عبور از منطقه۶۰ درجه زیر صفر، سی دی سواد، سی دی دانایی و دانایی مؤثر، مقالات دیده‌بان‌ها
نویسنده:  همسفر سهیلا رهجوی راهنما همسفر اکرم (لژیون هفدهم)
رابط خبری: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون اول)
ویراستاری: همسفر پریسا رهجوی راهنما همسفر ستاره (لژیون چهارم)
ارسال: همسفر مونا نگهبان سایت