نوشتار مسافر محمود رهجوی راهنما مسافر احسان در باب دستور جلسهٔ این هفته:

سلام دوستان محمود هستم یک مسافر.
در وادی ششم می‌خوانیم که باید حکم عقل را در قالب فرمانروای بزرگ کاملا اجرایی کنیم. انسان در تمام طول عمر خود باید به فرمان عقل برسد و این میسر نمی‌شود؛ مگر با آموزش و بالابردن دانایی، عقل ذره‌ای است از وجود باری تعالی که در انسان قرار داده شده و به این معنی است که او هیچگاه اشتباه نمی‌کند و فرمان ضدارزش صادر نمی‌کند. عقل برای صدور فرمان مانند یک قاضی عمل می‌کند و احتیاج به منابع اطلاعاتی دارد؛ چنانچه اطلاعات نامناسب داشته باشد، فرمان صادر نمی‌شود، مثلا اگر شخصی بخواهد به آتش دست بزند، صدای عقل می‌گوید: دست نزن و شاید صدای دیگری بگوید: امتحان کردن که ضرری ندارد. ما همیشه در وجودمان با دو ندای مخالف روبرو هستیم، یکی ندای عقل ودیگری ندای نفس و این دیگر بستگی به میزان دانایی ما دارد که تشخیص دهیم و به کدام ندا گوش دهیم. باید در نظر داشت که نفس اماره امکان دارد با نشان دادن تصاویر و توجیه‌های گوناگون در این مرحله ما را به اشتباه بیندازد تا به خواسته‌های خود برسد. برای اینکه بتوانیم تشخیص درست دهیم، در این مواقع بهتر است بدانیم ندا نفس همیشه ما را به کوتاه‌ترین راه با بهترین و آسانترین اشکال می‌برد و می‌گوید: کاری را بکن که زودتر و راحتر به خواسته برسی ولی ندای عقل راه سخت‌تر ولی مطمئن را در طول زمان نشان می‌دهد؛ پس دلیل اینکه در بعضی از کارها به نتیجه مطلوب نمی‌رسیم؛ این است که حکم عقل را کاملا" اجرا نکرده‌ایم.
فردی می‌تواند به فرمان عقل نزدیک شود که در جهت روشنایی ها حرکت کند، هر چند راه سخت باشد؛ ولی انسان نباید سست شود و با کوشش به جایگاهی برسد که هر چه عقل فرمان دهد همان اجرا شود، یا به عبارتی «شو شود»
برای رسیدن به فرمان عقل لازم نیست که انسان در آسمان‌ها سیر کند و مجهولاتی را که در توانش نیست پیدا کند، انجام فرامین روزانه و ساده کافی است تا انسان را به جایگاه اصلی خود برساند و بتواند زندگی همراه با آسایش داشته باشد.

نگارش: مسافر محمود لژیون دوازدهم
ویرایش: مسافر ایمان لژیون پانزدهم
ارسال خبر مسافر حسن لژیون دوازدهم
نمایندگی رضوی مشهد