انسان ها مانند کوه یخ هستند و هر کس یک‌گوشه از ان را میبیند

جلسه‌ ششم ازدوره‌ پانزدهم کارگاه‌ های‌ آموزشی‌ خصوصی‌‌ کنگره‌ ۶۰نمایندگی‌ جواد گلپایگان، بااستادی‌‌ راهنمای مسافر مهدی ونگهبانی‌ مسافر مرتضی ودبیری‌ مسافرمرتضی با دستورجلسه (عدالت،آیا در کنگره ۶۰همه باهم برابرند)درروز یکشنب۲۰مرداد ماه۱۴۰۴راس‌ ساعت۱۷اغاز به کارنمود.‌ 

خلاصه سخنان استاد:

 سلام دوستان مهدی هستم یک مسافر

خداوند بزرگ را شاکرم که به من فرصت داد تا در جایگاه استادی قرار بگیرم و بتوانم از شما دوستان آموزش بگیرم.

امیدوارم دو هفته تعطیلات به همه شما عزیزان خوش گذشته باشد و بابت این تفکر عظیم که در کنگره ۶۰ نهفته است از جناب آقای مهندس سپاسگزاریم.

این دو هفته تعطیلات یک سنگ محک بود که همه ما خود را در ترازو قرار بدهیم که اگر کنگره ۶۰ نباشد آیا باز هم می‌توانیم به زندگی سالم خود ادامه بدهیم. اگر دقت کنیم متوجه می‌شویم کسانی که در آموزش‌های کنگره کمرنگ بودند حالا نیز صندلی آنها خالی است.

و کسانی که همیشه در آموزش‌ها فعال بودند حال صندلی آنها پر است و در حال آموزش دیدن هستند و از دیدار یکدیگر آموزش می‌بینند لذت می‌برند و این عین عدالت است.

گاهی تصور می‌کنیم عدالت یعنی اینکه همه ما از یک چیز سهم یکسانی بهره‌مند شویم اما در کنگره ۶۰ معنای عدالت این نیست ؛بلکه به این معناست که عملکرد هر انسان چگونه بوده است؛ یعنی هر کس متناسب با برداشت خودش از کنگره ۶۰ بهره ببرد؛ در نتیجه کسی که در این دو هفته در مسیر درستی قدم برنداشته ؛به طور مثال سی دی ننوشته و یا اینکه خرابکاری کرده است نباید انتظار داشته باشد که همانند سایر افراد در یک جایگاه خوب از یک جایگاه خوب برخوردار باشد.

اگر به لوگوی کنگره ۶۰ دقت کنید در کنار عدالت از معرفت عمل سالم سخن گفته است؛ یعنی کسی که می‌خواهد با عدالت در جایگاه درستی قرار بگیرد باید از معرفت، دانش و آگاهی درستی برخوردار باشد.

در کنگره ۶۰ ما پارتی بازی نداریم، به طور مثال کسی بخواهد کمتر سی‌دی بنویسد و یا اینکه به جای سه جلسه مهمان با ورود در جلسه اول وارد لژیون شود .

این که چه کسی به رهایی می‌رسد بستگی به خود او دارد که عملکرد درستی داشته است و یا اینکه در راه ضد ارزش‌ها قدم برداشته است.

در کنگره ۶۰ هرکس خدمت بیشتری انجام می‌دهد از حال بهتری برخوردار است در نتیجه ما نباید انتظار داشته باشیم حال یک خدمتگزار با حال ما که هیچگاه خدمتی را به عهده نمی‌گیریم یکی باشد و این موضوع دقیقاً مانند عدالت است.

همانطور که می‌دانید در کنگره ۶۰ یک سفر اولی نمی‌تواند در جایگاه استاد نگهبان یا دبیر قرار بگیرد، اما هنگامی که به تعادل رسید و می‌تواند اجازه دارد خدمت بگیرد و در یکی از این جایگاه‌ها خدمت کند و این مانند عدالت است، زیرا این فرد تلاش کرده تا خود را به تعادل برساند.

به طور مثال دو نفر همزمان با یکدیگر وارد کنگره ۶۰ می‌شوند اما یک نفر آنها بسیار جدی وارد لژیون می‌شود و مسیر درمان را طی می‌کند و در جایگاه مرزبانی و یا راهنمایی قرار می‌گیرد در صورت یکی از آنها یکی دیگر از آنها همیشه در سفر اول باقی مانده و نتوانسته به رهایی برسد و از نظر من باز این قضیه عین عدالت است.

استاد امین می‌فرمایند: انسان‌ها همانند کوه یخ هستند و هر کس یک گوشه از آن را می‌بیند به خاطر داشته باشیم که بخشی از این کوه که بیرون از آب است مقدار بزرگتری از آن در زیر آب قرار دارد و این دقیقاً همان تلاشی است که دیگران انجام می‌دهند و از چشم ما پنهان است.

به خاطر داشته باشید هر اندازه که تلاش می‌کنید به جایگاه مورد نظر می‌رسید اگر تلاش کردیم در یک جایگاه یکسان برای یک قضیه جنگیدیم اما به نتیجه یکسان نرسیدیم آنگاه می‌توانیم بگوییم عدالت وجود ندارد.

در خاتمه در کنگره ۶۰ هر کس بر مبنای عدالت معرفت، دانش، آگاهی و میزان تلاش و کوشش خود در جایگاه‌های مختلف قرار می‌گیرد و این مانند عدالت است. 

تایپ و ویرایش مسافر رضا لژیون هفتم 

تنظیم و ارسال مسافر محمد لژیون سوم 

مسافران نمایندگی جواد گلپایگان