عقل فناپذیر نیست و فرمان آن چراغ راه است

سلام دوستان فرشته هستم همسفر

خدا را شاکرم، که یک بار دیگر به من فرصت داده شد تا خدمتگزار باشم. سپاسگزارم و به همگی خدا قوت می‌گویم برای تمامی تلاش‌های بی‌وقفه. وادی ششم و تأثیر آن روی من: حکم عقل را در قالب فرمانده کاملاً اجرا نماییم. اصلاً عقل چیست؟ در کجا قرار دارد؟ و چرا و چگونه فرمان می‌دهد؟ و اصلاً عمل کردن به آن چه سود و زیانی دارد؟ قبل از کنگره فکر می‌کردم جایگاه عقل در مغز است، اما حال می‌دانم که عقل و مغز از هم جدا هستند. مغز در جسم فیزیکی ماست و عقل از جسم ما خارج است و مانند نوری که از پنجره وارد خانه می‌شود و ما از این نور بهره‌مند می‌شویم، عقل هم انسان را با اراده‌ی خود راهبری می‌کند، تنها تابع خویش است و یکی از اساسی‌ترین مؤلفه‌های انسان است که در مسیر تکاملی خود باید به فرمان عقل برسیم، زیرا عقل کل مانند خورشید است و هر چقدر کار درست را انجام بدهیم از این روزنه نور بیشتری به ما تابیده می‌شود، و هر چه به‌طرف کارهای غلط حرکت کنیم این روزنه و نور تنگ‌تر می‌شود. یکی از مهم‌ترین مسائلی که انسان باید در مسیر زندگی مرتب در حال جست‌وجوی آن باشد، بالا بردن دانایی، قدرت تشخیص و شناخت خویش است. زمانی که انسان درست تفکر می‌کند و مثبت می‌اندیشد، یعنی تفکر او معقول است و عاقبت این راهی که می‌رود صحیح است و پایان خوبی دارد؛ اما اگر تفکر منفی باشد چه می‌شود؟ اعتیاد به مواد مخدر که سلول‌های درون مغز را جابه‌جا می‌کند و باعث می‌شود که فرد مصرف‌کننده به‌هم بریزد و جایگاه عقل که قدرت تصمیم‌گیری را بر عهده دارد، از فرد گرفته می‌شود. جایگاه فرماندهی و فرمانروایی را می‌گیرد و انسان خواسته‌های درست و غلط را تشخیص نمی‌دهد که چه چیزی به زیان او و چه چیزی به سود اوست. من هم در زندگی تلاش‌های زیادی کردم و به دنبال جواب سؤال‌های خویش بودم که چگونه باید به مشکلات غلبه کرد؟ در کنگره یاد گرفتم پایه و اولین چیزی که انسان برای انجام کارهای خود نیاز دارد تفکر است و بعد تفکر درست؛ زیرا در این نقطه است که اگر فرد مصرف‌کننده برای اولین بار بخواهد مواد مصرف کند باید این را در نظر بگیرد که آیا این کار درست است؟ آیا پایان خوبی دارد؟ آیا در این لحظه جسم خود را به خطر نمی‌اندازم؟ آیا اطلاعات کافی در مورد چیزی که مصرف می‌کنم دارم؟ این سخنان از راهنمای بزرگ “عقل” می‌آید و با حس خوب همراه است؛ اما زمانی که با خود می‌گوید: این لحظه را غنیمت بدان، بگذار حال مصرف کنم، کسی نمی‌فهمد! چند لحظه بعد همه چیز به حالت عادی برمی‌گردد، این جملات از جایی دیگر می‌آید؛ از نقطه‌ی تاریک درون که به آن نفس اماره گفته می‌شود.

من هم زمانی به دنبال جواب سؤالاتم بودم که چگونه باید این دو را از هم تشخیص بدهم؟ زمانی که در حال انجام کاری هستم، زمانی که با خود خلوت می‌کنم، زمانی که می‌خوابم و زمانی که دوباره و دوباره بیدار می‌شوم. خداوند چگونه مرا هدایت می‌کند! ابزار آن چه و چگونه است؟ من می‌دانستم که هر لحظه در حال هدایت خداوند هستم، اما این برای شناخت کافی نبود و در حال جست‌وجو بودم که متوجه شدم انسان از نظر علمی در تمام روز ۹۵ درصد با خود سخن می‌گوید و از نظر دینی هم، انسان با روح خویش در حال سخن و راهنمایی است و من این موضوع را کافی ندانستم؛ اما تا یک جایی مرا راضی کرده بود. زمانی که با کنگره آشنا شدم به حقایقی دست یافتم که گویی معجزه است، حال از خود شناختی پیدا کردم که اگر شاید صد سال دیگر به مطالعه می‌پرداختم و یا در جست‌وجو بودم شاید به آن‌ها دست نمی‌یافتم، زیرا چنین مطالبی یک پیشگام می‌طلبد با عزمی قوی مانند مهندس آقای حسین دژاکام. آن‌چنان که امروز سرمستم، گویی هیچ‌کدام از روزهای زندگی چنین نبودم و این ارزش والایی در قلب و حس من دارد. امیدوارم قدردان زحمات ایشان باشم. یافتم که عقل فناپذیر نیست و بعد از مرگ هم از بین نمی‌رود و چون به فرمان فرمانروای عادل (عقل) برسیم، یعنی به صلح و آرامش و به فرمان شو شود رسیده‌ایم. این یک نبرد سخت و تمام‌نشدنی بین عقل و نفس است. برای رسیدن به عقل کل باید از دروازه‌های نفس اماره، نفس لوامه و نفس مطمئنه گذر کرد. نیک می‌دانم اگر روزی نفس مطمئنه به قدرت برسد دیگر در درون خویش یأس، ناامیدی، ناکامی و مسائل ضد ارزشی جایی نخواهد داشت. القای منفی کنار می‌رود و القای مثبت و الهی جای او را می‌گیرد. به هر حال راه چاره فقط یک چیز است: سعی کنیم فرامین عقل را اجرا کنیم و لازم نیست دست به حرکات بزرگ بزنیم، انجام کارهای روزانه مانند پس‌انداز کردن، حذف هزینه‌های اضافه و دخالت نکردن در کار دیگران و… تا به فرامین بزرگ برسیم و نشانه آن همیشه این‌گونه است: تفکرات و القای مثبت با حس خوب همراه هستند و تفکرات و القاهای منفی با حس بد همراه است. استاد دژاکام می‌گوید: در پایان بایستی بدانیم، از فرماندهی عقل تا فرماندهی نفس اماره از نظر مکانی یک مو فاصله است، ولی از نظر زمانی هزاران سال به طول می‌انجامد.

نویسنده: همسفر فرشته رهجو راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم)
رابط خبری: همسفر سارا رهجو راهنما همسفر زهره (لژیون هفتم)
ویراستاری ‌و ارسال: همسفر ملیکا نگهبان سایت

همسفران نمایندگی دانیال اهواز