هم‌صدایی درونی و فرمان عقل

(بادی سمفونی): «س» به معنی صدا و «فونی» به معنی با هم؛ یعنی هم‌ صدایی و این هم‌ صدایی در تمام بدن ما وجود دارد و ما باید این را درک کنیم. ما همیشه فکر می‌کنیم این ما هستیم که همیشه تصمیم‌ گیری می‌کنیم؛ اما این فکر ما اشتباه است. مثل پادشاهی که دستوری می‌دهد و فوراً باید انجام شود؟ نه، این‌طور نیست. حتی اگر پادشاه هم باشیم، وقتی دستوری می‌دهیم باید آن دستور قابل اجرا و عمل باشد و ما قادر باشیم آن را به اجرا در بیاوریم؛ نه اینکه هر وقت دستور دادیم همان موقع سریع انجام شود.

برای هر خواسته و دستوری نیاز به زمان، مکان و وقت داریم تا بتوانیم به مرور زمان آن خواسته را عملی و به اجرا دربیاوریم. ما باید در مسیر خواسته‌های خودمان جلو برویم و حرکت کنیم و مخصوصاً زمان را در نظر داشته باشیم. مثل مسافری که به کنگره می‌آید، طبق دستورات راهنمایش عمل می‌کند، مرتب در کلاس‌ها شرکت می‌کند، سی‌ دی می‌نویسد و در همهٔ جلسه‌ها حضور دارد و بر اساس زمان حرکت می‌کند و دارو مصرف می‌کند و در نهایت به درمان و رهایی می‌رسد.

اما مسافری که زمان را در نظر ندارد، گوش به فرمان راهنمایش نیست، هر ساعتی که دلش خواست به کلاس می‌آید و می‌رود، این مسافر هیچ‌ وقت به درمان و رهایی نمی‌رسد. الگوهای ما در کنگره راهنماهای ما هستند. ما نمی‌توانیم وقتی وارد کنگره می‌شویم به مرزبان یا ایجنت یا راهنماها نگاه کنیم و با خود بگوییم ما یک هفته‌ای یا یک‌ ماهه باید مرزبان یا راهنما بشویم. نه، باید نگاه کنیم و ببینیم آن عزیزان چه راهی رفته‌اند که به این حال خوش رسیده‌اند و ما هم همان راه را برویم تا به درمان، حال خوش و مقام مرزبان یا راهنما برسیم.

ما نمی‌توانیم یک‌ روزه یا یک‌ ماهه درمان بشویم، ما نیاز به زمان داریم. ما نمی‌توانیم فردی را که اصلاً تجربه و آگاهی ندارد الگوی خودمان قرار دهیم. در کنگره، الگوی ما راهنماها هستند که با توجه‌ به تجربه و آگاهی که کسب کرده‌اند، به ما آموزش می‌دهند. پس باید هر کاری که می‌خواهیم انجام دهیم، بر اساس حساب، کتاب، وقت، زمان و مکان باشد. وقتی کسی به ما بدی کرده، پشت سر ما حرفی زده یا بدی‌ای در حق ما روا داشته، ما نباید دنبال این باشیم که از او انتقام بگیریم. انتقام گرفتن یک بازی بسیار خطرناک است که می‌تواند به خود فرد و اطرافیانش آسیب بزند و ممکن است در این بازی خطرناک، جان خود یا عزیزانش را از دست بدهد؛ باید یاد بگیریم ببخشیم، (خداوند با این همه بزرگی و عظمت خودش، مهربان است و می‌بخشد و همیشه در هر شرایطی به ما کمک می‌کند.) ما هم باید بخشندگی، مهربانی و گذشت را از خداوند یاد بگیریم.

باید علم زندگی و زندگی کردن را یاد بگیریم؛ یاد بگیریم چطور باید زندگی کنیم، چطور باید بخشنده باشیم، چطور باید از این دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم نهایت لذت را ببریم. یاد بگیریم کینه، نفرت، دلخوری، حسادت، دروغ‌گویی، بدبینی و ضد ارزش‌ها را از خودمان دور کنیم تا بتوانیم زندگی خوبی داشته باشیم و برای باز کردن گره‌های زندگی‌مان و مشکلاتی که سر راه ما قرار می‌گیرد، هربند و ریسمانی که به دست و پای ما بسته است، به علم، دانش و معرفت لازم برسیم تا بتوانیم آن‌ها را یکی‌ یکی باز و حل کنیم.

منبع: سی‌ دی‌ نردبان
نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر فاطمه.ش رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد