English Version
This Site Is Available In English

شرط فرورفتن در تاریکی‌ها نقض فرمان است.

شرط فرورفتن در تاریکی‌ها نقض فرمان است.

یکی از افتخارات بزرگ کنگره ۶۰ در طول سال‌ها، حضور معلمین و استادان دلسوزی بوده است که با عشق و تعهد، شاگردان بسیاری را پرورش داده‌اند. چرا که نیاز ما در دل دیگران است و نیاز دیگران در دل ما. داستان آدم و حوا را همه شنیده‌ایم؛ در کلام‌الله نیز بارها تکرار شده است. در آنجا همه چیز مهیا بود؛ اما خداوند تنها یک فرمان داد: به آن درخت نزدیک نشوید. همین یک فرمان، بستری شد برای ظهور شیطان و او موفق شد آدم و حوا را به نقض فرمان وادار کند. نقض فرمان، آغاز زشتی‌ها و سقوط به زمین بود. بنابراین، شرط فرو رفتن در تاریکی، نقض فرمان است و شرط خروج از تاریکی، فرمان‌برداری.

در آیه‌ «آیت‌الکرسی» نیز تأکید شده است که خداوند ما را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی هدایت می‌کند؛ باید بدانیم فاصله‌ی میان «خودفرمان بودن» تا «فرمان‌برداری» بسیار زیاد است. مهم است که بدانیم اکنون در کدام نقطه ایستاده‌ایم. راهنما به جایگاهی رسیده که می‌تواند فرمانروا باشد و من رهجو در جایگاه فرمان‌بردار قرار دارم. راهنما از تاریکی‌هایی عبور کرده که من هنوز در آن‌ها هستم و به همین دلیل نیازمند توجه، حمایت و هدایت او هستم؛ اما کار راهنما بسیار دشوارتر است؛ زیرا باید هم بر خودخواهی، منیت و قدرت‌طلبی خود غلبه کند و هم بر تاریکی‌های رهجو.

اگر راهنما فریب رهجو را بخورد و منحرف شود، هر دو سقوط خواهند کرد؛ اما اگر رهجو فرمان‌برداری کند، به رهایی می‌رسد و راهنما نیز به فرمان عقل نزدیک‌تر می‌شود. برخی رهجوها می‌پرسند: چرا در سفر اول حال خوبی داشتیم؛ اما پس از یک یا دو سال آن حس خوب را از دست دادیم؟ پاسخ این است که ما در یک سطح ایستاده‌ایم و دیگر تزکیه و پالایش نمی‌کنیم. رهایی پایان راه نیست؛ بلکه آغاز تزکیه‌ای دائمی است؛ باید همواره فرمان‌برداری باشیم تا زیبایی‌ها بیشتری را ببینیم و درک کنیم. اگر انسان بخواهد فرمانروا‌ وجود خود باشد؛ باید علم داشته باشد و علم، با کمک روح و تحت فرمان رب، زنده و فعال می‌شود.

اگر اجازه دهیم روح تحت فرمان رب باشد، علم در وجود ما احیا می‌شود و این علم را به دیگران منتقل کنیم، خود نیز از علم دیگران بهره‌مند خواهیم شد. سلسله‌مراتب خروج انسان از تاریکی، بر پایه‌ فرمان‌برداری شکل می‌گیرد. انسان باید همیشه تحت فرمان باشد. یک رب اعظم وجود دارد و رب‌های دیگری هستند که فرماندهی می‌کنند، آموزش می‌دهند و مربی هستند. خداوند همه‌ معلمین و استادان را پاداش نیکو عنایت فرماید. آمین

منبع: سی‌دی معلم

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر عفت (لژیون اول)

ویرایش و ارسال: همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)

همسفران نمایندگی خیام نیشابوری

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .