وقتی عقل در جایگاه فرمانده می‌نشیند

دوازدهمین جلسه از دوره چهل و سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی ارتش با استادی راهنما همسفر شرمینه، نگهبانی همسفر شکیلا، دبیری همسفر عالیه با دستور جلسه «وادی ششم (حکم عقل را در قالب فرمانروای بزرگ کاملاً اجرا کنیم) و تأثیر آن روی من» روز سه‌شنبه 28 مردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

شکر نعمت، نعمت افزون کند؛ کفر نعمت از کفت بیرون کند. ابتدا خداوند را هزاران بار شاکرم که یک بار دیگر در این جایگاه قرار دارم و از ایجنت و مرزبانان و نگهبان و دبیر عزیز تشکر می‌کنم که به من اجازه دادند در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه این هفته وادی ششم، حکم عقل را در قالب فرمانده بزرگ کاملاً اجرا کنیم و تأثیر آن بر روی من است.

این دستور جلسه دو بخش دارد؛ یک بخش، وادی و تأثیر آن روی زندگی من؛ و بخش دوم، تأثیری که در زندگی‌تان داشته است. برای این‌که این وادی را خوب درک کنیم، لازمه‌اش آن پنج وادی قبل است. چهار وادی اول به ما تفکر کردن را یاد می‌دهد؛ این‌که اصلاً تفکر کردن چیست و چطور باید تفکر کنیم.

یک تلنگر به من می‌زند که من برای هیچ نیامده‌ام. گاهی وقت‌ها آنقدر زندگی سخت می‌شود که فکر می‌کنیم هیچ فایده‌ای ندارد و انگار درجا می‌زنیم. وادی سوم می‌گوید هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند. آیا من این را درک کرده‌ام؟ آیا وادی چهارم را درک کرده‌ام که می‌گوید مسئولیت همه چیز باید به عهده خودم باشد؟ آیا توانستم این را بفهمم؟ وادی پنجم می‌گوید فقط قدرت تفکر کافی نیست، باید حرکت و عمل کرد. آیا انجام داده‌ام؟ باید پنج وادی را درک کنم تا به وادی ششم برسم.

وادی ششم می‌گوید حکم عقل را در قالب فرمانده کاملاً اجرا کنیم. عقل چیست؟ برای این‌که عقل را درک کنیم باید برگردیم به مثلث آفرینش که اضلاع آن حس، صوت و نور است. گفتیم حس اولین قوه به‌کار انداختن عقل است. آیا حس من درست کار می‌کند؟ برای اینکه عقل را به‌عنوان فرمانده بزرگ کاملاً اجرا کنم، باید حس من درست کار کند. این دو مؤلفه یعنی نور و صوت در این مسیر نقش دارند.

نور چیست؟ من به بخش معنوی‌اش کاری ندارم، اما در حدی که یاد گرفته‌ام می‌گویم؛ نور همان تصاویری است که من هر روز می‌بینم. آیا این تصاویر همه خوب و مفید و مثبت و سازنده هستند؟ یا تصاویری که در ذهنم می‌سازم همه غمگین است؟ یا تصاویری که با گوشی می‌سازم؟

اصواتی که از صبح تا شب گوش می‌دهم، آیا سازنده هستند یا نه؟ همه این‌ها من را می‌رنجاند و یاد غم‌هایم می‌اندازد. حالا چه صداهایی که در درون من هست، چه صداهایی که از بیرون می‌شنوم؛ اگر این دو را در جهت سازنده انجام بدهم، قطعاً حس من از حس‌های منفی دور می‌شود و به حس مثبت می‌رسد. آن حس مثبت قوه عقل را به کار می‌اندازد و آنجاست که می‌توانم حکم عقل را در قالب فرمانده بزرگ اجرا کنم.

هر نور و صوت یک کُد و فرکانس دارد. این امواج روی بدن من می‌نشیند و مواد شبه‌افیونی بسته به آن امواج و انوار از طریق جسم وارد بدنم می‌شود. من این را تجربه کرده‌ام. زمانی آن‌قدر آهنگ‌های غمگین گوش می‌دادم و علاقه داشتم که سطح انرژی و چیزهایی که می‌دیدم و می‌شنیدم باعث شد حس‌های من خراب شود و نتوانم حکم عقل را در قالب فرمانده اجرا کنم و کنترل بدنم از دستم برود. وقتی به ‌راهنمایم گفتم، او گفت من بیمار شدم. و این بیماری همان خارج شدن حس‌های آدم از کنترل است.

امیدوارم با کار کردن روی حس‌هایمان، تغییر امواج و اصوات و تصاویری که می‌بینیم، حس‌های‌مان را درست کنیم و حکم عقل را در قالب فرمانده بزرگ اجرا کنیم.

برگزاری آزمون مرداد ماه همسفران نمایندگی ارتش:

مرزبانان کشیک: همسفر لیلا و مسافر قاسم
عکاس: همسفر نگار رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون پنجم)
تایپیست: همسفر الهه رهجوی راهنما همسفر نسرین (لژیون اول)
ویرایش و ارسال: همسفر نگین رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون سوم) نگهبان سایت

همسفران نمایندگی ارتش