عقل، اصلی ترین مؤلفه صور پنهان

هشتمین جلسه از دور دهم سری کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی بیرجند،ویژه مسافران با دستور جلسه  "وادی  ششم و تاثیر آن روی من" با استادی مسافر حمیدرضا ،نگهبانی مسافرعلی و دبیری مسافر رضا، در تاریخ سه شنبه ۲۸مردادماه ۱۴۰۴راس ساعت ۱۶ آغاز به کارنمود.

خلاصه سخنان استاد:

با تشکر از خداوند و سپاسگزاری از راهنمای عزیز، جلسه را آغاز می‌کنم.
دستور جلسه این بود که بیشتر تاثیر این وادی را بر روی خودم بیان کنم تا اینکه فقط به بیان مواردی که در سی دی آموزشی آمده  بپردازم. در گذشته، من واقعا فکر می‌کردم عقل مانند سایر اجزای بدن، همچون دست و پا و قلب است و آن را فقط در مغز و ذهن خود خلاصه می‌کردم. بسیاری از کتاب‌ها نیز عقل را مترادف با ذهن و قدرت تفکر می دانند.
اما در آثاری که مهندس دژاکام ارائه داده، برای من روشن شد که عقل یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های "صور پنهان" است و ذرات وجودی عقل برای ما ناشناخته‌اند. در حیوانات و نباتات نیز نوعی عقل و تفکر وجود دارد؛ به عنوان مثال، درختان خود را سازماندهی و برنامه‌ریزی می‌کنند. ولی موضوع در انسان متفاوت است. اگر ما خود را یک شهر وجودی تصور کنیم، عقل به عنوان فرمانده و رهبر کل آن شهر است.
حال این سوال مطرح می‌شود که چرا ما نمی‌توانیم از عقل به نحو صحیحی استفاده کنیم و فرماندهی را به نفس واگذار کرده‌ایم؟ نقطه مقابل عقل، نفس اماره است. عقل در انسان‌ها یک طیف است؛ زیرا نه همه افراد عاقل‌اند و نه از تمام ظرفیت‌های عقل خود استفاده می‌کنند. بر اساس آموزه‌های مهندس، عقل جزو صور پنهان است و ما می‌توانیم آن را به تدریج به سمت کمال سوق دهیم.
تجربه‌ای که من از دوران اعتیاد دارم، نشان می‌دهد که به تدریج فرماندهی را در وجود خود به نفس اماره سپرده‌ام. این تغییر ناگهانی نبوده، بلکه به مرور زمان صورت گرفته است. در کنگره ما به این موضوع پی برده‌ایم که مجموعه‌ای از خیر و شر هستیم و در دو راهی انتخاب قرار داریم. در این مسیر، مصرف مواد را نتیجه‌ای از مضرات دیگر ضد ارزش‌ها می‌دانم.
قبل از مصرف مواد، در زندگی خود با ضد ارزش‌ها و مشکلاتی مواجه بودم که برای هر رویدادی در زندگی‌ام واکنشی نشان می‌دادم. کم کم، کنترل فرماندهی را به نفس اماره واگذار کردم و در نتیجه، به آن نیروهای ناخالص سپرده شدم.
مهندس دژاکام اشاره می‌کند که باید به طور کامل و دقیق فرماندهی عقل را اجرا کنیم. در مسیر زندگی، با چالش‌هایی مواجه می‌شویم که ممکن است ما را دچار خطای شناختی کند. در این وضعیت، ما باید از حس خود به عنوان نیرویی که عقل را به حرکت درمی‌آورد استفاده کنیم. بازگشت از این مسیر نیاز به زمان و صبر دارد؛ زیرا ما قرار نیست به یک باره به کمال و فیض برسانیم. اگر به آرامی و به تدریج پیش برویم، دست‌یابی به این هدف برای ما ممکن خواهد بود.
با تشکر از شما که با سکوتتان به صحبتهای من گوش کردید.

ویرایش وتایپ: مسافر جواد لژیون یکم

عکس: مسافر حسن لژیون یکم
ارسال خبر:مسافرحمید رضا لژیون یکم