برکات خدمت کردن

جلسه یازدهم از دوره اول لژیون سردار کنگره ۶۰ نمایندگی بوئین زهرا با استادی مسافر پهلوان هاشم ، نگهبانی مسافر وحید و دبیری مسافر اسد با دستور جلسه "وادی پنجم و تاثیر آن روی من" سه شنبه ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶ آغاز به‌کارکرد.

به نام قدرت مطلق الله
سلام دوستان، هاشم هستم، مسافر. ان‌شاءالله حال همگی خوب باشد. خوشحال و شاکرم که امروز در این جایگاه خدمت می‌کنم و در کنار شما هستم.
دستور جلسه: وادی پنجم؛ در جهان ما، تفکر، قدرت مطلق حل نیست؛ توأم با رفتن و رسیدن، آن را کامل می‌نماید. از وادی اول تا چهارم درباره تفکر صحبت شده است. وادی اول بسیار مهم است؛ شاید بتوان گفت ۹۹ درصد مشکلات ما از تفکر نکردن ناشی می‌شود. این وادی به ما می‌آموزد که «با تفکر، ساختارها آغاز می‌گردند و بدون تفکر، آنچه هست رو به زوال می‌رود». یعنی اگر تفکر نباشد، هیچ کاری را به درستی نمی‌توان انجام داد. اگر قبل از هر اقدامی چند دقیقه بیندیشیم، هیچ‌وقت به مشکل برنمی‌خوریم.

وادی دوم: هیچ مخلوقی جهت بیهودگی قدم به حیات نمی‌نهد؛ هیچ‌کدام از ما به هیچ نیستیم، حتی اگر خود چنین فکر کنیم.این وادی درباره ناامیدی صحبت می‌کند؛ اینکه نباید خود را بیهوده بدانیم. هر انسانی برای هدفی پا به این هستی گذاشته است. اگر امروز اینجا هستم، پس حتماً آمده‌ام چیزی یاد بگیرم یا انتقال دهم.

وادی سوم: باید دانست، هیچ موجودی به میزان خود انسان به خویشتن خویش فکر نمی‌کند.انسان توانایی‌های عظیمی دارد، اما گاهی به خودش بی‌اعتناست. من سال‌ها فقط به مصرف مواد فکر می‌کردم، اما امروز به لطف آموزش‌های کنگره، در این مکان مقدس خدمت می‌کنم.

وادی چهارم: در مسائل حیاتی به خداوند مسئولیت دادن، یعنی سلب مسئولیت از خویشتن.ما اغلب خطاهایمان را گردن خدا می‌اندازیم. در حالی‌که اگر من مصرف‌کننده شده‌ام، باید بپذیرم خودم باعثش بوده‌ام، نه دیگری.

و حالا وادی پنجم می‌گوید: تا اینجا تفکر کرده‌ایم، اما تفکر تنها کافی نیست. باید حرکت کنیم و آنچه اندیشیده‌ایم را عملی سازیم. این وادی یعنی عملیاتی کردن آموخته‌ها. من همیشه قبل از انجام هر کار، آن را تصویرسازی می‌کنم. همین تصویرسازی باعث می‌شود اتفاقات به واقعیت نزدیک شوند. همه سفر اولی‌ها باید از همین حالا رهایی خود را در کنار راهنما و گرفتن گل رهایی از دست آقای مهندس در ذهن نقاشی کنند؛ مطمئن باشید به آن می‌رسید.
آقای مهندس می‌فرمایند برای رسیدن به آرامش باید این هفت آیتم را داشته باشیم:
۱- بازگشت از ضد ارزش‌ها
۲- خودداری
۳- قناعت
۴- صبر
۵- پرهیز از تجسس، قضاوت و غیبت
۶- پس‌انداز
۷- توکل، رضا و تسلیم

آیتم اول یعنی بازگشت از ضد ارزش‌ها. گفتنش آسان است، اما در عمل سختی دارد. اینکه بتوانم کار ضد ارزشی انجام ندهم، نیازمند آموزش و تمرین است. کنگره به ما می‌آموزد از سخن به عمل حرکت کنیم. یادم هست حاضر بودم شب‌ها بدون مصرف تریاک بخوابم، اما نمی‌توانستم. با ورود به کنگره توانستم رها شوم و این بزرگ‌ترین نعمت سلامتی است که به من بخشیده شد.
صبر هم بسیار مهم است. همیشه در پسِ صبر، اتفاقات زیبایی رخ می‌دهد. سفر اولی‌ها که ۱۰ تا ۱۱ ماه در سفر هستند، صبر، نظم و گذشت را یاد می‌گیرند. باید قدر سفر اول را دانست؛ وقتی تمام می‌شود تازه ارزشش را درک می‌کنید. در طول سفر حتماً هرچه راهنما می‌گوید مو به مو اجرا کنید تا به رهایی با کیفیت برسید.
بخشیدن هم به نوعی با پس‌انداز در ارتباط است. روزی باورم نمی‌شد بتوانم شال پهلوانی بگیرم و خدمت کنم. اما هرچه کرده‌ام اول برای خودم بوده، چون هنوز هم خودم را بدهکار کنگره می‌دانم؛ به خاطر حال خوشی که دارم. هر کاری که در کنگره انجام دهیم، سودش به خودمان برمی‌گردد. خدمت کردن، گره‌هایی را باز می‌کند که شاید در بیرون از کنگره هیچ‌وقت باز نشوند.
آقای مهندس در سی‌دی نردبان فرمودند: «اگر می‌خواهی ثروتمند شوی، خدمت کن». شما نمی‌دانید خدمت کردن چه برکاتی دارد. من اگر خدمتی کرده‌ام، چه مالی چه غیر مالی، سودش به زندگی خودم برگشته است. باید برای خودمان پس‌انداز معنوی بگذاریم، چون تنها این دنیا نیست. خدمت کردن در کنگره سرمایه‌ای برای دنیا و آخرت ماست.
من اگر امروز در این جایگاه خدمت هستم، تنها از برکت آموزش‌ها و عمل کردن به همین وادی‌هاست. امیدوارم همه‌ی ما از تفکر به حرکت برسیم و در مسیر صبر، خدمت، و بخشش به رهایی واقعی دست یابیم.

تایپ و تنظیم : همسفر امیرحسین لژیون دوم 

عکاس :‌ مسافر مهدی لژیون سوم