عدالت همانند قانون جاذبه است

سایت همسفران دکتر علیرضا گفت‌وگویی را با همسفر مائده رهجوی راهنما همسفر آیسان از لژیون نهم ترتیب داده و از صحبت‌هایشان بسیار آموزش گرفتیم. در ادامه، نگاه زیبای شما را به خواندن آن دعوت می‌کنیم؛ امیدواریم که مورد توجه قرار گیرد.

همسفر مائده و مسافرشان با آنتی‌ایکس مصرفی تریاک، شیره و متادون وارد کنگره شدند. سیزده ماه سفر کردند به روش DST همراه با داروی OT، با راهنمایی مسافر مهدی و همسفر آیسان. در حال حاضر دو سال و دو ماه است که با دستان پر مهر و محبت جناب مهندس آزاد و رها هستند. رشته ورزشی همسفر بدمینتون و مسافرشان والیبال است.

عدالت به چه معناست و دیدگاه شما قبل از کنگره نسبت به عدالت چگونه بود؟
عدالت در کنگره۶۰ به معنای قرار گرفتن هر چیز در جایگاه خودش است؛ بنابراین زمانی که همه چیز در مسیر طبیعی خود قرار دارد، عدالت برقرار می‌شود. در این نگاه عدالت همانند قانون جاذبه است و فرقی نمی‌کند در چه شخصیتی قرار دارید. قبل از ورود به کنگره تصور من از عدالت بسیار سطحی و احساسی بود و فکر می‌کردم عدالت؛ یعنی این‌که همه به یک اندازه از نعمت‌ها بهره‌مند شوند یا اگر مرتکب خطایی شدم، دیگران نباید من را  قضاوت کنند؛ چون من خودم را  بدبخت می‌دانستم یا اجبار داشتم همیشه در جایگاه قربانی قرار بگیرم و دوست داشتم از همه چیز اطلاع داشته باشم؛ اما در کنگره آموختم که عدالت یعنی هر انسانی نتیجه تفکرات، انتخاب‌ و عملکرد خودش را می‌بیند و این بزرگترین عدالت خداوند است.

در کنگره یاد گرفتیم هر کس در هر جایگاهی که قرار می‌گیرد عین عدالت است. این جمله را چگونه تفسیر می‌کنید؟
این جمله یکی از عمیق‌ترین آموزه‌های کنگره۶۰ است. زمانی که می‌گوییم هر کس در هر جایگاهی که قرار دارد عین عدالت است یعنی وضعیت فعلی هر انسان بازتاب انتخاب‌، افکار، اعمال و تجربه‌های گذشته او می‌باشد. اگر کسی امروز در جایگاه خدمت، آرامش، رهایی یا حتی در تاریکی و سختی‌ها قرار دارد، به سبب حرکت‌ در مسیرهایی‌ است که خودش طی کرده است. در کنگره آموختم که نه موفقیت دیگران تصادفی‌ است و نه شکست‌های ما از آسمان نازل شده است و اگر من در کنار یک فرد مصرف‌کننده قرار داشتم عین عدالت است.

عدالت چه نقشی در سفر یک همسفر و رسیدن او به تعادل و آرامش دارد؟
برای یک همسفر، عدالت نقش کلیدی در مسیر سفر اول و دوم دارد. همسفر در ابتدا ممکن است در موقعیتی بسیار دردناک و دشوار قرار داشته باشد؛ اما اگر با ایمان و توکل و بر اساس آموزش‌های کنگره حرکت نماید، به مرور درک می‌کند که وضعیت فعلی او نیز بخشی از همان عدالت الهی‌ است و این درک موجب پذیرش می‌شود؛ همچنین آغاز آرامش یک همسفر است. من به عنوان یک همسفر زمانی که یاد می‌گیرم قضاوت نکنم، توقع نداشته باشم، حرمت‌ها را حفظ نمایم و به خودسازی بپردازم، آرام‌آرام تعادل درونی خود را به‌دست می‌آورم. عدالت به من  می‌آموزد که اگر خودم را تغییر بدهم جهان اطراف من هم تغییر خواهد کرد. این یعنی مسئولیت، رشد و آزادی از رنج‌هایی که اغلب از بی‌عدالتی‌های ظاهری ریشه می‌گیرند.

مهمترین اصول برای دست یافتن به تعادل و پایداری چیست؟ لطفاً شرح دهید.
برای رسیدن به تعادل و پایداری، در کنگره۶۰ اصول مهمی آموزش داده می‌شود که می‌توان آن‌ها را شرح داد. با بالا بردن جهان‌بینی همسفر می‌تواند به تعادل و پایداری برسد و یاد بگیرد که موانعی وجود دارند که می‌خواهند ما را از تعادل خارج کنند؛ ولی اگر پایداری را یاد بگیریم هر بار که زمین می‌خوریم بلند می‌شویم و به مسیر خود ادامه می‌دهیم.

در وضعیتی که احساس می‌کنید عدالت در مورد شما مراعات نشده واکنشتان در برابر تبعیض و بی‌عدالتی چیست؟ چگونه می‌توان در این شرایط با عدالت رفتار کرد؟
در گذشته اگر با بی‌عدالتی مواجه می‌شدم فوراً واکنش خود را به صورت پر‌خاشگری نشان می‌دادم، قضاوت می‌کردم و همیشه شکایت می‌کردم؛ ولی در کنگره متوجه شدم گاهی چیزی که در نظر من بی‌عدالتی به حساب می‌آید، در واقع یک بخشی از عدالت خداوند است که من هنوز آن را درک نکرده‌‌ام. امروزه اگر حس کنم عدالت رعایت نشده است، ابتدا از خودم می‌پرسم من چه درسی باید از این موقعیت بگیرم؟ آیا چیزی در درونم وجود دارد که بایستی اصلاح شود؟ بعد از آن با آرامش از راه قانونی و اخلاقی موضوع را پیگیری می‌کنم که در مقابل بی‌عدالتی هم می‌توان محترمانه، عادلانه و انسانی رفتار کرد. عدالت با انتقام‌جویی برقرار نمی‌شود؛ بلکه با صبر، دانایی و رفتار سنجیده شکل می‌گیرد.

هر جایگاهی دارای شرایط خاص خود می‌باشد. آیا شما تا به حال در جایگاه خدمتی قرار گرفته و توانسته‌اید طبق عدالت رفتار کنید؟
در جایگاه خدمتی توفیق نداشتم که حضور داشته باشم؛ اما این‌که اجازه دارم در کنگره باشم و آموزش ببینم زمانی که یک تازه وارد به کنگره می‌آید, به او لبخند بزنم و از همه مهمتر حرمت کنگره را رعایت کنم و به آقای مهندس در رسیدن به اهدافشان یاری برسانم.

کلام آخر؛
خداوند را شکر می‌کنم که به من توفیق داد در این مکان مقدس حضور داشته باشم و از آقای مهندس و خانواده محترم ایشان بسیار سپاسگزارم و برای این خانواده سلامتی و طول عمر را از خداوند خواستارم.

مصاحبه‌کننده: همسفر فرناز رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون دوازدهم)
عکاس: همسفر نرگس رهجوی راهنما همسفر الهه (لژیون یازدهم)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر امیره (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر علیرضا