در نگاه کنگره۶۰، انسان به دو بخش «صور آشکار» و «صور پنهان» تقسیم می‌شود. صور آشکار، همان اعضاء و اجزاء فیزیکی بدن هستند که با چشم قابل رؤیت هستند؛ اما صور پنهان، بخش‌هایی هستند که با چشم فیزیکی دیده نمی‌شوند؛ ولی وجودشان از طریق نشانه‌ها برای ما قابل درک است. عقل نیز جزئی از صور پنهان ما است؛ گرچه قابل رؤیت نیست؛ اما با عملکرد و نشانه‌هایش، موجودیت آن برای ما هویدا است. عقل، دارای «فَر ایزدی» است، یعنی جایگاهی فراتر از روح دارد و روح را هدایت می‌کند. از این رو، عقل هیچ‌گاه اشتباه نمی‌کند. جایگاه عقل در مغز ما نیست؛ اما مغز، فرمانده فیزیکی ما محسوب می‌شود. مغز، مترجم یا جزئی از سیستم عقل است و با مرگ بدن، عقل از بین نمی‌رود.
طبق آموزه‌های وادی ششم، حکم عقل در قالب فرمانده، در وجود هر انسان اجرا می‌شود. در وادی پنجم آموختیم که تفکر می‌تواند مثبت یا منفی باشد. کاری که با تفکر و تعقل انجام شود، «مثبت» تلقی می‌گردد. این عقل است که به ما کمک می‌کند تا مثبت یا منفی بودن اعمالمان را درک و بپذیریم. البته عقل برای صدور حکم، به دانسته‌ها و اطلاعات نیاز دارد. همان‌گونه که یک قاضی برای صدور رأی، پرونده را مطالعه کرده و به سخنان طرفین گوش فرا می‌دهد، عقل نیز باید اطلاعات را بررسی کند تا بتواند تصمیم بگیرد و حکم صادر نماید. عقل، چون ذاتاً مثبت است و به سوی «عقل کل» میل دارد، هیچ‌گاه اشتباه نمی‌کند؛ اما اگر اطلاعات نادرست به آن برسد، فرمان اشتباه صادر خواهد کرد. حس، اطلاعات را به مغز منتقل می‌کند و عقل بر اساس آن، حکم می‌دهد. عقل یکی از مهم‌ترین و سرنوشت‌سازترین ابعاد وجودی ما است که آغاز و پایانی مشخص ندارد.
ما در تمام سیر تکاملی خود باید به فرمان عقل عمل کنیم. هرچه عقل، حساب‌شده‌تر برنامه‌ریزی کند، انسان به آرامش و صلح درونی بیشتری دست می‌یابد. به عبارت دیگر، هرچه به سمت ارزش‌ها و روشنایی‌ها حرکت کنیم، به فرمان عقل نزدیک‌تر می‌شویم و هرچه به سوی ضدارزش‌ها و تاریکی‌ها گرایش یابیم، دورتر شده و در جهل و نادانی فرو می‌رویم. ما باید با تفکر و دانایی، ندای درون خود را بشناسیم و بتوانیم میان ندای عقل و ندای نفس اماره تمایز قائل شویم. نیروی دیگری که باید با آن آشنا شویم و در مقابل عقل قرار می‌گیرد، «نفس» است. نفس، تعیین‌کننده موجودیت ما در ظاهر و باطن است و تمام خواسته‌های جسمی و روحی مربوط به آن است.
نفس دارای مراتبی چون اماره، لوامه و مطمئنه است. نیرویی که مستقیماً در مقابل عقل قرار می‌گیرد، نفس اماره است. پس از آن، نفس لوامه قرار دارد که اوج درگیری عقل و نفس در این مرحله رقم می‌خورد و نبرد درونی در این‌جا به اوج خود می‌رسد. پس از مرحله نفس لوامه، دیگر درگیری جدی بین عقل و نفس وجود ندارد؛ زیرا خواسته‌های عقل، هم‌سو با خواسته‌های نفس شده و خواسته‌های نفس نیز در راستای خواسته‌های عقل قرار می‌گیرد. هنگامی که به مرتبه «نفس مطمئنه» دست یابیم، یعنی به فرمان عقل عمل کرده‌ایم و در این وضعیت، همه‌چیز در صلح و آرامش خواهد بود.
منبع: سایت کنگره۶۰
رابط خبری: راهنما همسفر فاطمه (عضو لژیون سردار)
نویسنده: همسفر عالیه رهجوی راهنما همسفر ناهید (عضو لژیون سردار)
عکس: همسفر شهزاد رهجوی راهنما همسفر ناهید (عضو لژیون سردار)
ویرایش و ارسال: همسفر زینب رهجوی راهنما همسفر فاطمه (عضو لژیون سردار) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی وحید
- تعداد بازدید از این مطلب :
180