همه جایگاه‌ها ابزارهای رسیدن به حال خوش هستند

جلسه چهاردهم از دوره یازدهم از سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران نمایندگی دلیجان با استادی همسفر مسعود، نگهبانی مسافر مصطفی و دبیری مسافر مجید، با دستور جلسه:" عدالت، آیا همه افراد در کنگره ۶۰ با هم برابرند؟ "، در روز چهارشنبه ۲۲مرداد ۱۴۰۴، ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

سخنان استاد:

در آغاز، سپاسگزارم از آقا مصطفی، نگهبان عزیز بابت فرصتی که به من دادید تا هم بیاموزم و هم خدمت کنم .خداوند را شاکرم که این لیاقت و توفیق را به من بخشید تا در کنگره ۶۰ حضور داشته باشم، از منابع آموزشی آن بهره ببرم و مهم‌تر از آن، بیاموزم که چگونه این آموزه‌ها را در زندگی‌ام عملی و کاربردی کنم.  

دستور جلسه امروز پرسش مهمی را مطرح می‌کند: «آیا همه افراد در کنگره ۶۰ با هم برابرند؟» در هفته‌های اخیر، مشاهده کرده‌ام که تمرکز گفتگوها عمدتاً بر «برابری جایگاه‌های خدمتی» استوار بوده است. اما برداشت من از این پرسش، متفاوت است:  

از آنجا که عنوان دستور جلسه صراحتاً به «برابری جایگاه‌ها» اشاره نکرده، بلکه پرسیده است «آیا همه با هم برابرند؟»، من این برابری را در «حال خوش» جستجو می‌کنم. پاسخ این پرسش را باید در فرآیند درمان خود بیابیم. هر دستور جلسه‌ای در کنگره، دعوتی است برای تأمل و تفکر: آیا حس من با حس دیگران تفاوت دارد؟ آیا مسیر رسیدن به «حال خوش» برای همه یکسان است؟  

تمامی جایگاه‌های کنگره – از نگهبان نظم و نگهبان جلسه تا مرزبان، راهنما، ایجنت و دیده‌بان – همگی ابزارهایی هستند برای رسیدن به آن «حال خوش». ابزارهایی برای زندگی آرام، تحقق حق زندگی و ایجاد فضایی که دیگران نیز بتوانند زندگی کنند. برای همسطح شدن با کسانی که «حال خوش» دارند، سه مفهوم کلیدی در وادی‌های نخستین برجسته شده است:  

۱. القا : برای بهبود حال خود، باید حاضر شوی. باید بر این صندلی بنشینی و با تداوم حضور، آرام‌آرام «القای حال خوش» را تجربه کنی. چرا حال ما اینجا بهتر می‌شود؟ زیرا انرژی جمعی حاضران، این القا را ایجاد می‌کند. سپس با تفکری آگاهانه، می‌توانی حال خود را بهبود بخشی و تصمیم‌های درست بگیری.  

۲. احیاء: احیاء یعنی «زنده‌شدن». وقتی به چهره‌ات در آینه نگاه می‌کنی، آیا نشانی از زنده‌بودن می‌بینی؟ آیا شادابی در چهره‌ات هویداست؟ آیا کلامت استوار است؟ آیا رمقی در تو احساس می‌شود؟ بزرگترین معلم تو برای تشخیص این احیاء، خود تو هستی. بر سردر کنگره نوشته شده: «راهنمایی درمان اعتیاد» – یعنی درمانگر نهایی، خودِ من هستم. راهنما تنها خطوط راه را نشان می‌دهد. اگر هنوز این احیاء را احساس نمی‌کنی، دست کم «ادای آن» را درآور؛ همین اداء، آرام‌آرام حس اصیل را در تو زنده خواهد کرد.  

۳. تحرک: پس از القا و احیاء، نوبت به تحرک می‌رسد. حال که با حضور مستمر در جلسات و صبر بر روی صندلی، انرژی گرفته‌ای و زنده‌ای، زمان آن است که حرکت کنی! زمان آن است که جایگاه‌های خدمتی را بپذیری و از طریق آنها، «حال خوش» را برای خودت و دیگران خلق کنی. به یاد داشته باش: شاید کلیدی‌ترین جمله‌ای که مسیر زندگی‌ات را دگرگون کند، در مشارکت یکی از همین همسفران شنیده شود.  

قدرت در اختیار توست، بزرگترین قدرتی که در سیستم حیات می‌توانیم کسب کنیم، «تسلط بر خودمان» است. تسلط بر ذهنی که مانند سیاهچاله، هر آنچه در اطرافش است را به سمت خود می‌کشد. این من هستم که انتخاب می‌کنم به چه چیزی توجه کنم. امیدوارم در کنگره، توجه‌ام معطوف به آنچه باشد که آرمانِ این جمع است و درگیر «معرکه‌هایی» که کنگره از آنها پرهیز می‌دهد، نشوم. سپاسگزارم.

برگزاری انتخابات نگهبانی جلسات خصوصی روزهای چهارشنبه 

عکس: مسافر محمد- رهجوی لژیون یکم 

تایپ، ویرایش و بارگزاری خبر: همسفر مسعود- لژیون یکم 

نمایندگی دلیجان