یافتن کلید مشکلات قبل از حرکت

«رمز و راز حقیقت در دو چیز است؛ یکی یافتن راه و دیگری آنچه برداشت می‌نماییم»

این وادی هم در پیچیده‌ترین مسائل زندگی و هم در ساده‌ترین کارهای روزمره مطرح می‌شود. در این وادی، عقل باید با نیروهای خود مجهولات را کشف نماید و راه درست را به ما نشان دهد. درست است که عقل فرمانروای مطلق است؛ اما باید تعقل کند و تفکر مثبت داشته باشد تا بتواند مسیر درست را نمایان سازد. انسان‌های زیادی بودند که به دلیل این‌که راه درست را پیدا نکردند، زندگی‌شان متلاشی و به‌سوی نابودی کشیده شد.

پیدا کردن راه بسیار مهم است؛ یک راه ممکن است انسان را به مسلخ ببرد و راه دیگر او را به پیروزی برساند. حتی انسان‌های خوب هم اگر مسیر نادرستی را انتخاب کنند، ممکن است جسم، فکر و روانشان از تعادل طبیعی خارج شود و گاهی دست به خودکشی بزنند. پس انتخاب راه در زندگی نقش مؤثری دارد؛ باید فکر کنیم که کدام مسیر ما را به نتیجه درست می‌رساند. در هر لحظه از زندگی ممکن است سر دوراهی قرار بگیریم و اگر راه را اشتباه انتخاب کنیم، ممکن است تا مرز نابودی پیش برویم. برای پیدا کردن هر راهی باید تفکر، اندیشه و بررسی انجام دهیم.

برای کشف حقیقت و آشکار کردن هر موضوعی؛ باید رمز و راز آن را پیدا کنیم. به‌عبارتی، برای باز کردن قفل هر در، اول باید کلید آن را پیدا کنیم و بعد با آن کلید، قفل را باز کنیم. اگر به انسان‌ها نگاه کنیم، افرادی هستند که برای هر کاری این وادی را در نظر می‌گیرند؛ اول راه را پیدا می‌کنند، بعد حرکت می‌کنند و قبل از حرف زدن، فکر می‌کنند. این گروه، خردمندان هستند؛ اما بعضی دیگر این وادی را در نظر نمی‌گیرند و کم‌خردان نام دارند. اگر ما در گروه کم‌خردان باشیم، همیشه اول حرف می‌زنیم، بعد فکر می‌کنیم، یا کاری را انجام می‌دهیم و وقتی به مشکل برخوردیم، تازه دنبال راه‌حل می‌گردیم.

اغلب کم‌خردان فکر می‌کنند بهترین راه، کوتاه‌ترین راه است و همیشه دنبال شخصی هستند که با دارو، طلسم یا نقشه گنج، مشکلشان را حل کند؛ خواه بیماری باشد، خواه شکست عشقی و... چرا چنین است؟ چون وادی هفتم را یاد نگرفته‌ایم و قبل از تفکر و پیدا کردن راه، حرکت می‌کنیم. فکر می‌کنم دلیل این‌که مسافرهای ما به سمت اعتیاد رفته‌اند، این است که راه درست را پیدا نکردند؛ مانند مسافر من که چون نتوانست راهی برای مشکلاتش پیدا کند، به مصرف مواد پناه آورد تا فراموش کند؛ ولی خدا را شکر، بعد از هشت سال توانست کنگره را پیدا کند.

هر چند سخت گذشت؛ ولی خوشحالم که با حس خوبی سفر می‌کند. با خودم تکرار می‌کنم، مسافرم دارد راه درست را می‌رود و خدا را شکر، زمان زیادی تا رهایی نمانده است؛ اما خودم که حال خراب‌تری از مسافرم دارم، به مرور راه را پیدا می‌کنم؛ چون هنوز به فرمان عقل نرسیده‌ام. گاهی در برخورد با اتفاقات، تصمیم درست را می‌گیرم؛ ولی یک‌مرتبه هم به بیراهه می‌روم، انشاالله راه درست را پیدا می‌کنم. حضورم در کنگره باعث شده نیمه‌ بیشتر زندگی‌ام درست شود و امیدوارم از این هم بهتر شود.

منبع: سی‌ دی‌ وادی هفتم
نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
رابط خبری: همسفر فاطمه.م رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون ششم)
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یحیی زارع میبد