علوم از یک نقطه یا یک مبدا شروع شده است؛ مانند زندگی گسترش یافته و مجزا شده و هر یک دنیای را باز کردند و مانند اقیانوس شدند و بعد کم‌کم این علوم در راهی با هم یکی شده که به ظاهر نکته جدید است؛ اما با محتویات دیگر و حرکت ما و ثابت شدن چشم‌های ما به نقطه یعنی عبور از کانال‌های که به یک کانال می‌رسند و اقیانوس عظمت آن را می‌رساند. از اینجا نتیجه و عمل مهم است، ابعاد مهم نیست و مطلب این را بیان می‌کند همه چیز از ذره شروع می‌شود و به کوه اقیانوس می‌رسد. وقتی که ذره بخواهد به کوه یا اقیانوس برسد؛ باید آبیاری شود مثل دانه یا بذرکه بخواهیم، بکاریم برای اینکه تبدیل به یک درخت تنومند و کهن سال شود، باید آبیاری شود؛ حتی خلق جهان فیزیکی هم از ذره به وجود آمد. باید انرژی داده شود تا ذره‌ذره رشد کند، چون یک مرتبه نمی‌شود؛ مثلا اگر بخواهی یک مرتبه پولدار شوی یا باید دزدی کنی یا رشوه بگیری و برای رشوه گرفتن هم باید یک پست و مقامی داشته باشید یا بخواهی عاشق شوی با یکبار دیدن شخص که تو نمی‌توانی عاشق شوی، باید ذره‌ذره این عشق و محبت به‌وجود بیاید. اکثر بیماری‌ها ذره‌ذره به وجود می‌آیند، در اثر عدم رعایت تغذیه، عدم تحرک، حرص، جوش و ناامیدی است و برای سلامتی همینطور باید ذره ذره انجام شود، پس نمی‌توانیم همه چیز را تغییر بدهیم؛ باید ذره ذره و به تدریج صورت گیرد. در علوم پزشکی همان‌طور که در کتاب حال شما چطور است، گفته شده که هر معلم یک پزشک داشت که هم طبابت می‌کرد هم شکستگی‌ها را می‌بست هم سکته قلبی را درمان می‌کرد یا اگر بیمار ریوی داشت، معالجه می‌کرد. الان علوم پزشکی از هم جدا شدند و بیماری‌ها هر کدام به چند رشته تقسیم شدند و برای معالجه باید به چندجا مراجعه کرد. در این فاصله خیلی چیزها کشف و خیلی مجهولات روشن شد؛ ولی به درمان نرسیدند و همه این علوم باید به یک نقطه برسند تا درمان آن‌ها انجام شود و آن نقطه سیستم‌ایکس است. اگر سیستم ایکس را تنظیم و فعال کنیم، آن موقع در درمان بیماری‌ها موفق می‌شویم و ما در این علوم به یک روش و مِتُد رسیدیم و راهی را که می‌رویم، شیشه، تریاک، هروئین و قرص را درمان می‌کند و ممکن است، بیماری‌های زیادی نیز درمان شوند. علت درد و رنج بشر به‌خاطر نادانی او نیست؛ بلکه بخاطر دانش‌های کشف نشده است. بعضی از بیماری‌ها مثل استخوان لای زخم است که هرچه او را پانسمان یا درمان می‌کنیم، خوب نمی‌شود و یک عقل کل می‌خواهد که این استخوان را از لای زخم بیرون بکشد یا یک معتاد که صدبار با روش سقوط آزاد ترک کرده؛ ولی هنوز به درمان نرسیده؛ ولی در کنگره به این نقطه نگاه می‌کنیم که همه کانال‌ها از یک کانال عبور می‌کنند؛ مثل تمام مصرف کننده‌ها، انواع مواد مخدر که همه به یک نقطه می‌رسند و آن درمان و رهایی تمام مسافران است و این که چند سال مصرف کننده بودی و چند ساله هستی، مرد هستی یا زن مهم نیست، مهم نتیجه و عمل آن‌هاست. در جهان گفته شده که اعتیاد درمان ندارد و لاعلاج است؛ ولی در کنگره این عمل انجام شده و به نتیجه رسیده است. در جهان هستی مرگی وجود ندارد، سیستم کائنات نیروهای خودش را لازم دارد و به وسیله این‌ها جهان هستی به‌حرکت در می‌آید. پس انسان با مرگ از بین نمی‌رود و این رفت و برگشت‌ها وجود دارد و در جهان‌های دیگری باز به کارهای دیگر مشغول می‌شود. اگر لیسانس بگیریم و در فردای آن روز بمیریم، ارزش دارد؛ چون صاحب آن علم و دانش هستیم. انسان باید برای کارها که انجام می‌دهد، امتحان بدهد، باید ارزش آن را داشته باشد و هیچ لزومی ندارد که خودمان را به دیگران ثابت کنیم و بهترین چیز این است که خودمان باشیم. برای کارهایمان برنامه و هدف داشته باشیم؛ مثل کنگره که مبدا و مقصدش مشخص است و برای‌حرکت باید آموخته‌های خود را به کار بگیریم. وقتی ناامید هستی و می‌خواهی از تاریکی خارج شوی، باید با تمام وجود در حرکت باشی، شتاب بگیرید و مرتب در حال تلاش و کوشش باشید تا راه باز شود. وقتی این کار را کردید، آن وقت خودتان حس می‌کنید، انسان موجودی است که تغییر می‌کند؛ ولی وقتی که به تکامل رسید به یک حلقه می‌رسد که غیرانعطاف است و تغییر نمی‌کند. پس برای انجام کارها باید ذره ذره جلو رفت تا نتیجه و عمل آن را ببینیم.
تایپیست: همسفر لیلا رهجو راهنما همسفر معصومه (لژیون پنجم)
رابط خبری: همسفر ندا رهجو راهنما همسفر معصومه (لژیون پنجم)
ویراستار و ارسال: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر فرزانه (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی گوجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
103