عدالت یعنی هرکس و هرچیزی سر جای خود

جلسه لژیون ویلیام وایت با استادی و نگهبانی راهنمای وایت آقا سعیدچنگانیان با دستور جلسه " عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟ " سه‌شنبه 21 مرداد 1404 ساعت 15:30 آغاز بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد :

سلام دوستان سعید هستم یک مسافر، دستور جلسه این هفته  “عدالت” است. سؤالی که مطرح می‌شود این است: آیا همه افراد در کنگره برابر هستند؟
عدالت در لغت به معنای برابری، عدل و انصاف است؛ یعنی همه را یکسان دیدن. در کنگره ۶۰، به محض ورود، هر کس که بر این صندلی می‌نشیند، “مسافر” نامیده می‌شود. در اینجا، هیچ‌کس را با پول، مقام، درجه یا لقب صدا نمی‌زنیم و تمامی اعضا با نام کوچک و عنوان “مسافر” مورد خطاب قرار می‌گیرند. به همین دلیل است که توصیه می‌شود هر آنچه در بیرون از کنگره دارید، اعم از جایگاه و منصب، را کنار بگذارید و سپس وارد کنگره شوید؛ زیرا در غیر این صورت، آموزش صحیح را دریافت نخواهید کرد و دچار منیت خواهید شد.
منیت، یکی از اضلاع مثلث جهالت است، در حالی که آموزش، یکی از اضلاع مثلث دانایی به شمار می‌رود. اگر خود را برتر از دیگران بدانید، قادر به دریافت آموزش‌های صحیح نخواهید بود. اما زمانی که پیشرفت می‌کنید و آموزش‌ها را فرا می‌گیرید، تعریف دوم عدالت مصداق پیدا می‌کند: “هر کسی و هر چیزی در سر جای خودش باشد.”
عدالت در برنامه هستی، به صورت خودکار وجود دارد و همه چیز، از حیوانات تا گیاهان، در جایگاه مناسب خود قرار گرفته‌اند. آنچه در اینجا مورد نظر ماست، جایگاه خود ماست. به عنوان مثال، اگر من در لژیون سیگار شروع به سفر کرده‌ام، باید سفرم را به درستی و کمال انجام دهم. در این صورت، جایگاهم رفیع خواهد بود.
پیش‌نیاز عمل سالم، معرفت است. ابتدا باید آگاهی کسب کنم و آموزش ببینم تا عملم به یک “عمل سالم” تبدیل شود. این اعمال سالم شامل سفر کردن صحیح، نکشیدن سیگار، نوشتن سی‌دی‌ها، مصرف به موقع دارو و فرمانبرداری است. اگر همه این کارها را به درستی انجام دهم، به عدالتی که شایسته‌اش هستم دست پیدا می‌کنم و جایگاهم رفیع و بهشتی می‌شود که همراه با آسایش و آرامش است.
آقای مهندس همواره تأکید می‌کنند که بهشت و جهنم تمثیل هستند و معنای واقعی آن این است که اگر در این دنیا در بهشت باشیم، در آن دنیا نیز در بهشت خواهیم بود. عدالت خداوند در هر دو جهان برای ما جاری است. بنابراین، تقدیری که به دست خودم و سعی و تلاشم رقم می‌خورد، اگر به خوبی نوشته شود، عدالت نیز به خوبی برای من محقق خواهد شد.
برعکس، اگر در لژیون حاضر نشوم و آموزش‌ها را به درستی فرا نگیرم – مانند صندلی‌های خالی که پر نمی‌شوند – مسلماً در مسیر برنامه نخواهم بود. حتی اگر آدامس مصرف کنم، اما بدون آگاهی و آموزش باشد، بالاخره شیطان بر من غلبه خواهد کرد و مرا فریب خواهد داد. بسیاری از مسافران در لژیون سیگار بودند که متأسفانه سفر خوبی نداشتند و به بیراهه رفتند.
زیرا عدالت چنین است که جایگاهی که من برای خودم رقم می‌زنم، می‌تواند جهنمی پر از مشکلات باشد یا بهشتی عاری از آن‌ها. پس عدالت تنها به سعی و تلاش، خواسته و تقدیر من بستگی دارد. بحث تقدیر نیز از “قدر” و “اندازه” می‌آید و به این معناست که هر چقدر سعی و تلاش کنم، تقدیرم به همان اندازه و همان گونه رقم خواهد خورد. این مانند بذری نیکو است که به کاشت، داشت و برداشت نیاز دارد و همه چیز به حرکت و اقدام من بستگی دارد.

تایپ : مسافر لژیون ویلیام

ارسال : مسافر عسگر