عدالت نیز بدین معناست که هر چیزی سر جای خودش قرار بگیرد.

بنام قدرت مطلق « الله »

سیزدهمین جلسه از شصت و ششمین دوره سری کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ ویژه مسافران آقا در نمایندگی پرستار با استادی: راهنمای محترم مسافر مسعود، نگهبانی: مسافر رضا و دبیری: مسافر جعفر با دستور جلسه « عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟ » در روز چهارشنبه مورخ بیست و دوم مرداد ماه 1404 رأس ساعت 17 برگزار گردید.

خلاصه سخنان استاد:

سلام دوستان مسعود هستم یک مسافر،
خدا را شاکرم که یک بار دیگر این جایگاه را تجربه کردم تا بتوانم آموزش بگیرم.
دستور جلسه این هفته: «عدالت آیا در کنگره ۶۰ همه با هم برابرند؟»
همان گونه که می‌دانید انسان چیزی نیست جز آنچه که تلاش می‌کند در جهت اجتماعی، فرهنگی، معنوی و مادی خودش،
عدالت نیز بدین معناست که هر چیزی سر جای خودش قرار بگیرد.
همه سفر اولی‌هایی که تازه وارد کنگره می‌شویم، همگی از یک سیستم آموزشی بهره می‌بریم و کسانی که از فرامین و قوانین کنگره ۶۰ اطاعت می‌کنند و در راستای برنامه‌های راهنمای خود حرکت می‌کنند با یک حال خوشی برنامه های خود را انجام می‌دهند و در نهایت وقتی به رهایی می‌رسند از حال خوبی برخوردارند، اینان کسانی هستند که قبل از ساعت ۵ در شعبه حضور دارند، سی دی‌ها را به صورت دقیق و کامل می‌نویسند و تمامی قوانین و حرمت‌های کنگره ۶۰ را رعایت می‌کنند،
و کسانی که برخلاف این جریان حرکت کنند طبیعتاً رهایی مطلوب و آرامش خوشی نخواهند داشت، حال باید ببینیم که عدالت در مورد چه کسانی اجرا می‌شود؟ به درستی عدالت در مورد کسی اجرا می‌شود که زحمت و تلاش بی حد و حصری انجام داده باشد، در ظاهر گروه اول و گروه دوم نیز رها شده‌اند ولی باید ببینیم حال کدامشان بهتر است؟ معمولاً کسانی حالشان بهتر است که پله‌ها و مراتب خدمتی را در کنگره یکی یکی طی می‌کنند و این حال خوش را به بقیه تزریق می‌کنند.
قبل از اینکه وارد کنگره شوم همیشه شاکی بودم که چرا خداوند عدالتش را با من اینگونه بنا گذاشته است؟ چرا من مصرف کننده شده‌ام که حالم به این حد خراب باشد؟
مدام فکر می‌کردم که اطرافیان و دوستانم همه ترقی کردند و من چرا عقب مانده‌ام؟ این چه عدالتی است؟
وقتی وارد کنگره شدم، متوجه شدم که آن زمانیکه من در حال مصرف و خوش گذرانی بودم افراد دیگر برای بهبود زندگی خودشان به شدت تلاش می‌کردند،
وقتی که ناامیدی به سراغم می‌آید کنگره ۶۰ به من امید می‌دهد و می‌گوید نگران نباش هر عقب افتادگی که داری و در زمان مصرف تو بوجود آمده است کنگره این نوید را به شما می‌دهد که شما زمانیکه در راستای درمان خود قرار بگیرید و پذیرش کنید که من در این مکان به درمان خواهم رسید این مطلب هم بار مادی دارد و هم بار معنوی،
برای خود من اینگونه بوده که تمامی آن عقب افتادگی‌ها که در زمان مصرف بوجود آمده بود در زمان رهایی به صورت تصاعدی اصلاح می‌شود چه مادی باشد چه معنوی و چه فرهنگی یا اجتماعی هیچ فرقی نمی‌کند.
همان گونه که می‌دانید جهان هستی بر اساس عدالت بنا شده و من اگر حتی یک چراغ قرمز ساده را تخلف کنم خودم و جهان هستی را از تعادل خارج نموده ام و بهای آن را باید پرداخت کنم.
از اینکه به صحبت‌های من توجه نمودید سپاسگزارم.

تایپ و ویراست: مسافر کوشیار لژیون نهم

عکس و بارگذاری: مسافر حسین لژیون دوازدهم

وبلاگ نمایندگی پرستار