برابری در فرصت‌ها، تفاوت در جایگاه‌ها

جلسه‌‌‌ی دهم از دوره‌ی ششم کارگاه‌های آموزشی عمومی نمایندگی پردیس با استادی مسافر مصطفی، نگهبانی مسافر اصغر و دبیری مسافر میثم با دستور جلسه‌ی  «عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟ » چهارشنبه 22 مرداد ۱۴۰۴ ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار کرد.
خلاصه سخنان استاد:
در کنگره ۶۰، عدالت به عنوان یکی از ارکان اصلی و پایه‌های اساسی نظام آموزشی و درمانی آن مطرح است. برداشت و تعریف کنگره از عدالت، «قرار گرفتن هر چیز در جایگاه واقعی خود» است. این تعریف به روشنی نشان می‌دهد که عدالت الزاماً به معنای مساوات کامل و یکسان بودن همه چیز برای همه افراد نیست، بلکه به معنای رعایت تناسب، شایستگی و شرایط واقعی هر فرد است.
در کنگره، اصل بر این است که همه افراد، صرف نظر از پیشینه، موقعیت اجتماعی، شغل، تحصیلات یا وضعیت مالی، از همان ابتدا در یک شرایط آموزشی برابر قرار می‌گیرند. آموزش‌ها، محبت، احترام و فرصت‌ها به طور یکسان در اختیار همه قرار داده می‌شود. اما تفاوت‌ها از جایی آغاز می‌شود که عملکرد، میزان تلاش، نظم، پشتکار و صداقت افراد با هم فرق می‌کند. کسی که به آموزش‌ها عمل می‌کند، در سفر درمانی خود منظم است، در مسیر خدمت به دیگران گام برمی‌دارد و از آزمون‌های اخلاقی و رفتاری سربلند بیرون می‌آید، به طور طبیعی به جایگاه‌های بالاتری می‌رسد. این جایگاه‌ها حاصل شایستگی است، نه تبعیض.

بر اساس آموزه‌های کنگره، برابری مطلق در نتایج نه ممکن است و نه عادلانه. اگر دو نفر آموزش و امکانات یکسانی دریافت کنند، اما یکی از آن‌ها کوشا و متعهد باشد و دیگری بی‌تفاوت و بی‌انضباط، نتیجه هرگز یکسان نخواهد بود. عدالت ایجاب می‌کند که جایگاه و مسئولیت‌ها متناسب با عملکرد و میزان دانایی افراد باشد. به همین دلیل است که در کنگره همه با هم برابر نیستند؛ همان‌طور که در طبیعت، یک درخت پُرثمر با یک نهال تازه‌روییده برابر نیست، هرچند هر دو از خاک، آب و نور خورشید بهره‌مند شده‌اند.

در دیدگاه کنگره ۶۰، عدالت ارتباط مستقیم با «عمل سالم» دارد. عمل سالم عملی است که هم به خود انسان و هم به دیگران سود برساند و در مسیر ارزش‌ها باشد. کسانی که در این مسیر حرکت می‌کنند، رشد می‌کنند و به جایگاه‌های خدمتی و آموزشی بالاتری دست پیدا می‌کنند. این رشد و تفاوت جایگاه‌ها نه تنها تضادی با عدالت ندارد، بلکه عین عدالت است.
به این ترتیب، عدالت در کنگره ۶۰ نه به معنای مساوات بی‌قید و شرط، بلکه به معنای قرار گرفتن هر فرد در جایگاه واقعی و شایسته خود بر اساس تلاش، رشد، دانایی و عمل سالم است؛ جایی که هر کس حاصل دسترنج خود را می‌بیند و مسئولیت متناسب با توانایی‌ها و لیاقتش را برعهده می‌گیرد.

سایت نمایندگی پردیس