عدالت یعنی حفظ تعادل

هشتمین جلسه از دور چهل و دوم کارگاه ‌های آموزشی ویژه مسافران کنگره 60 ، نمایندگی ایمان با استادی راهنما مسافر حسین ، نگهبانی مسافر مهران و دبیری مسافر مهدی با دستور جلسه "عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟ " در روز چهارشنبه 22 مرداد ماه 1404 ساعت 17:00 آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد:
خدا را شاکرم که امروز توفیق حضور در این جایگاه را دارم تا خدمت کنم و آموزش بگیرم.
وقتی پیش از ورودم به کنگره واژه «عدالت» را می‌شنیدم، ذهنم ناخودآگاه به سمت تصویر آرم قوه قضاییه می‌رفت؛ فردی که ترازو در دست دارد و دو کفه آن باید دقیقاً برابر باشند. در باور من، عدالت فقط همین برابری ظاهری بود. اما با ورود به کنگره و آشنایی با آموزش‌های آن، فهمیدم که این برداشت ناقص بوده و عدالت مفهومی بسیار عمیق‌تر دارد.

همه ما قبل از ورود به کنگره مجموعه‌ای از باورها و اعتقادات داشتیم که حاصل تجربه‌های شخصی، آموزش‌های محیط زندگی یا حتی شنیده‌ها و برداشت‌های اشتباه بود. بسیاری از این باورها شاید در ظاهر درست به نظر می‌رسیدند، اما در عمل نه‌تنها به کارمان نیامدند، بلکه گاهی  هم از مسیر درست دور کردند. برای خود من، این باورهای غلط باعث شده بود که عدالت را صرفاً به معنای مساوی بودن امکانات یا شرایط بدانم، نه چیز دیگر.

در کنگره آموختم که کل خلقت و هستی بر اساس قوانینی دقیق و تغییرناپذیر بنا شده است. اگر این قوانین را بشناسم و در زندگی‌ام به کار ببندم، نتیجه‌اش رسیدن به تعادل است. و اگر آن‌ها را نادیده بگیرم، نتیجه همان بی‌تعادلی و آشفتگی خواهد بود که قبلاً تجربه کرده‌ام.

وقتی وارد کنگره شدم، تصمیم گرفتم این قوانین را در عمل به کار بگیرم. برای همین:

داروی OT را دقیق و به‌موقع مصرف کردم،

خوابم را تنظیم کردم و به موقع استراحت کردم،

سی‌دی‌های آموزشی را با دقت گوش دادم و آن‌ها را کامل نوشتم،

فرامین راهنمایم را بی‌کم‌وکاست اجرا کردم.

وقتی این اصول ساده اما مهم را رعایت کردم، متوجه شدم عدالت برای من اجرا می‌شود و آرام‌آرام به همان تعادلی که سال‌ها به دنبالش بودم، رسیدم.

اما سؤال اینجاست: آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟
پاسخ من این است که بله و خیر، هر دو. برابری در کنگره تا یک نقطه مشخص وجود دارد و بعد از آن، همه‌چیز به تلاش و پشتکار شخصی بستگی دارد.
برابری از جایی آغاز می‌شود که آقای مهندس این فرصت بی‌نظیر را برای همه ما فراهم کرده‌اند تا در جلسات و لژیون‌ها شرکت کنیم، چه منِ راهنما و چه رهجویم، همه در کنار هم و روی یک صندلی می‌نشینیم و سفرمان را آغاز می‌کنیم. این فرصت برابر برای همه وجود دارد و کسی از آن محروم نیست.

اما از این نقطه به بعد، سرنوشت و جایگاه هر کس به میزان تلاش و کوشش او بستگی دارد. یک نفر نهایت استفاده را از این فرصت می‌برد، مرتب سفر می‌کند، آموزش می‌گیرد، خدمت می‌کند و به حال خوش می‌رسد. نفر دیگری هم ممکن است فقط در ظاهر حضور داشته باشد، اما در عمل درجا بزند و از زمین و زمان گله‌مند باشد.

برای خود من، زمانی که این موقعیت فراهم شد و آگاهی لازم را پیدا کردم، تصمیم گرفتم حرکت کنم. وقتی امروز خودم را با گذشته مقایسه می‌کنم، می‌بینم هرقدر بیشتر تلاش کرده‌ام، حال و وضعیت روحی و جسمی‌ام هم بهتر شده است. این همان نقطه‌ای است که عدالت از برابری مطلق فاصله می‌گیرد و به تلاش فردی گره می‌خورد.

برداشت شخصی من این است که عدالت یعنی حفظ تعادل. همان‌طور که در جامعه قوانین وضع می‌شود تا تعادلی نسبی برقرار شود، در کنگره هم قوانین و حرمت‌ها وجود دارند تا همه در آرامش و امنیت بتوانیم آموزش ببینیم و سفر کنیم. اگر بر خلاف این قوانین حرکت کنم، مسئولیت پیامدهای آن کاملاً بر عهده خودم است.

من یاد گرفته‌ام که عدالت را نه در تساوی مطلق، بلکه در فرصت برابر و نتیجه‌گیری متناسب با تلاش و عمل هر فرد ببینم. برای همین سعی می‌کنم تا جای ممکن، در مسیر قوانین حرکت کنم، فرامین را اجرا کنم و هر روز گامی به سمت تعادل بیشتر بردارم.

ممنونم که با سکوت و توجه، به صحبت‌های من گوش دادید.

    
تایپ : مسافر حسن
تنظیم و ارسال : مسافر ابولفضل