عدالت، آیا همه‌ی افراد در کنگره با هم برابرند؟

چهاردهمین جلسه از دوره چهل و یکم کارگاه‌های آموزشی خصوصی مسافران کنگره۶٠ نمایندگی عمان سامانی شهرکرد، به استادی راهنمای محترم مسافر سجاد، نگهبانی مسافر مسلم و دبیری مسافر رضا با دستور جلسه "عدالت، آیا در کنگره۶۰ همه افراد با هم برابرند؟" در روز سه‌شنبه ۲۱ مردادماه ۱۴۰۴ رأس ساعت ۱۷ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان سجاد هستم یک مسافر.
از نگهبان جلسه و گروه مرزبانی ممنونم که فرصت خدمت در این جایگاه را به من دادند.
انسان‌ها معمولا تصور می‌کنند که عدالت یعنی همه چیز به یک اندازه و به صورت مساوی به همه داده شود؛ ولی اینطور نیست.
در ابتدا که خداوند انسان را به عنوان اشرف مخلوقات خلق کرد، هرآنچه را که برای فرود به زمین لازم بود، درون او قرار داد. در کتاب ادموند و هلیا اشاره شده که خداوند نفس اماره را برای آموزش انسان گذاشت. حالا من یک سؤال دارم؛ آیا عدالت برای من اجرا شده است یا خیر؟ من شروع به مصرف مواد مخدر کردم؛ که مادر تمامی تاریکی‌ها و ضدارزش‌ها بود. در ابتدا لذت‌بخش بود، انرژی مضاعفی به من می‌داد، حالم را خوب می‌کرد؛ اما در ادامه تعادل وجودی من را از بین برد و ذره ذره هرچه را که داشتم از من گرفت.
آقای مهندس در یکی از سی‌دی‌ها داستان یک آبادی را تعریف کردند که مورد هجوم راهزن‌ها بود و آن‌ها هر ساله چند بار این آبادی را غارت می‌کردند. مردم آبادی برای از بین بردن راهزنان هفت جنجگو استخدام کردند؛ جنگجویان در ابتدا، راهزن‌ها را نابود کردند ولی در ادامه، خودشان عامل غارت آبادی شدند. اگر آن راهزنان سالی یک بار آبادی را غارت می‌کردند، این‌ها دیگر در آبادی ماندگار شدند و هرروز آن را غارت کردند. این مثال دقیقا مشابه عملکرد مواد مخدر است که در اوایل ظاهراً برای شخص خوب است، انرژی‌‌زا است، ولی در طول زمان انسان را به نابودی می‌کشاند. خارج کردن مواد مخدر از جسم، کار راحتی نیست و نیاز به تزکیه و پالایش دارد.
یک حوض آب را در نظر بگیرید که فاضلاب در آن وارد می‌شود، ما جلوی ورود فاضلاب را می‌گیریم، اما آیا آب حوض تمیز و پاکیزه می‌شود؟ قطعا نه، این آب به تصفیه نیاز دارد.
ما وارد کنگره می‌شویم. در طول ۱۰ ماه ذره ذره پالایش می‌شویم. آلودگی‌ها را از وجودمان پاک می‌کنیم. تزکیه و پالایش جسم، با دارو ممکن می‌شود، ولی روح و نفس و جان انسان چطور؟ تزکیه آن‌ها از طریق همین دستور جلسات و کتاب‌های کنگره است؛ اصولی که راه درست زندگی کردن را به ما یاد می‌دهند. اولین قدم تفکر سالم است که در چهار وادی اول به آن پرداخته می‌شود. در ادامه، وادی‌ها یکی یکی طی می‌شوند و آموزش ما آرام آرام تکمیل می‌شود. یکی از وادی های مهم کنگره وادی دهم است که عنوان می‌کند؛ صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ یعنی یک انسان نامتعادل با بدترین شرایط، می‌تواند به یک انسان متعادل و سالم تبدیل شود؛ همچنین بالعکس.
آقای امین می‌گویند که اگر میخواهی تغییر کنی باید اول دانایی تو تغییر کند؛ بدون افزایش دانایی تغییر امکان‌پذیر نیست. باید بتوانی عمل سالم انجام دهی و به عدالت برسی که البته، لازمه این‌ها، گذشتن از دیوار منیّت و ترس است و شرط آن فرمانبردار بودن انسان می‌باشد.
ما همه در کنگره رهجو هستیم و از نظر آموزش گرفتن با هم برابریم. روی یک صندلی می‌نشینیم، شرایطمان یکسان است؛ اما اینکه چه مقدار دانایی پیدا کنیم و به تشخیص برسیم، تفاوت بین ما را ایجاد می‌کند.
روی پاکت سیگار نوشته شده که مصرف آن موجب سرطان می‌شود، آیا ما به آن اهمیت می‌دادیم؟ پس تفاوت هست بین آنچه با نام دانایی شناخته می‌شود و آنچه دانایی مؤثر است.
اکنون بستری برای رسیدن ما به تعادل محیا است و راهنمایانی در اختیار ماست که مسیر را به ما نشان می‌دهند. این دیگر بر عهده ماست که چقدر تلاش کنیم و چقدر سطح دانایی مؤثر خود را افزایش دهیم تا عدالت اجرا شود و به تعادل برسیم.

از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید از همه شما سپاسگزارم.

نگارش: مسافر محسن لژیون نوزدهم
ویرایش: مسافر حمید لژیون نوزدهم
عکس‌برداری: مسافر قاسم لژیون یکم
تنظیم: مسافر جعفر لژیون نوزدهم

با احترام مرزبان خبری مسافر وحید.