موضوع برقراری مساوات و عدالت، همواره یکی از دغدغه‌های مهم جوامع بشری بوده است، زیرا برقراری عدالت و جلوگیری از هرگونه تبعیض و ظلم، یکی از خواسته‌های درونی انسان‌های صالح و درستکار است. نکته مهم اینجا است که خیلی از اوقات، عدالت را مترادف با مساوات و برابری می‌دانیم و فکر می‌کنیم همه انسان‌ها فارغ از میزان تلاش و دانایی‌شان، باهم برابرند، ولی این‌گونه نیست. قطعاً تمامی انسان‌ها به صرف انسان بودن و ارزش‌های انسانی و به دور از هر نوع نژاد، رنگ پوست، مذهب، دین و ... باهم برابر هستند.
ما در کنگره۶۰، یاد گرفته‌ایم که معنی دقیق عدالت، برابری و مساوات نیست. وقتی که یک تازه‌وارد به کنگره می‌آید، بدون در نظر گرفتن این‌که چه مدرک، شغل، منصب و موقعیت اجتماعی دارد، ثروتمند است یا فقیر و غیره از نظر کنگره یکسان است؛ ولی در ادامه سفر، سعی و تلاش خود رهجو برای آموزش گرفتن و خدمت کردن، میزان فرمانبرداریش از راهنما و احترامی که برای کنگره و بنیان آن قائل است و یا میزان رعایت حرمت‌های کنگره، جایگاه او را تعیین می‌کند.
اساس عدالت در کنگره، بر مبنای معرفت و عمل سالم است؛ یعنی جایگاه یک فرد براساس میزان آگاهی و رفتاری که از او سر می‌زند، تعیین می‌شود. تلاش و خدمتی که هر شخص انجام می‌دهد، تعیین می‌کند که در چه جایگاهی باشد. کسی که در جلسات به موقع حضور پیدا می‌کند و آموزش‌های لازم را می‌گیرد و سپس خدمت می کند با کسی که آموزش‌ها را جدی نمی‌گیرد و خدمتی هم نمی‌کند، یکسان نیست.
کسی که بعد از ورود به کنگره، با تلاش و زحمت فراوان، دانش خود را بالا برده و علم لازم را فرا گرفته و به درجه راهنمایی رسیده است و علم خود را به دیگران انتقال می‌دهد تا به رهایی برسند، قطعاً از آگاهی بالاتری نسبت به یک فرد تازه‌وارد برخوردار است و با یک فرد تازه‌وارد برابر نیست. بنابراین می‌توانیم بگوییم؛ عدالت یعنی این‌که هرچیز و هرکس در جای خودش قرار گیرد.
نویسنده و رابط خبری: همسفر سیمین رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون چهارم)
ویرایش و ارسال: همسفر نرگس نگهبان سایت
همسفران نمایندگی یوسُف تهران
- تعداد بازدید از این مطلب :
90