سرنوشت‌ها با خواست خود انسان‌ها رقم می‌خورد

در کنگره ۶۰، عدالت به معنای برابری جایگاه همه اعضاء نیست. هر عضو بر اساس تلاش و شایستگی خود در سطوح مختلف، خدمت‌ می‌کند. به عبارتی دیگر، همه افراد در کنگره از امکانات و آموزش‌های یکسان برخوردارند؛ اما نتایج و جایگاه‌های به ‌دست ‌آمده، متناسب با تلاش و عملکرد هر فرد است.

راهنما همسفر الهام و مسافر ایشان از سال 1383 توسط پدر و برادر خود با کنگره آشنا شدند و در سال ۱۴۰۰ با آنتی‌ایکس مصرفی متادون وارد کنگره شدند. ده ماه و شش روز با راهنمایی راهنمایان، مسافر پژمان و همسفر اکرم، سفر کردند. به لطف خدای مهربان و دستان پرقدرت آقای مهندس سه سال و پنج ماه است که آزاد و رها هستند. ورزش هر دو والیبال است.

اولین چیزی که در مورد عدالت به ذهن انسان متبادر می‌شود، برابری، تعادل و برخورداری یکسان است. بر این اساس چرا می‌گویند در کنگره، همه افراد با هم برابر نیستند؟

چیزی که در کنگره به طور یکسان و برابر انجام می‌شود؛ همان متد DST و شربت OT، آموزش‌های رایگان، راهنمایان و تمام خدمات لازم است؛ اما استفاده از این امکانات و آموزش‌ها و رسیدن به حال خوش را خود شخص باید انجام بدهد تا در نهایت، عدالت برای او جاری شود و فرد به تعادل و حال خوش برسد. اگر فردی با وجود چنین امکاناتی حرکت نکند، عدالت برای او این است که در جا بزند و حال خرابی داشته باشد؛ اما از نظر مسائل دیگر در کنگره افراد با یکدیگر متفاوت هستند؛ همان‌گونه که بینایان با نابینایان برابر نیستند. در کنگره هم هیچ‌گاه  یک سفر اولی که فرمانبردار نیست و مطابق برنامه عمل نمی‌کند با یک سفر اولی که فرمانبردار راهنمای خود بوده و روی برنامه سفر می‌کند با هم برابر نیستند! در کنگره جایگاه‌ها با هم متفاوت است. جایگاه مرزبان، ایجنت و راهنما با هم متفاوت است؛ اما تمام افراد قابل احترام هستند و می‌شود گفت که جایگاه و درجه‌بندی آن‌ها با یکدیگر متفاوت است. در کنگره افراد بر اساس تلاش و عملکرد خود در جایگاه مناسب قرار می‌گیرند، به عبارت دیگر عدالت در کنگره به معنای برابری جایگاه نیست؛ بلکه به معنی قرار گرفتن هر فرد در جایگاه مناسب خود بر اساس ارزش‌ها و عملکرد او است.

در کنگره گفته می‌شود شرایطی که در آن قرار داری عین عدالت است! چرا برای رسیدن به آرامش، باید بهای سنگینی پرداخت کنیم؟

برای رسیدن به آرامش، راهی جز تزکیه و پالایش وجود ندارد. این جمله معروف را شنیده‌اید که می‌گویند بهشت را به بها می‌دهند، نه به بهانه! بنابراین برای رسیدن به آرامش که هدف همه انسان‌ها است، باید بهای سنگینی پرداخت شود که آن تزکیه و پالایش است. آقای مهندس می‌فرمایند: «صراط مستقیم، اسم آن مستقیم است؛ اما پر از پیچ و خم و پستی و بلندی است، مسیر سختی است که باید آن را طی کرد؛ اما هدف و انتهای آن مشخص است که صلح و آرامش است». پذیرش مشکلات اقتصادی، پذیرفتن افرادی که با هر خصوصیتی در کنار آنها هستیم، یکی از وظایف مهم ما است. کسی که با وجود سختی‌ها به آرامش برسد هنرمند است. افرادی که وارد کنگره می‌شوند چه همسفر و چه مسافر، به مرور زمان تغییرات در آنها به وضوح دیده می‌شود؛ زیرا با حرکت در صراط مستقیم نیروهای الهی به کمک ما می‌آیند.

دستور جلسه «عدالت، آیا همه در کنگره با هم برابرند؟» چه پیامی یا آموزشی برای ما همسفران دارد؟

تقریباً تمام همسفران با قرار گرفتن در کنار یک مصرف‌کننده این سخن را بارها با خود تکرار کرده‌‌اند که اگر خداوند عادل است چرا تقدیر من در زندگی این‌گونه است؟!  اغلب ما زندگی و سرنوشت خود را عین بی‌عدالتی می‌دانستیم؛ اما در کنگره آموختیم که انسان هیچ چیز نیست جز سعی و تلاش خودش. اگر من در کنار مسافر خود قرار گرفته‌ام، نیاز من بوده است که در پس این سختی‌ها با صبر و استقامت به آرامش برسم. این دستور جلسه به ما آموزش می‌دهد که مشکلات زندگی را لعنت خداوند ندانیم و با اعمال ارزشی به تکامل نزدیک شویم.

خواسته، تقدیر و فرمان الهی سه پارامتری هستند که جایگاه من را در زندگی مشخص می‌کنند. به نظر شما کدام یک از این پارامترها در اختیار خود ماست؟

خواست، همان اختیار است و تقدیر هم نامه پیشین است. خیلی‌ها معتقدند که سرنوشت انسان روی پیشانی او نوشته شده؛ اما کنگره می‌گوید زندگی بر دو محور استوار است؛ یکی تفکرات ما و دیگری تقدیر ما. تقدیر مانند تیری است که از چله کمان رها شده و قطعاً به هدف می‌خورد. تقدیر یا همان نامه پیشین بر اساس اعمال ما نوشته می‌شود. خداوند قاضی است و بر اساس اعمال و رفتار ما تقدیر ما را نوشته است؛ پس من  تقدیر خود را رقم می‌زنم! هر چیزی که در گذشته کاشته‌ایم، امروز درو می‌کنیم و سرنوشت‌ها با خواست خود انسان رقم می‌خورد؛ بنابراین خواست و تقدیر در اختیار خود انسان است؛ اما فرمان را باید خداوند صادر کند مانند سفر اولی که وارد کنگره می‌شود با خواست و تلاش خود به راه ادامه می‌دهد و در آخر باید فرمان خداوند صادر گردد تا او از اعتیاد رها شود.

نگرش و تفکر شما در مورد این دستور جلسه، قبل از حضورتان در کنگره و اکنون که یک راهنما هستید، تا چه حد تغییر کرد؟

من قبل از ورود به کنگره، مفهوم عدالت را مساوات و برابری معنا می‌کردم و می‌گفتم، چه کسی گفته خداوند عادل است؟ کجای زندگی من شبیه عدالت است؟ و چراهایی که از بازگوکردن آن شرمنده‌ام. در کنگره عدالت؛ یعنی هر کسی بر مبنای حرکت، تلاش و عمل سالم خود به جایگاهی می‌رسد. خداوند در کتاب آسمانی می‌گوید: «انسان اگر ذره‌ای عمل شر یا خیر انجام دهد به خود او برمی‌گردد» این یعنی عدالت! اکنون تلاش می‌کنم تا با اعمال ارزشی و خدمت به بندگان خدا آینده خود را بهتر بسازم.

انسان با اختیار و قدرت انتخابی که دارد چگونه می‌تواند راه و مسیر درست زندگی را در پیش بگیرد؟

برای این‌که انسان، راه و مسیر درست زندگی را در پیش بگیرد، شرط اول، شناخت خود است؛ یعنی همان خودشناسی. دوم پذیرش مسئولیت‌ها؛ زیرا من با اختیار خود مشکلات را درست کرده‌ام و اکنون باید مسئولیت آن را بپذیرم. سوم تلاش و توکل؛ یعنی من تلاش می‌کنم و نتیجه را به خداوند می‌سپارم.

به عنوان یک همسفر همراه و متعهد که همیشه بال پرواز مسافر خود بوده، چه پیامی دارید برای همسفرانی که در کنگره حضور ندارند و مسافر آنها در حال سفر است؟

قبل از این‌که وارد کنگره شوم، هیچ جایگاه و ارزشی نداشتم و هر کجا می‌رفتم سرزنش می‌شدم؛ اما با ورود به کنگره، احساس ارزشمندبودن را درک کردم. آموزش‌های کنگره باعث شد اعتماد به نفس و زندگی از دست رفته خود را دوباره به دست بیاورم. برای تمام این‌ها سپاسگزار آموزش‌های آقای مهندس و کنگره هستم. هر شخصی که با وضع آشفته وارد کنگره می‌شود بعد از سه ماه، می‌توان تغییرات را در او مشاهده کرد. آموزش کنگره به ما همسفرها می‌آموزد که تفکر الهی و خرد انسانی داشته باشیم و در واقع علم درست زندگی‌کردن را به ما آموزش می‌دهد. امیدوارم راه برای همه کسانی که خواسته تغییر دارند باز شود و با ورود خود به کنگره به حال خوش برسند.

کلام آخر...

امیدوارم همه ما به دانایی، آگاهی و دانش لازم برسیم که بتوانیم عدالت را سرلوحه زندگی خود قرار دهیم و به این موضوع آگاه باشیم که اکنون در هر جایگاهی هستیم نتیجه سعی و تلاش خود ما است؛ پس نباید توقع داشته باشیم بدون تلاش و سختی کشیدن در جایگاه‌های بالا قرار بگیریم. سپاسگزارم از آقای مهندس که علم زندگی را به ما آموزش می‌دهند و سپاسگزارم از شما بابت فرصتی که در اختیارم قرار دادید.

مصاحبه‌کننده و طراح سؤال: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر مینا (لژیون دوم)
عکاس: همسفر اکرم رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون یک)
ارسال: راهنما همسفر افسون نگهبان سایت
همسفران نمایندگی نائین