تلاش

سلام دوستان نرگس هستم یک همسفر
دستور جلسه «عدالت، آیا همه اعضای کنگره با هم برابرند؟» از آن دستور جلساتی است که از دو جز تشکیل شده است و برای آنکه من بتوانم به آن سوال پاسخ بدهم اول باید معنی عدالت را بدانم. قبل از کنگره مطمئناً همه ما فکر می‌کردیم، عدالت؛ یعنی همان برابری و مساوات و اگر در جامعه حق و حقوقی است؛ باید به طور مساوی بین همه افراد تقسیم شود. گاهی اوقات هم فکر می‌کردیم که هرچه به نفع من است آن عدالت است و هر چه به ضرر من است آن ناعدالتی است؛ اما وقتی وارد کنگره شدیم تازه معنای عدالت را فهمیدیم. آقای مهندس خیلی زیبا عدالت را برای ما معنی کردند:«عدالت، یعنی هر چیزی درست در جای خودش باشد». امام علی هم می‌فرمایند:«عدالت کاری می‌کند که هر چیز در جای خودش قرار بگیرد». وقتی که اسم عدالت می‌آید ذهن انسان باید به طرف تلاش و کوششی که انجام می‌دهد برود. اگر من هدفی دارم بر مبنای آن تلاش و کوشش است که می‌توانم به آن هدف و جایگاهی که می‌خواهم برسم. اگر آن تلاش و کوشش نباشد من به آن چیزی که می‌خواهم نمی‌رسم. آقای امین می‌فرماید:«تو تلاش و کوشش را انجام بده، نتیجه‌اش دیگر به تو مربوط نیست». اگر من تلاش و کوشش کردم دیگر هرچه برای من اتفاق بیفتد خیر است. آقای مهندس در وادی چهاردهم (عشق و محبت) می‌فرماید: «در نهایت همه چیز به خیر ختم می‌شود و هیچ شری وجود ندارد». اما در مورد قسمت دوم آیا همه اعضای کنگره با هم برابرند؟ تا یک جایی همه افراد با هم برابرند؛ وقتی که یک شخص وارد کنگره می‌شود همه امکانات، آموزش‌ها، منابع آموزشی و اینکه حق انتخاب راهنما دارد و سه جلسه باید در تازه واردین بنشیند، این‌ها برای همه افراد یکسان هستند؛ ولی از موقعی که راهنما انتخاب می‌کند و در لژیون می‌نشیند دیگر قضیه فرق می‌کند و با افراد دیگر برابر نیست. شخصی که فرمانبردار راهنمایش است، که سر ساعت می‌آید و سر ساعت می‌رود، قوانین و حرمت‌های کنگره را رعایت می‌کند با شخصی که اصلاً این کارها را نمی‌کند برابر نیستند؛ آن شخصی که تلاش می‌کند که جایگاه خدمتی بگیرد با شخصی که هیچ تلاشی در این راستا نمی‌کند با هم برابر نیستند؛ پس ما نمی‌توانیم بگوییم که در کنگره همه اعضا با هم برابرند؛ عدالت در کنگره قرار است و افراد در جایگاه‌های خدمتی با هم برابر نیستند. این را بدانیم که اگر مشکلی در زندگیمان است، تمام آنها به دست خودمان به وجود می‌آیند وانسان بر اثر جهل و ناآگاهی که دارد مشکلات را برای خودش به وجود می‌آورد؛ پس اگر مشکلی برای من به وجود می‌آید نباید گلایه کنم و بگویم چرا من و چرا این اتفاق برای من افتاده است. چیزی که آقای مهندس در مورد مشکلات می‌فرمایند: «دنبال علت نرویم و اینکه چرا این مشکل برای من به وجود آمده است برویم و راه حل آن را پیدا کنیم و بعد از اینکه راه حل را پیدا کردم و مشکلم حل شد می‌توانم بروم دنبال علت آن مشکل بگردم» و بدانم که در همه قسمت‌های زندگیم عدالت در جریان است به شرط اینکه خودم هم تلاش و کوشش کرده باشم. آقای مهندس در سی دی « پرده» فرمودند: «هیچ چیزی را مفت و مجانی به ما نمی‌دهند من باید تلاش کنم و هزینه و بهایش را پرداخت کنم تا بتوانم آن چیز را به دست آورم». هستی و کائنات هم هیچ چیزی را مجانی به من نمی‌دهند و هر چیزی که من به دست آورم بر مبنای تلاش و کوشش خودم است. اگر من معنای عدالت را خیلی خوب فهمیده باشم دست از یک سری ضد ارزش‌ها برمی‌دارم، مثلاً قضاوت نمی‌کنم، خودم را با دیگران قیاس نمی‌کنم، در زندگی دیگران تجسس نمی‌کنم. می‌دانم که اگر یک شخص به جایگاهی می‌رسد یا چیزی به دست می‌آورد هزینه آن را پرداخت کرده است و از یک سری از خواسته‌هایش گذشته است و در جهت آن تلاش کرده است.

سلام دوستان مهین هستم یک همسفر
دستور جلسه امروز«عدالت، آیا همه افراد در کنگره برابرند؟» در کنگره همه از یک صندلی استفاده می‌کنند، همه در کارگاه‌های آموزشی شرکت می‌کنند، همه لباس سفید می‌پوشند، آموزش‌های یکسانی را دریافت می‌کنند؛ ولی هر کسی بر مبنای آن دانایی و جایگاهی که دارد برداشت می‌کند و این کاملاً عادلانه است. در سی‌دی «ذره» آقای مهندس به نکته خیلی مهمی اشاره کردند که «جهان ذره است و از ذرات بسیار کوچکی تشکیل شده است و هیچ چیز یک دفعه اتفاق نمی‌افتد». اگر من بخواهم یک دفعه پولدار شوم یا یک آدم تحصیل کرده شوم؛ باید زحمت بکشم تلاش و حرکت کنم. گاهی اوقات منتظر هستیم که تغییرات یک دفعه اتفاق بیفتد و به چیزی که می‌خواهیم برسیم یا مثلاً شخصی سال‌ها تخریب داشته است می‌خواهد یک شبه تغییر کند. یا همسفران و مسافرانی که تازه اینجا آمده‌اند می‌گویند چرا مسافرم خوب نمی‌شود؟ به آنها می‌گوییم که درمان زمان می‌برد ذره‌ذره اتفاق می‌افتد. شاید از نظر روحی و روانی توقع داریم که زودتر به آن حال خوش برسیم. در هستی، در بدن انسان و در کنگره همه چیز در حرکت و ذره ذره شکل می‌گیرد آقای مهندس در بیشتر سی‌دی‌های اشاره می‌کنند که «اگر انسان ذره‌ای خیر یا شر انجام دهد دقیقاً به خودش برمی‌گردد» واگر کوچک‌ترین حرکت، نیت، خدمت یا بی‌احترامی انجام دهد آن را به خودش برمی‌گرداند؛ هیچ وقت این چیزها گم نمی‌شود و واقعیت و عین عدالت است و هر چیزی که کاشتیم همان را برداشت می‌کنیم؛ نیکی کاشتیم نیکی برداشت می‌کنیم، بدی کاشتیم بدی برداشت می‌کنیم. یک همسفری در کنگره خیلی خدمت انجام می‌دهد، مشارکت می‌کند، در جلسه به موقع می‌آید، سی‌دی می‌نویسد و فرمانبردار است و همسفر دیگری است که چند جلسه می‌آید چند جلسه نمی‌آید، در ورزش شرکت نمی‌کند و در جلسات به موقع نمی‌آید؛ آیا عدالت این است که آنها یکسان باشند؟ کسی که تلاش می‌کند و زحمت می‌کشد بر مبنای آن لیاقتی که دارد جایگاه خودش را به دست می‌آورد و هر انسانی برای رسیدن به چیزی که می‌خواهد؛ باید تلاش و حرکت کند.

سلام دوستان فاطمه هستم یک همسفر
دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره ۶۰ با هم برابرند؟» این دستور جلسه یکی از مهمترین دستور جلسات کنگره محسوب می‌شود! البته دستور جلسات کنگره هر کدام در جایگاه خود از اهمیت بالایی برخوردارند. اگر ما به آرم کنگره۶۰ دقت کنیم متوجه می‌شویم که معرفت، عمل سالم و عدالت اضلاع مثلث هستند. در این آرم عدالت در راس آن قرار دارد. با کمی تفکر متوجه می‌شویم که برای برقراری عدالت؛ باید به شناخت و آگاهی و یا همان معرفت برسیم، پس با معرفت در راه عمل سالم قدم برمی‌داریم تا در نهایت بتوانیم به تعادل و عدالت برسیم. یکی از جمله‌هایی که آقای مهندس می‌فرمایند: «درمان فوق ترک و تعادل فوق درمان است». من خودم قبل از اینکه به کنگره بیایم همیشه می‌گفتم چرا عدالت برقرار نیست؟ چرا خداوند به یک نفر آنقدر می‌دهد که نمی‌تواند جمع کند؛ ولی به دیگری نمی‌دهد. نمی‌دانستم که این‌ها با هم برابر نیستند یا این که طرف تلاش کرده است تا به اینجا رسیده است. آن کسی که تلاش می‌کند به خواسته خودش می‌رسد و عدالت هم برای او برقرار است.

تایپ و ویراستاری: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر زینب(لژیون سوم) دبیر سایت
ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب(لژیون سوم)نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زاگرس