تلاش، مسئولیت و دریافت؛ معنای واقعی عدالت در کنگره۶۰

جلسه یازدهم از دوره اول جلسات لژیون سردار همسفران کنگره۶۰ نمایندگی محمدی‌پور با استادی راهنما همسفر آمنه، نگهبانی راهنما همسفر افتخار و دبیری راهنما همسفر اعظم با دستورجلسه « عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟» ۲۰ مردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۴:۳۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

خدای خودم را شاکرم که امروز، پس از دو هفته تعطیلی، دوباره به جمعیت احیای کنگره۶۰ برگشتیم. این بستری که برای ما فراهم شده تا آموزش بگیریم و انرژی و حس خوب دریافت کنیم، واقعاً جای شکر دارد. دلم برای تک‌تک بچه‌ها خیلی تنگ شده بود.

در مورد دستور جلسه که «عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟» است باید بگویم که عدالت در کنگره۶۰ بر این اساس است که افراد بر پایه تعهد، تلاش و مسئولیتی که بر عهده می‌گیرند، جایگاه‌هایی دریافت می‌کنند.

وقتی منِ همسفر در روز اول به عنوان تازه‌وارد وارد کنگره۶۰ می‌شوم، هر آنچه دریافت می‌کنم برابر با تمام اعضای لژیون و کنگره است. یعنی آموزش، خدمات، محبت مرزبان، ایجنت، راهنما و حتی محبت راهنمای تازه‌واردین، برای همه یکسان است. اما مسئله این است که من، آمنه، می‌خواهم چه کار کنم؟ آیا خودم تلاشی می‌کنم؟ آیا می‌توانم مسئولیتی قبول کنم؟

به عنوان یک سفر اولی، اگر کارم را درست انجام دهم، برای زندگی‌ام قدمی بردارم، گوش به فرمان راهنما باشم و مسئولیت‌هایم را به گردن دیگران نیندازم، در من اختلاف پتانسیل ایجاد می‌شود. این حرکت و تلاش، حس خوب و انرژی در من ایجاد می‌کند و کم‌کم باعث می‌شود که بخواهم خدمت کنم، چون از این مکان حال خوبی می‌گیرم. اما اگر بیایم و گوشه‌ای بنشینم، هیچ کاری انجام ندهم و فقط بیایم و بروم، انرژی‌ای دریافت نمی‌کنم و بعد از مدتی هم دیگر نخواهم آمد.

از نظر من این عدالت است؛ کسی که تلاش می‌کند، سی‌دی‌هایش را مرتب می‌نویسد و به عنوان یک سفر اولی خدمت می‌کند، طبیعی است که در مسیر پیشرفت قرار بگیرد و سفر دومی شود، خدمت بیشتری بگیرد و جایگاه بالاتری کسب کند.

این موضوع را می‌توانم به لژیون سردار هم ربط بدهم. لژیون سردار یکی از ظرفیت‌های جمعیت احیای کنگره۶۰ است که می‌توانم از آن بهره ببرم. وقتی از کنگره آموزش‌های، فراوان کسب می‌کنم ممکن است بخواهم بدانم لژیون سردار چیست. برای من، در ابتدا این‌طور بود که فکر می‌کردم جایی خصوصی است، مثل مدارس غیرانتفاعی و برای ورود به آن باید بهایی پرداخت کنم. وقتی وارد می‌شوم و بخششی انجام می‌دهم، هم حس خوبی می‌گیرم و هم آموزش‌هایی فراتر از کارگاه‌های آموزشی دریافت می‌کنم. این هم بخشی از عدالت جمعیت احیای کنگره۶۰ است، چون هر کس بر اساس جایگاه و تلاش خود، دریافت و انرژی دارد.

من کنگره۶۰ را آن‌قدر بزرگ می‌بینم که می‌گویم اینجا دانشگاهی است که در آن آموزش‌های فراوان می‌گیرم. وقتی وارد کنگره می‌شوم باید انتخاب کنم که خودم را در جمع چه افرادی قرار بدهم؛ آیا می‌خواهم وارد حاشیه شوم یا به اصل آموزش‌ها توجه کنم. هیچ جایی خوبی مطلق ندارد. اگر دنبال بدی‌ها باشم، آن‌ها را پیدا می‌کنم و جذبشان می‌شوم، اما اگر بخواهم دریافت داشته باشم، باید هدفم مشخص باشد. من به اینجا آمده‌ام که آموزش بگیرم، نه برای دوست‌یابی یا مسائل حاشیه‌ای.

اگر بخواهم درگیر این مسائل شوم، دریافتی که باید از کنگره۶۰ داشته باشم کم می‌شود و ممکن است کل تصویر کنگره در ذهنم سیاه شود و بگویم دیگر نمی‌آیم. چون خودم به دنبال حاشیه رفته‌ام.

تایپیست: همسفر غزل رهجوی راهنما همسفر حمیرا (لژیون دوم)
عکاس: همسفر بهار مرزبان خبری
ویرایش و ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر عطیه (لژیون اول) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی محمدی‌پورقم