سنگ بنا عدالت در کنگره۶۰ با رشد آگاهی و عمل سالم بنیان نهاده می‌شود

جلسه اول از دور دهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی خیام با استادی راهنما همسفر عفت، نگهبانی موقت همسفر ملیحه و دبیری موقت همسفر سمیه با دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره۶۰ با هم برابرند؟» روز دوشنبه ۲۰ مردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:

به هر شعبه‌ای از کنگره که برویم در آن شعبه نشانی، پشت‌سر استاد و نگهبان قرار دارد و آن، نشان کنگره۶۰ است که رأس آن عدالت، معرفت و عمل سالم است؛ پس اگر بخواهیم به عدالت برسیم؛ باید دو بخش اصلی، یعنی معرفت و عمل سالم را یاد بگیریم. معرفت چیست؟ معرفت یعنی: آگاهی، شناخت، آموزش و تجربه. هنگام ورود به کنگره، آموزش‌های ناب در مورد همه‌ موضوعات نوعی شناخت به ما داد مثلاً در مورد اعتیاد جسم خودمان که آقای مهندس در سی‌دی آخرشان برای این موضوع، توضیح می‌دهند.

قبل از کنگره، شخصی که اعتیاد داشت؛ اما از نظر ظاهری آن‌قدر به‌هم‌ریخته نبود؛ ولی می‌دانستم که این فرد اعتیاد دارد؛ حتی کسی‌که کارتن‌خواب بود، فکر می‌کردم، او آن‌قدر اراده ندارد که بیاید و ترک کند؛ ولی الان، تا شخصی را می‌بینم، دقیقاً عکس کتاب ۶۰ درجه زیر صفر و تصاویر آن به ذهنم می‌آید: «آن درخت پوسیده»؛ چون نسبت به اعتیاد شناخت و آگاهی پیدا کرده‌ام، دقیقاً می‌دانم که سیستم‌های بدنش ازکارافتاده و نیاز به زمان برای بازسازی جسم و درمان دارد.

وقتی‌که در مورد موضوعی شناخت و آگاهی و علم پیدا کردیم، وارد عمل می‌شویم. ما دو نوع عمل داریم: عمل سالم و عمل نیک. قبل از کنگره درباره «عمل نیک و عمل سالم» چیزی نمی‌دانستم. مرز بین عمل سالم و عمل نیک بسیار نزدیک‌به‌هم و تشخیص آن سخت است؛ حتی در کارهای روزمره، خودم تصمیم می‌گیرم، عملی را انجام بدهم و فکر می‌کنم که سالم است؛ اما به‌نتیجه می‌رسم و می‌بینم عمل نیک بوده است.

اگر در کنگره بخواهم مثال بزنم، همین لژیون جونز، کسانی که چاق هستند و برای کاهش وزن اقدام می‌کنند، آقای مهندس توضیح می‌دهند: «یکی دو ماه مانده به عید می‌گویند: ما ۵۰ الی ۶۰ کیلو اضافه وزن داریم، برویم عمل جراحی کنیم که شب عید انداممان درست باشد، ورزش‌های سنگین انجام بدهیم یا غذا کم بخوریم، این عمل نیک است، نه عمل سالم».

در کنگره به ما آموزش دادند عمل سالم این است که یک بازه زمانی طول می‌کشد و ما باید زبان بدن را یاد بگیریم تا به عمل سالم برسیم. قبل از کنگره، شب هنگام که بچه‌ها خواب بودند و شوهرم شیفت بود، تا ساعت ۱ الی۲ صبح  کارهایم را تمام می‌‌کردم و صبح اگر کار دیگری بود به آن می‌رسیدم؛ چون صبح از خواب بیدار می‌شدم و کاری نداشتم سریع ناهار درست می‌کردم یا تا ظهر می‌خوابیدم؛ پس این عمل نیک بود.

شاید فکر می‌کردم عمل سالمی است؛ ولی با آموزش‌های ناب کنگره آموختم؛ باید شب زود بخوابم، سحرخیز شوم و به تعادل برسم. اکنون معرفت، علم، شناخت و آگاهی پیدا کردیم، تفاوت بین عمل سالم و عمل نیک را فرا گرفتیم به عدالت و تعادل می‌رسیم. تعادل یعنی: هر چیزی در جای خودش قرار گرفتن. دستور جلسه می‌گوید: «آیا همه افرادی که در کنگره هستند، با هم برابرند؟»

در بدو ورود، همه برابرند. هر رهجویی که وارد می‌شود، چه مسافر، چه همسفر. مثلاً من به‌عنوان راهنما در لژیون تازه‌واردین بودم تازه‌واردین با هر سنی (۲۰ ساله، ۴۰ یا ۵۰ ساله) با هرتحصیلات (دیپلم، سیکل یا دکترا، چون افراد در کنگره از سواد برخوردارند) از نظر آموزشی و امکانات با هم برابر بودند. این‌طور نبود که مثلاً مسافری دارای شغل عادی یا فرد دیگری از نظر اجتماعی دارای جایگاه خاصی بود، در لژیون خاصی آموزش بگیرند.

از نظر آموزش و امکانات همه برابرند؛ اما وقتی‌که وارد لژیون می‌شوند، دیگر به تلاش و اراده رهجو، مسافر یا همسفر دارد. بیشتر می‌گوییم مسافر. مسافری که وارد کنگره می‌شود و سفر اولش را  به قشنگی شروع می‌کند، ۱۰ الی ۱۱ ماه پله‌ها درمان را به‌درستی می‌گذراند و فرمان‌بردار راهنمایش است، سی‌دی می‌نویسد، سروقت می‌آید، در سفر اول هر خدمتی به او می‌دهند به خوبی انجام می‌دهد با مسافری که دیر می‌آید، جلسه عمومی نمی‌آید، فقط جلسه لژیون می‌آید یا حتی گریز می‌زند و انضباطی می‌شود، آیا با هم برابرند؟

این به فرد بستگی دارد که از آموزش‌ها و امکانات چطوری استفاده کند؛ پس قطعاً  کسی که درست سفر می‌کند، آموزش می‌گیرد، امتحان می‌دهد و به جایگاهی می‌رسد با فردی که این‌تلاش را ندارد با هم برابر نیستند. خداوند می‌گوید: «هر کسی در هر جایگاهی هست، عین عدالت است، چون بر اساس سعی و تلاشش بوده». شاید ما در این بعد زندگی، تنها ظاهرش را می‌بینیم. ما از صور پنهانش اطلاعی نداریم که چه زندگی، قبل آن بوده است.

زندگی ما، مانند دفتر ۵۰۰ برگ است که از قبل و بعد آن ما هیچ اطلاعی نداریم. ما در زمان حال، زندگی می‌کنیم و بهتر است سعی و تلاش کنیم و بذرهایی خوب بکاریم. اگر از جایگاهمان راضی نیستیم و دوست داریم ارتقاء یابیم، همان‌طورکه آقای مهندس می‌گویند: «تحصیل کنید؛ حتی اگر دکترا را بگیرید».

مرزبانان کشیک: همسفر سمیرا و مسافر امید

تایپ: همسفر فرزانه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)

ویرایش: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون سوم)

ویراستاری و ارسال: همسفر مهین رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هفتم)

عکاس: مرزبان خبری همسفر مرضیه

همسفران نمایندگی خیام نیشابوری