عدالت یعنی تعادل

جلسه چهاردهم از دوره شانزدهم کارگاه آموزشی خصوصی همسفران نمایندگی زاگرس با استادی راهنما همسفر لیلا، نگهبانی همسفر نرگس و دبیری همسفر مریم با دستور جلسه «عدالت، آیا همه افراد در کنگره‌۶۰ با هم‌ برابرند؟» در روز دوشنبه‌ ۲۰ مرداد‌ماه ۱۴۰۴ ساعت ١۶:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد‌‌:

خداوند را شاکر و سپاسگزارم که امروز هم در کنگره حضور دارم و از نگهبان و راهنما همسفر نرگس بسیار سپاسگزارم که این فرصت را در اختیار من قرار دادند تا آموزش بگیرم و خدمت کنم. امیدوارم که حال همه اعضا خوب باشد و تعطیلات را به خوبی پشت سر گذاشته باشند و بتوانیم در ادامه پر انرژی به سفر خودمان ادامه دهیم و گوش به فرمان آقای مهندس و راهنمایان خوبمان باشیم.

دستور جلسه امروز «عدالت، آیا همه افراد در کنگره‌۶۰ با هم برابرند؟». این دستور جلسه، دستور جلسه‌‌ای است که می‌تواند به خیلی از سوالات ما پاسخ بدهد و خیلی از چراهایی که در ذهن ما است را باز کند. این که چرا خانواده من، چرا همسر من، چرا فرزند من؟ قبل از کنگره فکر می‌کردم که عدالت؛ یعنی برابری، هرچی که هست؛ باید به صورت مساوی بین همه تقسیم شود. خوب وقتی این نوع نگرش را داشتم، مسلماً از همه توقع و انتظار داشتم و اگر مسئله و اتفاقی می‌افتاد بقیه افراد را مقصر می‌دانستم و حتی یک وقت‌هایی با خدا جنگ داشتم که چرا من؟ چرا اینجوری شد؟ چرا باید در بهترین زمان زندگیم این اتفاقات بد بیفتد؟ ولی وقتی وارد کنگره شدم و آموزش‌ها را دریافت کردم خیلی از مسائل برای من باز شد و خیلی چیزها را پذیرفتم و نگرش من تغییر کرد.

این که فهمیدم عدالت؛ یعنی تعادل. تعادل که هر کسی برای خودش باید با آن حرکت و تلاش خودش به جایگاهی که می‌خواهد برسد و جایگاهش را مشخص کند. هر کسی باید با آن دانش و آگاهی خودش قدر و اندازه خودش را مشخص کند. هر کسی باید با تلاش و کوشش خودش صاحب آن جایگاه و احترام شود. پس تا اینجا فهمیدیم که عدالت آن برابری و مساوات نیست. عدالت، یعنی هر چیزی در جای خودش باشد. اگر نگاهی به مثلث آفرینش بیندازیم و به آن توجه کنیم به ما می‌گوید زندگی همه انسان‌ها  بر مبنای خواست و تقدیر و فرمان الهی است اگر این سه پارامتر را در زندگیمان در نظر بگیریم خیلی از این اتفاقاتی که برایمان می‌افتد پذیرش برایمان راحت‌تر می‌شود.

در مورد خواست این که من چقدر برای خواسته خودم تلاش می‌کنم و در جهت آن حرکت می‌کنم. این که آقای مهندس می‌فرمایند: «بهشت را به بهانه نمی‌دهند، بلکه به بها می‌دهند» وقتی این را متوجه می‌شوم برای خواسته خودم خیلی تلاش می‌کنم، برایش هزینه می‌کنم تا آن را به دست بیاورم و آن عدالت و تعادل را برای خودم برقرار می‌کنم.

در مورد تقدیر هم من از نامه پیشین و گذشته خودم هیچ اطلاعی ندارم، این که قبلاً چه اتفاقاتی افتاده است. چه چیزهایی را کاشتم که حالا می‌خواهم برداشت کنم و در مورد فرمان الهی هم یک وقت‌هایی من تمام تلاش خودم را می‌کنم؛ اما به آن نتیجه‌ که می‌خواهم برسم، نمی‌رسم و عکس آن اتفاق می‌افتد و فکر می‌کنم خدا من را دوست نداشته و این لعنت خداوند بوده در صورتی که با گذر زمان متوجه می‌شوم که خیر و صلاحی بوده که خداوند برای من در نظر گرفته است و واقعاً رحمت خداوند بوده که این اتفاق برای من افتاده است.

در سی‌دی «پرده» آقای مهندس می‌فرمایند:«هر چیزی در درون ما نهاده شده است، فقط ما باید آنها را استخراج کنیم». اگر من می‌بینم شخصی دکتر شده است یا فلان خانه و زندگی را دارد، فلان ماشین را دارد یا موسیقی بلد است یا می‌تواند پیانو بزند یا در یک رشته  ورزشی یک مدالی چیزی آورده است. فقط صور آشکارش را نگاه نکنم که پس این چه عدالتی است که من باید این‌طور باشم و آن شخص این طور زندگی کند در واقع آن تمام چیزهایی که در درونش وجود داشته استخراج کرده است، این عین عدالتی است که برایش اتفاق افتاده است. خودش تلاش کرده تا توانسته آن جایگاه را برای خودش به دست بیاورد.

پس وقتی این ۳ پارامتر را متوجه شویم و آن را بپذیریم خیلی از مسائل هم برای ما حل می‌شود. اگر به لوگوی کنگره‌۶۰ نگاه کنیم از سه ضلع معرفت، عدالت و عمل سالم که عدالت در راس آن قرار گرفته، تشکیل شده است. معرفت همان بالا بردن دانش و آگاهی ما است که در پرتوی معرفت آن عمل سالم هم برای ما اتفاق می افتد. عمل سالم عملی است که نتیجه آن به خیر ختم می‌شود. وقتی این دو درکنار هم رشد کنند؛ قطعا عدالت برای ما اتفاق می افتد و حال می‌توانیم.

به قسمت دوم دستور جلسه که افراد در کنگره باهم برابرند جواب دهیم. همه ما وقتی وارد کنگره شدیم، جدای از این که در چه سطح فرهنگی، مالی و اجتماعی هستیم به صورت مساوی یک سری امکانات در اختیار ما قرار دادند. این که به ما یک صندلی دادند، یک راهنما دادند و همه ما از یک آموزش استفاده کردیم؛ ولی در ادامه چه اتفاقی می افتد که جایگاه‌ها باهم فرق می‌کند. آن رفتار و عملکرد و شخصیت و محبت و فرمانبرداری آن شخص است که باعث می‌شود آن جایگاه تغییر کند. آقای مهندس می‌فرمایند:«آیا کسی که خدمت می‌کند با کسی که خیانت می‌کند باهم برابرند؟».

مسلماً با هم برابر نیستند کسی که در کنگره به خوبی سفر می‌کند، گوش به فرمان راهنما است، هر خدمتی که به درستی انجام می‌دهد، با کسی که به کنگره می‌آید و فقط آن انرژی و زمان خودش و راهنما را هدر می‌دهد و نه سی‌دی می‌نویسد و اگر هم بنویسد چیزی از آن برداشت نمی‌کند؛ قطعا این‌ها با هم برابر نیستند. آن حال خوشی که آن شخصی که گوش به فرمان است با حال خوشی که شخصی هیچ کاری نکرده است باهم خیلی متفاوت هستند، پس این عین عدالتی است که هرکس برای خودش به وجود می‌آورد.

در کنگره۶۰ عدالت به خوبی اجرا می‌شود، این که فرصت‌های برابری به همه افراد می‌دهد تا به رشد و تکامل برسند؛ ولی هرکسی به اندازه تلاش خودش تنیجه می‌گیرد و همان آیه قرآنی که می‌گوید:(لیس للانسان ما سعی) انسان چیزی نیست مگر تلاش خودش). در پایان هم از آقای مهندس بسیار سپاسگزارم که با آموزش‌های جهان‌بینی روز به روز معرفت ما را زیادتر می‌کنند و می‌توانم خودم به آن عمل سالم دست پیدا کنم تا بتوانم آن عدالت و تعادل را برای خودم برقرار کنم.

تقدیر از حامی ساخت و ساز ساختمان شعبه زاگرس همسفر نفس

در ادامه جلسه پس از قرائت پیام، انتخابات نگهبانی با حضور سه کاندیدا برگزار شد و همسفر نرگس با اکثریت آرا به عنوان نگهبان و همسفر فاطمه (لژیون سوم) و همسفر سمیه (لژیون ششم) به عنوان دبیران دوره هفدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران نمایندگی زاگرس انتخاب شدند. ضمن عرض خدا قوت خدمت همسفر نرگس نگهبان دوره قبل و دبیرانشان همسفر مریم و همسفر نرگس  برای همسفر نرگس و دبیرانشان دوره خدمتی پرباری از خداوند مهربان طلب می‌کنیم.

مرزبانان کشیک: همسفر زهرا  و مسافر حسن        
عکس: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون چهارم)
تایپ: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول) همسفر سمیه رهجوی راهنما سمیه (لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر مریم رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون سوم ) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زاگرس