جلسه اول از دوره سیزدهم کارگاههای آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دکتر احمد اراک به استادی همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر نیلوفر و دبیری همسفر عذرا با دستورجلسه« عدالت، آیا همه افراد در کنگره با هم برابرند؟» روز دوشنبه ۲۰ مردادماه ۱۴۰۴ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد.
.jpg)
خلاصه سخنان استاد:
شاکر خداوند و سپاسگزار آقای مهندس و خانواده محترمشان هستم. خدا را شکر میکنم که در مسیر کنگره هستم و میتوانم از آموزشها بهره ببرم. از راهنماهای خودم خانم جودکی، خانم اعظم و خانم نسیم تشکر میکنم که با کمک آموزشهای این عزیزان الان در این جایگاه هستم. امیدوارم از تعطیلات به خوبی استفاده کرده باشید در این دو هفته انرژی گرفته باشید و با توان بیشتر ادامه دهید. انشالله با کمک همدیگر جلسه خوبی داشته باشیم.
دستورجلسه: «عدالت؛ آیا همه افراد در کنگره۶۰ برابرند؟» است؛ تعریفی که من قبل از کنگره از عدالت داشتم بسیار متفاوت بود و عدالت را به معنی برابری و یکسان بودن میدانستم و فکر میکردم که همه چیز باید به طور یکسان و مساوی باشد. به همین دلیل همیشه شاکی بودم از آدمهای اطرافم و حتی از خدا. همیشه میگفتم که این عدالت نیست، این حق من نیست که همسر یک مصرف کننده باشم با خودم میگفتم که چرا من؟ من که در دوران نوجوانی، جوانی آدم بدی نبودم، آدم مقیدی بودم، خیلی دنبال کارهای ضدارزشی نبودم حتی خودم را با دیگران مقایسه میکردم و میگفتم که فلانی که آدم مقیدی نبود ولی همسر سالمی دارد. یادم است در سفر اول به راهنمای خودم میگفتم این حق من نبود، که ایشان در جواب به من میگفتند« فاطمه هر جایی که الان هستی عین عدالت خداوند هست» این جمله برای من بسیار سنگین بود و نمیتوانستم بپذیرم و نسبت به آن گارد میگرفتم. تا اینکه چند ماهی گذشت و به دستور جلسه عدالت رسیدیم آنجا بود که فهمیدم تعریف و برداشت من از کلمه عدالت درست نبود. عدالت به معنی تعادل است؛ یعنی هر چیزی در جای خود قرار بگیرد. آرم مثلث کنگره ۶۰ عدالت، معرفت، عمل سالم است که پایههای اصلی کنگره را تشکیل میدهد. لازمه رسیدن به عدالت معرفت شناخت و آگاهی است وقتی دو ضلع عدالت و معرفت باشد عملی که شخص انجام میدهد یک عمل سالم است که همیشه تاکید کنگره بر روی این سه ضلع است.
اکثر افراد وقتی چیزی به نفع خود یا خانوادهشان باشد میگویند عدالت است و وقتی به نفع خودشان نباشد میگویند عدالت برقرار نیست. قرآن پر از آیاتی است که از عدالت صحبت میکند اینکه هر کس بنا بر عمل خودش پاداش و جزا میبیند یا در کلام الله آمده است که آیا کسانی که در زمین فساد میکنند با افراد دیگر برابر هستند؟ یا بینایان با نابینایان برابر هستند؟ قطعاً برابر نیستند تکالیفی که بر عهده بینایان است و در مورد آن ماخذه میشوند قطعاً با نابینایان یکی نیست.
اما در کنگره افراد وقتی که وارد میشوند به همه آنها به یک چشم نگاه میشود به عنوان یک فرد مصرفکننده که برای درمان آمدهاند، به همین خاطر به همه یک لقب داده میشود مسافر یا همسفر و کاری ندارد که شخص در بیرون چه جایگاهی، چه شغلی، چه مدرکی و یا چه دین و مذهبی دارد. کنگره روی نقاط مشترک یعنی اعتیاد و درمان کار میکند؛ به همین دلیل تمام مراحل پذیرش و درمان برای همه افراد یکسان است، همه سه جلسه مشاوره میشوند، راهنما انتخاب میکنند، پروتکل درمان یکی، نوع دارو یکی، سیدیها و آموزشها یکی، در لژیون راهنما برای همه صحبت میکند و همه در معرض یک نوع آموزش قرار دارند. در واقع آموزشهای کنگره مانند نور خورشید است که بر همه یکسان میتابد همانطور که برخی از گیاهان بیشتر نور را جذب میکنند و بیشتر هم رشد میکنند، در کنگره برخی از افراد از آموزشها بیشتر استفاده میکنند و به دانایی آنها افزوده میشود رشد میکنند و جایگاه بالاتری را کسب میکنند. رهجویی که گوش به فرمان راهنما است و طبق گفته راهنما جلو میرود تلاش میکند بعد از ۱۰ الی ۱۱ ماه به درمان میرسد و نتیجه تلاش خود را میبیند؛ اما رهجویی که گوش به فرمان راهنما نباشد و درست سفر نکند بعد از این مدت به درمان نمیرسد.
جایگاهها در کنگره بر حسب عدالت هستند. همانطور که در قرآن آمده است: «انسان چیزی نیست؛ جز سعی و تلاش خود» در کنگره هر کسی بر اساس تلاش خود جایگاهی را کسب میکند. زمانی که آزمون برگزار میشود افرادی که تلاش کردند وقت گذاشتن مطالعه کردن در آزمون موفق میشوند، اتفاقی که برای خود من پیش آمد و نشان دهنده عدالت در کنگره بود و متوجه شدم که تلاش من بینتیجه نبوده است.
در کنگره جایگاههای متفاوتی داریم جایگاه دبیر، نگهبان، مرزبان، راهنما، ایجنت، دیدهبان همه جایگاهها ارزشمند و مقدس هستند؛ ولی فرد ذرهذره باید مراحل را پشت سر بگذارد تا ظرفیت در او ایجاد شود به دانایی برسد تا بتواند در جایگاه بالاتر قرار بگیرد. اگر ظرفیت در فرد ایجاد نشده باشد شخص هم به خودش و هم به سیستم کنگره آسیب میزند و از خدمتی که میکند لذتی نمیبرد. در بیرون از کنگره هم بسیار دیدهایم کسی که در دوران جوانی تلاش کرده درس خوانده یا کار کرده الان زندگی بهتری دارد؛ ولی کسی که در دوران جوانی درس نخوانده کار نکرده زندگی خوبی ندارد و اگر غیر از این بود عدالت نبود؛ چون «بهشت را به بها دهند نه به بهانه» کسی که بیشتر تلاش میکند قطعا موقعیت بهتری خواهد داشت.
در یکی از سیدیها آقای مهندس گفتند: یک سال غذای نذری پخته بودیم و افراد برای گرفتن نذری میآمدند و کسی که غذا را پخش میکرد میگفت که باید به همه یک پرس غذا داده بشه تا به همه برسد اگر کسی یک بار نذری میگرفت و دوباره میرفت ته صف تا نذری بگیرد به او نمیدادند که آقای مهندس گفتند شاید او واقعا نیازمند است که چنین کاری میکند هر چقدر غذا میخواهد به او بدهید. در صورتی که من فکر میکردم عدالت یعنی به همه به اندازه تقسیم شود. حتی بعضیها میگویند پدر و مادر ما بین خواهر و برادرمان فرق میگذارد و ناراضی هستند که به نظر من در اینجا هم چون گاهی خود فرزندان به خاطر احترام بیشتر به پدر و مادر یا وقت بیشتری که برای آنها میگذارند و به آنها رسیدگی میکنند به همین دلیل پدر و مادر آنها را بیشتر دوست دارد.

مرزبان کشیک: همسفر عاطفه
عکاس: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
تایپ: همسفر پروین رهجوی راهنما همسفر محبوبه (لژیون اول)
ارسال: همسفر فاطمه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دکتر احمد-اراک
- تعداد بازدید از این مطلب :
80