همه چیز بر مبنای خواست و تلاش است

 جلسه ششم از دوره هشتم سری کارگاه های آموزشی عمومی کنگره 60 ویژه مسافران و همسفران نمایندگی پرند، با استادی مسافر عباد ، نگهبانی مسافر فرهاد و دبیری اینجانب مسافر مصطفی با دستور جلسه "عدالت، آیا همه افراد در کنگره60 برابرند؟ " شنبه 18 مرداد 1404 ساعت16:30 آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان عباد هستم یک مسافر، خدا را سپاسگزارم که توانستم در این جایگاه قرار بگیرم و آموزش ببینم از لژیون مرزبانی و ایجت محترم تشکر می‌کنم که امروز به من این فرصت را دادند که در این جایگاه خدمت کنم و اما در مورد دستور جلسه عدالت آیا همه در کنگره 60 با هم برابرند؟ این دستور جلسه می‌تواند به دو صورت باشد هم می‌توانیم بگوییم بله و هم می‌توانیم بگوییم خیر، از این نظر که چون زمانی که ما وارد کنگره 60 می‌شویم همه با هم برابرند راهنما به تمام رهجوها به یک دید نگاه می‌کند یک رهجو می‌تواند خودش را با خدمت و آموزش به ارتقا و جایگاه‌های بالاتری برساند و یک رهجو دیگر فقط حضور دارد و خیلی سر وقت حضور پیدا می‌کند ولی هیچ آموزشی و اطلاعاتی دریافت نمی‌کند اینها قطعا با هم فرق می‌کنند بطور مثال من عباد پنج دقیقه مانده به شروع جلسه با عجله خودم را به کنگره برسانم با یکی که سر وقت می‌رسد و با نوشتن سی دی به راهنمای خود اعلام آمادگی می‌کند مطمئنا با هم فرق می‌کنند هر دو هم به رهایی می‌رسند شاید چند سال هم مواد استفاده نکنند ولی وقتی آموزش نگیریم فقط قطع مصرف شده، ولی یکی هم طوری رها می‌شود که در رفتار،کردار و منش شخص مشخص است.

ما در کنگره 60 جمع شدیم که راه درست زندگی کردن را یاد بگیریم اشخاصی هستند که به شوق خدمت ساعت 5 صبح در آکادمی حضور داشتند و خدمت می‌کردند افرادی در کنگره هستند که چند سال از رهایی آنها می‌گذرد ولی هنوز یک صندلی برای کنگره جا به جا نکرده و خدمت نکرده، بعد نگاه به کسی که در کنگره دو سال رها شده می‌کند و خدمت می‌کند با خودش می‌گوید که چرا زندگی اینها اینقدر با هم متفاوت است و تغییری نکرده است و این دقیقا عدالت است.

بنده در زمان مصرف همیشه ظهر از خواب بیدار می‌شدم و همیشه می‌گفتم که چرا فلان شخص ماشین یا خونه خریده من نتوانستم در صورتی که آن شخص ساعت 5 صبح از خواب بیدار می‌شد و برای زندگیش تلاش می‌کند، وقتی که وارد کنگره 60 شدم فهمیدم که خود من باید بر مبنای عدالت تلاش کنم تا به آن خواسته خودم برسم من با سواد کم که خیلی برایم نوشتن سی دی سخت و دشوار بود به صورتی که هر کلمه را دو تا سه بار گوش می‌کردم ولی کسی در دوره من در کنگره بود که معلم و سواد بیشتری داشت ولی هیچکدام از دفاتر سی دی را خودش ننوشته بود روز رهایی وقتی به آکادمی رفتیم آنجا متوجه شدن و به آن نفر یک ماه فرصت دادن برای نوشتن دفاتر سی دی ، ولی من را با روی باز  جناب مهندس رهاییم را داد، خب این یک نمونه از عدالت است به نظر من هر کسی بر مبنای تلاش خودش جایگاه خودش تعیین و به آن آگاهی می‌رسد پس هر کس در کنگره 60 تلاش کند به آن خواسته می‌رسد، بیشتر از این صحبت نمی‌کنم و از مشارکت شما استفاده می‌کنم ممنونم که به حرف‌های من گوش کردید.

تایپ: مسافر نیما لژیون چهارم

تنظیم: مسافر هادی لژیون یکم
مرزبان خبری: مسافر حجت